ZÜMRÜT

six

Hilal geldiğinde Murat'ta gitmişti.İster istemez moralim yerlerdeydi.Hala inanamıyordum Fatih'in böyle bir şey yapmasına.Benim eski tanıdığım Fatih'le alakası bile yoktu.O beni incitmekten üzmekten çok korkardı ama görüyorum ki beni takıntı haline getirmiş.Hilal'le beraber kafam dağılsın diye film izliyorduk ama asla filme odaklanamıyordum.Aklımda sürekli Murat vardı.Beni kurtardığında içimde olan o his, ona sarıldığımda kalbimin derinliklerinden gelen o özlem beni çok etkilemişti.Farkındaydım, yeniden ona çekiliyordum.Umarım hiçbir şey eskisi gibi olmaz ve çok büyümeden bu eski hisleri bir an önce kalbimden söküp atarım.

Ben bu düşüncelere dalmışken Hilal'in seslendiğini duydum.

"Beni duymuyor musun Zümrüt? Kaç defa seslendim."

"Dalmışım."

"Bugün burada kalmamı ister misin canım?" Yalnız kalmak şu an ne kadar korkunç gelse de biliyordum ki bana en iyi gelecek olan şeyde yalnızlıktı bu yüzden "Hayır canım.Sen git ben iyiyim hem yarın senin de çalışman gerekiyor eve git." dedim. "Tamam canım ama bir şey olursa kesin ara tamam mı?" dediğinde kafamı olumlu anlamda sallayarak cevap verdim.Hilal'i yolcu ettikten sonra telefonumun mesaj sesini duydum.Baktığımda şirketteki sekreterden olduğunu gördüm.Mesajda 2 gün izinli olduğum yazıyordu.Büyük ihtimalle Murat dinlenmemi istemişti.Bende bunu fırsat bilerek buzdolabındaki içkileri alıp salona doğru gittim.İçmek unutmanın en iyi yolu diyorlar buna inandığımı söyleyemem ama şu an inanmak istiyorum.Bir yandan bira bir yandan biraz dizi derken bir şişeyi devirmiştim ve sarhoş olduğumu kesin bir şekilde hissedebiliyordum.Kendimden duygu kontrolümden bağımsız bir şekilde ağlamaya başlamıştım.En son hatırladığım şey de buydu zaten sonrasında sızmıştım.

Sabah uyandığımda ilk yaptığım şey saate bakmaktı. Saat 1'e geliyordu.Kalkıp duşa girdim ve güzelce yıkandım.Moralim hala oldukça bozuktu.Tüm gün boyunca evde ne yapacağımı düşünürken telefonumun çaldığını duydum.Baktığımdaysa üniversiteden arkadaşım Yalçın olduğunu gördüm.Şaşırmıştım çünkü uzun zamandır hiç konuşmamıştık.

"Merhaba Zümrüt.Nasılsın?"

"İyiyim Yalçın.Konuşmayalı epey olmuştu.Sen nasılsın?"

"Bende iyiyim.Murat'ın şirketinde çalışmaya başlamışsın diye duydum."

"Evet öyle oldu.Orada çalışmaya yeni başladım sayılır bir ay bile olmadı."

"Anladım.Çok iyi.Müsaitsen seninle görüşmek istiyorum."

"Bugün görüşebiliriz izin günüm." 

"Tamam ben sana yeri mesaj olarak atarım." deyip telefonu kapatmıştı.Benimle neden birden bire görüşmek istemişti hiç bilmiyorum ama evde sıkılmaktansa gitmek daha mantıklıydı bu yüzden kabul etmiştim zaten.Yalçın'la üniversite zamanlarında çok yakındık.Murat'sa Yalçın'ı pek sevmezdi.Sebebini ise hiç bilmiyordum.Belki aralarında bir şey geçmiştir. 1 saat boyunca kahvaltı, evi toplama gibi şeylerle geçirdim vaktimi ardından da Yalçın nerede ve kaçta buluşacağımıza dair mesaj atmıştı.Mesajına göre evime yakın bir kafede 2 saat sonra buluşacaktık.Bende hazırlanmaya başlamıştım.Şık, kırmızı, mini bir elbise giymiştim.Saçlarımı maşalayıp makyajımı yaptıktan sonra hazırdım.Buluşma saati de yaklaşmıştı.Araba binip kafeye doğru sürdüm.Yaklaşık 10-15 dakika sonra kafedeydim.İçeri girip etrafa baktığımda Yalçın'ı gördüm.Yanına gittiğimde bana gülümseyerek oturduğu yerden kalkarak bana sarıldı bende ona sarılırken Yalçın'nın tam arkasında sinirle bakan Murat'ı görünce duraksamıştım ama karşısında oturan kadını görünce ister istemez sinirlenmiştim aynı zamanda kim olduğunu bilmediğim için meraklanmıştım.Yalçın gözümü onlardan ayırmadığımı fark etmiş olacak ki arkasını dönüp onun tarafına doğru baktı.Murat Yalçın'nın ona bakmasının ardından yanındaki kadına bir şeyler dedi ve ikiside bu tarafa doğru gelmeye başladı.Umarım korktuğum şey olup masaya oturmazlar derken Murat'ın sesini duydum.