Acıları olan bir kızdı Elfesya,
Her ne kadar adının anlamı Masal Prensesi olsa da
Hayatındaki, onun değimiyle " Acımasız ve Zalim" adamın sayesinde kendisini külkedisi gibi hissediyordu.
On sekizinde evlendirilip yirmi ikisinde üzerine kuma geldi...
Her bölüm azarınızı bekleyen Renas ve sevginizi bekleyen Elfesya ikilisinden Renas'ta artık sevginiz için can atıyor🖤
Tavsiye: Zakkum'dan Gidiyorum Yolcu Et
İyi okumalar ❤
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
En çok ne zaman yanılırdık bu sonsuz zannettiğimiz bir ayağı çukurda olan hayatta? En emin olduğumuz anda. Hani asla derdik ya. Asla bu dediğim dışında bir şey olamaz. Oysa o aslalar gelecekte bizi bekleyen acı sonlardı. Ama sorun şuydu ki o an göremezdik. Doğru gelirdi. En doğrusu o olurdu o an. Çakıroğlu ailesinin de kendi değimleri ile koruma iç güdüsü buydu demek.
Peki düşündükleri gibi beni bir başkasına güvenmeyip oğullarına prangaladıklarından sebep,neden şimdi onun göğsünde başım düzenli nefes alışverişlerim yüzümde dinmeyen bir tebessümle onun yanında değil de daha adını birkaç saat önce öğrendiğim bir kadının yanında hiç bilmediğim bir semtte rüzgara meydan okuyan acılarla örülmüş bedenimle oturuyordum?
Eğer düşündükleri koruma buysa plan başarılıydı tabii...
Saçlarım uçuşurken gözlerim uykusuzluğun verdiği acıyla sızlarken gözümün önünden geçen belli belirsiz görüntülerden sıkılmaya başlamıştım. Zalimi ilk kez böyle görmüştüm. Kendinden emin tavrı zaten üzerinden hiç çıkarmadığı bir kıyafet gibi sarıyordu ruhunu tamam. Ama bu kez sözleri de emindi. Hiçbir tereddüt olmaksızın gemileri yakmış iskeleleri yıkarak zihnimin limanlarına büyük darbeler indirmişti.
Ona güvenmek benim için öyle bir şeydi ki, hani böyle cayır cayır yanan bir ateşe düştüğümde beni itenin o olduğunu fark ettikten sonra yanan bedenime bakıp bana elini uzatması ve benim onu tutmakla eş değerdi. Bu denli zor. Bile bile lades. Sonra aklım bu düşüncelerime küçümseyici bir bakış atarak elini savurup
Nasıl masum olabilir?
Diye sordu. Buna da gülünürdü be! Öylede yaptım. Her şeye,herkese rağmen yüzümde bir tebessüm oluştu. Cidden...
Nasıl masum olacaktı zalim?
Öyle bir şey olması gerekiyordu ki hiçbir suçu olmasın. Bu...
İmkansızdı.
Öyleydi değil mi?
Yeniden saçma sapan sonunu bilmediğim sonu kapalı tünelli labirentlere daldığımda sinirle saçımı düzelttim. Bu saçma düşünceler yüzünden bir gram uykuya hasrettim. Ama beyefendi kesin saatlerdir uyuyordur. Sonra bir dürtü geldi. Hani böyle olur ya,bir anda sanki yanınızda biri varmış da o söylemiş gibi olur.
