ZÜMRÜT

three

Birden sorduğunda ne söyleyeceğimi şaşırmıştım. Bunu sormasının sebebini merak ediyordum deli gibi.

"Neden soruyorsun?"

"Sadece cevap ver." dedi. İçimdeki o heyecana yenik düşmeyerek cevap verdim.

"Sevmiyorum!" dediğimde yüzü düşmüştü. 

"İn." demişti ruhsuz bir şekilde.Hızlıca arabadan inip eve doğru adımladım.Eve girdiğimde direkt odama girdim ve kıyafetlerimi bile değiştirmeden yatağıma yattım.Gözümden bir damla yaş yanağıma doğru aktığında içim burkuldu sanki. Uzun zaman sonra ilk defa onun yüzünden ağlıyordum. Bu bir damla yaşın devamının gelmesi beni daha da çok kedere sürüklemişti.

Ertesi gün sabah kalktığımda bitik bir halde gibiydim. Üzerimdeki yorgunluk hissinin geçmesi uzun sürecek gibiydi. Kahvaltımı yapıp evden çıktığımda şirkete hiç istemeyerekte olsa gittim. Yol boyunca düşündüğüm tek şey karşılaşırsak ne yapacağımdı. Şirkete girdiğimde kapıda güvenliğin günaydın demesine karşılık verdim ve odama doğru gitmeye başladım. Odama girdiğimde havasız olduğunu düşünerek cam açtım ve çalışanı arayıp kahve getirmesini istedim. Odamda işlerimi hallettikten sonra Murat'ın odası gittim. İçeri girdiğimde odada Murat'ın babası ve Murat'ın kuzeni Aslı vardı. Onları başımla selamladıktan sonra hal hatır sordum.

"Zümrüt seni görmeyi yıl oldu ne kadar değişmişsin." dedi Aslı.

"Sen hiç değişmemişsin Aslı." diyerek samimiyetten fazlasıyla uzak bir gülüş atarak konuşmayı sonlandırmış oldum. Onlar çıktıklarında Murat'a bugünkü planı anlatıp çıktım odasından. Her zaman olduğu gibi buz gibiydi bana karşı. Artık eskisi gibi hissetmiyordum, alışmıştım herhalde. Akşama doğru işlerimi halledip eve geçtim. Eve geldiğimde direkt duşa girmiştim zira yorgunluğumu alabilecek tek şey buydu.Duştan sonra oturma odasında otururken annem aradı.

"Canım kızım! Napıyosun? Nasılsın?"

"İyiyim annecim. Evdeyim oturuyorum.Sen napıyorsun? Babam yapıyor?"

"İyi bende kızım ne olsun her zaman ki gibiyim.Babanda iyi çok şükür. Ben seni mühim bir şey için aradım kızım."

"Tamam. Neymiş?"

"Kızım bizim karşı komşunun oğlunu hatırlarsın ya doktordu.Evlenmek istiyormuş anneside seni sordu.Bende sana sormadan cevap vermek istemedim. Ne diyorsun kızım?"

Çok şaşırmıştım. Hiç böyle bir şey beklemiyordum. Annem söylediği anda bile aklıma gelen tek şey Murat'tı. Ama her şey bir yere kadardı. Bütün ömrümü yalnız başıma geçirecek değildim bu yüzden tanışıp görüşecektim o adamla.

"Tamam anne. Nerde yaşıyor bu doktor?Hangi şehir?"

"İstanbul'daymış kızım ben komşuyla konuşurum bir gün belirleriz buluşursunuz."

"Tamam annecim. Hadi görüşürüz. Selam söyle babama."diyerek kapattım telefonu.Nasıl biridir acaba diye düşünmeye başlamıştım.Bunları düşünürken de uyuya kalmıştım.