Love me till the end

4

"How was your day?"

Sumandal ako sa pintuan ng sasakyan ni Clarke at humarap sa kaniya nang magtanong siya. I swallowed hard when I realized we were so close to each other. I couldn't take my eyes off his lips.

"Hmm, medyo pagod." Halos pabulong na sabi ko at umiwas ng tingin sa kaniya. "You? How was your day?"

"Where do you want to eat?" Hindi niya sinagot ang tanong ko at pinagbuksan ako ng pinto sa passenger seat. "We had a lab class earlier and had a long quiz on immunology"

"Pagod ka? Ayos lang naman sa akin na mag-commute. Magpahinga ka muna." He looks tired and sleepy. Bumyahe siya ng kalahating oras papunta rito. Nakakaawa naman kung magpapahatid pa ako, e, ang layo ng condo ko. Baka gabihin na siya sa daan mamaya. "Rest first, Clarke."

"Let's eat first and then I'll take you to your condo. I'm not tired, Callie." He said seriously at magsimula nang magmaneho paalis sa parking lot ng school namin. "Where do you want to eat?"

"Kahit saan-"

"Where do you want to eat, Callie?" Ulit na tanong niya.

"Ayos lang ba sa 'yo kahit sa fast-food restaurant lang?" Ayos lang naman sa akin kung sa fast-food restaurant niya ako dalhin. I am not picky about food.

Hindi na siya sumagot and just focused his attention on the road. Hindi na rin ako nag-salita at tumingin na lang sa bintana, pinanood ang mga puno'ng nadadaanan namin. Pagkatapos ng sampung minutong byahe ay nakarating na kami sa isang restaurant.

Pinagbuksan niya ako ng pinto at sabay kaming pumasok sa loob.

We were in a korean restaurant. It looked fine. Hindi naman masyadong mainit kahit puno. Maliit lang din siya at kaunti lang ang tables. A Korean music show was playing sa television. Matagal akong nakatingin doon, pinapanood ang grupo ng kababaihang sumasayaw.

"What do you want?" Clarke asked.

Napatingin tuloy ako sa kaniya. Nang magtama ang mata namin, binaba ko na kaagad ang tingin sa menu para makaiwas. Nahihiya ako sa lalaking kaharap ko ngayon.

"I'll just have Bibimbap and one set of this one," I pointed at the menu.

"That's all?" He asked.

I nodded. Hindi naman ako gutom kaya 'yon lang ang in-order ko.

"I also want banana milk." I pointed again like a child.

Nakita kong napangiti siya sa sinabi ko bago tinawag ang babae para mag-order na. Lumingon muna ako sa malaking board sa gilid namin, sa may pader. Maraming sulat doon and pictures of some Korean idols. Sumingkit ang mata ko nang may mabasa sa post-it note.

I love you, Clarke!

-From your secret admirer.

Naghanap pa 'ko sa iba. They were so many! Halos pangalan ni Clarke ang nababasa ko.

Clarke Jaye Salvacion, crush na crush kita! <3

Clarke, are you acid in my esophagus? Because you're makin' my heart burn.

"Hey, Clarke, if I were an enzyme I would be DNA helicase so I could unzip your genes." Pagbabasa ko.

"Huh?" Napalingon si Clarke sa'kin, tapos na mag-order.

Kinuha ko ang post-it note na 'yon at ipinakita sa kaniya. His eyes quickly surveyed what was written and laughed at it.

"What does this mean? DNA helicase so I could unzip your genes?" Kuryosong tanong ko.

"A DNA helicase is an enzyme that can “unzip” a strand of DNA down the middle of the helix." He explained.

Napipilitan na lang akong tumango kahit hindi ko naman talaga naintindihan ang sinabi niya.