Sukuna x Reader

~18~

"Aklındaki şey bana olan aşkın olabilir mi? Son günlerde bana karşı pek yakınsın." Bi anda tüm vücudum taş kesildi. Dedikleri pek yalan olmasa bile - TANRIM NE SAÇMALIYORUM!! kendimi temize çekmeliyim ama nasıl?

"Alakası yok! Sukuna cidden fazla hayalperestsin!" Sukuna sakin bir şekilde benim saçmaladığım şeyleri dinledi. Cidden mükemmel bir şekilde kendimi temize çektim!

"Unutma Y/N, hayaller gerçek olabilir." Ne kadar da pozitifsin.

"Unutma Sukuna, Gerçek olamayacak hayallerde vardır." Sukuna beni kendine çekti ve şuan Sukuna ile bulunduğumuz durumu hatırladım. Aynı yatakta kucak kucağa doğru! Siktir!

"Senin için herşeyin gerçek olmasını sağlayacağım. En imkansız şeylerin bile. Hem bizim aşkımız o kadarda imkansız görünmüyor." Tanrım! Sukuna'nın dediklerini ciddiye almadım ama başka bir kız olsa büyük ihtimalle Sukuna'nın boynuna atlardı... Bu bana tanıdığım birini hatırlattı.

"Seninle sevgili olmak istediğimi kim söyledi, hasta mısın yoksa kafana birşey mi düştü?" En soğuk sesimle cevap verdim.

"Ben gayet iyiyim. Sorun sende. Sürekli birşeyleri inkar ediyorsun! Aptal gibi davranmayı kes! Ne zaman kabul ediceksin?" Sesi biraz fazla yüksek çıkmıştı. Korkmadım değil.

Cevap vermedim çünkü korkuyordum. Gözlerim doldu ağlamamak için zor duruyordum. Ne cevap vericem.

Sukuna iç çekerek yataktan kalktı."Nefesimi boşuna harcıyorum... Ama özür... dilerim." Hızlıca yataktan doğruldum. Gözyaşalarımı sildim ve hızlıca Sukuna'nın kolunu kavaradım.

"Neden özür diliyorsun, Sukuna?" Sukuna yüzüme bakmadı.

"Buraya ilk geldiğinde sana daha iyi davransaydım belki bana karşı daha açık olurdun. Çok fevri davrandım, özür dilerim." Dilim tutuldu.

"Sanırım haklısın... ama yinde senden hoşlanıyorum ve yine haklısın ki tam bir aptalım, uzun süredir senden hoşlanmama rağmen sana hiçbir zaman açıklamadım. Çünkü eğer sana olan aşkımı itiraf edersem aileme ve Akira'ya ihanet etmişim gibi hissediceğimi düşündüm ama yine de sana bunları söylüyorum." Sukuna yüzünü bana çevirdi. Yüzünde çok sıcak bir gülümseme vardı.

"Sonunda itiraf ettin ama Akira denen herifide olaya sokmasaydın mükemmel bir itiraf olucaktı." Sukuna konuyu şakaya vurmuş olsa bile asıl soru şimdi ne olucak.

Öyle çok utandım ama sonunda içimdekileri döktüm. "Kolumu bıraksana sevgilim." Doğru hala Sukuna'nın koluna sülük gibi yapışmış haldeydim- "SEVGİLİM" Mİ!

Sukuna'nın kolunu yavaşça bıraktım. Sukuna şimdiye kadar gördüğüm en neşeli hali ile yanıma oturdu. Ben bu herifin yüzüne nasıl bakıcam?

"Neden benimle konuşmuyorsun? Haha o saygısız böcekten iz bile kalmadı!" Ne söyleyeceğimi bilemiyorum. Sukuna benim yüzüme rahatça bakabiliyor ama ben başımı o tarafa çeviremiyorum bile!!

"Oi sevgilim konuşsana." İrkildim. Kafamk o tarafa döndürdüm Sukuna bir anda bana sarıldı. Keşke ölsem, yeter!

"Uzun zamandır seninle sevgili olmak istiyordum. Sonunda benimsin!" Bir saniye kendi kendine ne yaşıyor?!

"Hey sarılmayı kes artık! Sevgili falanda değiliz!" Sukuna sonunda sarılmayı kesti. Ama yüzünde hayalkrıklığına uğramış bir ifade vardı.

"Konuş derken daha şefkatli birşeyler beklerdim." Omuz silktim.

"Sevgili falan değiliz! Aptal ben nişanlıyım!" Siktir! İyice sıvadım.