Acıları olan bir kızdı Elfesya,
Her ne kadar adının anlamı Masal Prensesi olsa da
Hayatındaki, onun değimiyle " Acımasız ve Zalim" adamın sayesinde kendisini külkedisi gibi hissediyordu.
On sekizinde evlendirilip yirmi ikisinde üzerine kuma geldi...
Hepinize,güzel gözlerinize çok ama çok teşekkürler💙
Elfesya ailesi teşekkürlerini iletiyor sizlere ve yanlarında olmaya devam etmenizi rica ediyor 😂🤩
Şükür ki siz güzel okuyucular🍓🍓🍓
Yeni bölüm sizlerle,
O zamaaaan
Elfesya ailesi gururla sunar
Ndmdkdkkd
İyi okumalar🖤
Tavsiye: Emre Aydın'dan-" Bitti Tebrikler"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gülmek neydi?
Mutlu olduğunuzda ne kadar güzel oluşunun farkına bile varmadan karşınızdakilerle paylaştığınız ufak bir tebessüm kırıntısı mı
Yoksa,
Yaşadığınız ve omuzlarınızda taşımaktan kamburunuzu çıkartan acılarınızı içine atıp sakladığınız sandık mı?
Gülen gözlerin ardında acılı ruhlar olurdu kimi zaman. Mesela tam şu an arkadaki ikilinin gülüşleri sahte değildi. Öylesine mutlulardı ki. Onların mutluluğunu hissetmek bile insana huzur aşılıyor,ruhunda oluşan yaraları bir nebze olsun o anlık unutturuyordu.
Elçin'in yaralı ruhunun mutluluğu sevdiği adamla önünde oluşan engellerin ve setlerin kalkmasından kaynaklanırken Mahir'in huzuruyla bütün olan mesutluğu ise sevdiği kadının amansız ayrılığının mecburi olduğunu öğrenmesiydi. Olaylar hızlı bir şekilde gerçekleşirken saatlerce ellerimiz bağlı bir şekilde sandalyelerde oturmamızdan sebep uyuşan hücrelerim ile sadece dışarıdan bir taraftar ya da seyirci konumundaydım.
Bizi oradan çıkarmış ve arabaya bindirmişlerdi. Daha elleri açılırken gerçekleri anlatmaya başlayan Elçin'i ağlama krizi tutarken Mahir onu sakinleştirmişti ve şimdi bu dengesiz kız arkada Mahir'in de önderliğinde kahkaha atıyordu.
O mu?
Yanımda oturuyordu ve tıpkı benim gibi ağzından tek bir harf çıksa olduğumuz yeri alev alacakmış, depremler olacakmış gibi tek kelime bile etmiyordu. Ağırdı,çok çok ağırdı. Küçük omuzlarım için bu yükler. İşte tam da bu yüzden o aile ahımı almıştı. Sorumululukları acımadan omuzlarıma yüklerken çocuktum ben. Evet Elçin'in anlattığına göre Renas Çakıroğlu masumdu.
Peki,bundan bananeydi?
Bir kere bu adamın başka bir karısı daha vardı. Ki,bu karısı aynı zamanda bu adamla koca bir geçmişe sahipti. Yetmezmiş gibi zerre kadar istemesem de aralarına girmiş konumdaydım. Ve bu da ayrı sıkıyordu canımı. O yüzden Renas Çakıroğlu'nun gözümde aklanmasının bir anlamı yoktu benim için. Bir an önce bitmesi gereken bir evlilik ve gidilmesi gereken ayrı,yeni yollar vardı...
