Acıları olan bir kızdı Elfesya,
Her ne kadar adının anlamı Masal Prensesi olsa da
Hayatındaki, onun değimiyle " Acımasız ve Zalim" adamın sayesinde kendisini külkedisi gibi hissediyordu.
On sekizinde evlendirilip yirmi ikisinde üzerine kuma geldi...
Spoiler vermeyi sevmeyen biri olarak sadece şunu söyleyebilirim ki
Hep söylüyorum Elfesya eğer güçlü biri olma yolunda ilerlemeyecek olsaydı klişelerle doldururdum bu satırları
Ama endişelenmeyin❤
Elfesya'yı benimsendiğinizi biliyorum ve bu beni ne kadar mutlu ediyor anlatamam size RABBİM RAZI OLSUN İNŞAALLAH
Ve şunu bilin birtanelerim,
Renas Çakıroğlu'nun hikayesini merak edin,onu sevin deme nedenimi,
Elfesya da sizin gibi bilmiyor,
Ama öğrenecek,Öğreneceğiz...
Güçlü bir kadının önünde durmaya çalışan bir adam olmayacak🖤
Bekleyin,Renas Çakıroğlu'nu değil sadece,
Renas'ı...
Tavsiye: Sena Şener'den " Sevmemeliyiz."
İyi okumalar💚
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Emanet...
Bir insanın size ait olmayan bir şeyi geçici süreliğine size ödünç bırakması. O insan emaneti geri alamayacaksa ne olurdu peki? İşte o zaman onun size bıraktığı kısacık süreden daha fazla daha dikkatli sahip çıkardınız. Çünkü artık onun için geri dönecek bir kişi yoktu.
Bende ailemden Çakıroğlu ailesine emanet kalmıştım. Onlardan sonra bana destek olmak yerine kendi krallıklarına yeni bir köle eklemiş gibi davranmışlardı. Saçma değildi de neydi bu? Kolay gelmişti çünkü. Kendilerine emanet edilen bir çocuğu ellerinin altında tutmak gözlerinin önünden ayırmamamak.
Çünkü onu okutmak sorumluluk isterdi,ona sahip çıkmak onun hayatına alacağı kişi de ona saygı duymak. Bu yüzden daha on sekizime yeni bastığımda parmağıma halkayı geçirip zerre güvenilmeyecek bir adamla evlendirmişlerdi. Dahası o adam öyle bir davranıyordu ki sanki...
Sanki benden kocaman bir şey saklıyormuş da onu öğrendiğimde tüm kırgınlıklarım kızgınlıklarım yok olacakmış gibi...
Böyle davranışlara ne gerek vardı ki?
Onu asla affetmeyecektim zaten. Şimdiyse söylediğim şeyden sonra nefesini bırakarak gözlerini üzerimden çekti.
" Telefonu sen uyanmadan az önce şarja takmıştım kapalıdır şimdi. Gel şöyle oturalım ben şömineyi yakayım."
Dikkatli adımlarla salona yöneldim. Koltuklardan birine dikkatlice oturduğumda kısa bir an hareket etmeden bana baktı ardından şömineye ilerledi. Onu tanımasam buz tutmuş yüreğinde vicdan kırıntılarının olduğunu düşünürdüm. Oysaki ne vicdan ne de merhamet vardı onda.
