Babysitting The Spoiled Brat

Chapter 31

BIANCA

 
"Ilang araw ka ng tulog, hindi ba nananakit ang likod mo?" I tried to crack a joke to lighten my burden. But it still hurt, seeing him in this worst situation. Puno ng benda ang kaliwang braso may nakakabit na heartbeat monitor sa chest at plastic tube on his mouth. Parang nangyari na naman ang noon, 5 years ago.

Tears started to roll down my cheeks. Sinubukan kong pigilan ang mga hikbi ngunit mas dumagdag ang sakit na nararamdaman sa dibdib. Inabot ko ang kamay nito at hinawakan ng mahigpit.

His car bumped in a tree trunk, because he tried to avoid a little kid. Mr. Logan called me and I almost lost my sanity when I heard the bad news. Tila ba kusang huminto ang paligid at ang tanging naisip ko lang ay ang kaligtasan ng taong mahal ko.

Someone tapped my shoulder.

"You better go home for now, iha. I'm sure Tim will be mad if he see you in that situation."

Mr. Logan sit beside me and glanced at his son. Hindi nakatakas sa paningin ko ang pagtulo ng luha nito at kagaya ko ay nasasaktan din sa nakikita ngayon.

"I couldn't sleep if I'm not beside him. I wanted Tim to see me the moment he would open his eyes. Gusto ko pong marinig mula sa kaniya ang pangalan ko pagkagising niya. Hindi ko po kayang umuwi at nandito ang isip ko, nagbabasakaling magising na siya."

"I understand you, iha. But please think about your brother. I know he missed you so much now."

"He can handle his self po, without Tim, I couldn't get the life I've been wanting and I reached now."

Mr. Logan cleared his throat and stood up.

"Up to you, iha. If you need anything, just go outside and tell me. Okay?"

Tumango ako at mabilis na pinunasan ang luhang kumawala na naman sa mata. Tim was so lucky to have Mr. Logan as his father. Naalala ko pa noong nalaman niyang nagkabalikan kami ng anak niya, pinilit niya pa akong tawagin siyang tatay. Kaso nakakahiya at nasanay na din akong Mr. Logan ang tawag ko sa kaniya.

Natigil ako sa pag-iisip nang tumunog ang cellphone ko. Kinuha ko ito sa bulsa at binuksan ang isang text message.

From: Bunso

Ate,may naghahanap po sa inyo dito.

Nangunot ang noo ko. Maybe one of my clients? But as far as I remember, sa shop ko lang sila nagpupunta dahil iyon din palagi ang sinasabi ko. I better ask Jason.

To: Bunso

Who? A client?

From: Bunso

No po ate, may importanteng sasabihin daw sa'yo.

Hindi na ako nagreply pa. I stood up and went to the bathroom to fix my hair and face. Nang makuntento na, dali-dali akong lumabas at nilapitan si Tim. I gave him a kissed on his forehead and caressed his cheeks.

"I'll be back. Wait me okay?" I whispered and smiled.

Hinanap ko muna si Mr. Logan at hindi naman ako nahirapan dahil nasa labas lang pala siya ng kwarto. He's now holding a cup of coffee and reading some newspaper. It's still early in the morning and I almost forgot the time if I didn't noticed the wall clock behind me.

I cleared my throat to get his attention. Umangat naman ng tingin si Mr. Logan and offered me a coffee but I refused.

"Uuwi po muna sana ako. Someone's wanted to talk to me, maybe a client. I'll get back here as soon as possible."

Tumango si Mr. Logan. "Alright, ako na muna ang magbabantay sa anak ko. You can rest for awhile iha."

"Thank you po. I should go now." I softly said and turned my back.

Mabilis ang mga galaw ko papuntang parking lot ng hospital. Hindi kasi ako mapakali kung wala ako sa tabi ni Tim. I have this bad feeling that I can't explain why. Siguro dala na rin ng takot na baka hindi na siya magising o baka bumalik ang amnesia na.

Nang marating ang kotse, pumasok na ako at sumuot ng seatbelt. I drove my car fastly but carefully and after few minutes, I'm home.

Binuksan ko ang pinto ng bahay. We're now using the house my father built for us. Iba kami ng tatay ni Jason pero hindi ko iyon pinaramdam sa kaniya, alam niya rin iyon. Both of us accepted it wholeheartedly.

The moment I stepped my feet inside, I called Jason. Lumabas naman siya mula sa kusina habang may hawak pang sandok. I raised my left eyebrow as I scanned him from head to toe. He only wearing a piece of pink apron.

"Ginagawa mo?"

"Ate naman hindi ba obvious? I'm cooking. Sipag ko 'no?" Napataas-baba pa ang kilay niya.

I just laughed and shook my head. Nagpaalam muna ako sa kaniya na papanhik sa taas upang makapag-ayos bago harapin ang bisita. Umalis daw muna ito at babalik maya-maya.

Napangiwi ako nang maisip na halos dalawang araw na pala akong walang ligo. Puro half bath lang para hindi sayang sa oras. Now that I'm home, I should scrub my body.

Kasalukuyan akong nasa harap ng salamin. I brushed my long brown hair and put some light make up. I wore a red fitted dress 2-inches above the knee and white flat sandals.

Nang matapos ayusin ang sarili, bumaba na ako at tinulungan si Jason na ayusin ang mesa upang makakain na kami ng pananghalian. Ilang oras din pala ako nagbabad sa bath tub at pag ayos ng sarili kaya hindi na namalayan ang oras.

"Ang bango ah!" masigla kong sabi sabay amoy sa chapsuey.

"Siyempre naman, inaral ko talaga ito kasi alam kong isa ito sa mga paborito mo."

Ginulo ko ang buhok ni Jason kaya nakabusangot siya at muli itong inayos.

"Ang laki mo na talaga, bunso."

Sasagot pa sana si Jason nang marinig ko ang pagtunog ng door bell. Ako na ang tumungo doon para matapos na ng kapatid ko ang pag-ayos ng mesa.

"Hi! Sino po sila?" I softly asked the moment I opened the gate.

Humarap sa akin ang isang babae.

"Nandito ba si Bianca Leonell?" Taas noong tanong niya. Kumunot ang noo ko.

"Bakit? Anong kailangan mo?"

Tinaasan niya ako ng kilay at tiningnan ako mula ulo hanggang paa. Nakaramdam naman ako ng inis kaya tinaasan ko din siya ng kilay at nilapitan siya ng kaunti.

"How pathetic. Pinatulan ni Kai ang babaeng tulad mo?"

"Pakialam mo ba? At bakit mo kilala si Tim?" Tumaas na ang boses ko. Nang-iinsulto.

"Thank you for taking care of my fiancé. Now, I'll get back what I have."

Para akong natuod sa kinatatayuan. Para akong nabingi at hindi alam ang gagawin. Narinig ko pang humalakhak ang kaharap ko kaya kahit nanghihina man ay nagawa ko siyang sampalin.

"Liar!"

Nanlalaki ang mga matang hinawakan niya ang pisngi. Tila hindi makapaniwala sa nagawa ko. I took a step closer to her and whispered.

"Don't you dare make a way to ruin us. Hindi mo ako kilala, Miss at baka hindi lang iyan ang magawa ko sa'yo."

"You're only his toy! Tandaan mo iyan! Sa oras na magising si Kai, I will do anything to get him back! Ginamit ka lang niya upang pagtakpan ang pagmamahal niya sa akin. Wala ka pa sa buhay niya, kami na ang nakatadhanang ikasal."

Sasampalin ko sana ulit siya nang bigla na lang itong tumalikod at dali-daling tinungo ang sasakyan. She gave me a death glare before maneuvering her car away.

Unti-unting nawala ang lakas ko. Para akong binagsakan ng langit dahil sa nalaman. Ano naman ang panlaban ko? Ikakasal na siya. Bakit hindi ko alam iyon? Ang sakit. Sobrang sakit.