GÜL KARASI (3)

18.BÖLÜM

Birsen oturduğu yerden kapıdan giren kadınlara baktı.İkiside güzellikleriyle ve gözleriyle dikkat çekiyordu.Aslı göz ucuyla kadına baktı.Kimdi ki bu kız patronun önünde bacak bacak üstüne atabiliyordu hemde o etekle?

Gül ise gözlerinden ateş çıkaracak biçimde Kara ya dikmişti gözlerini.Birsen kaltağının şirketlerinde ne işi vardı bilmek istiyordu o da.

Birsen sahte bi gülümsemeyle :

-"Aaa Gül cüm tesadüfe bak burda karşılaştık yine,daha iyisin di mi?"

Gül Eserin söylediği sözleri hatırladı tekrardan."Hepsini Birsen yaptırdı bana.."

-"Evet çok iyiyiz kocam ve bebeğimle sağol"

Birsen bebek lafıyla taş kesildi.Karayla Gül ü ayırmak şimdi dahada zorlamıştı.Morali bozulsada kendini toparlamaya çalışarak tebrik etti.Aslı ise kızın yüzündeki kıskançlık ifadesinden oğluna takıntılı olduğunu anladı.Asıl anlayamadığı bu kız Gül ün arkadaşı olduğu halde niçin ona düşman gibi baktığıydı.
Gerilen ortam Birsen in halkla ilişkiler koordinatörü olarak odadan çıkmasıyla son buldu.Yağız :

-"Oğlum sen karını yemeğe götür ,beti benzi attı"

Gül Karayla şirketten çıkıp köşedeki nezih lokantaya girdi.Birsen in kendini kaçırdığını artık kocasına söylemeliydi.Kadının burnunun dibinde olmasını istemiyordu kesinlikle.

-"Kara benim sana bişey söylemem lazım sevgilim."

Kara çatık kaşlarla kendine baktı.

-"Neyin var sevgilim söyle bana.O kadını gördüğünden beri yüzün düştü."

Gül derin nefes alarak konuştu.

-"Kara,Birsen Eserle işbirliği yapıp beni kaçırtmış.Aslında Eserin aklına bu kaçırma olayını Birsen sokmuş"

Kara şaşırarak:

-"Neden ama !?Nasıl olur o senin arkadaşın değil mi Gül,niye böyle bişey yaptı ki?"

-"Çünkü sende gözü var.Hatırlıyo musun bana.Herşeyi itiraf ettiğin gün,deniz kıyısında cafede onlarla buluşcaktım.Yağmurla konuşurken onun gözü dışarıda sendeydi.Korumam deyince de kalkıp senin yanına gelmişti."

-"Evet hatırlıyorum.."

-"İşte o zamandan beri kıskançlık var üzerinde.Zaten eskiden de çok samimi değildik.Yağmurda yolda rastlayınca getirmek zorunda kalmıştı o gün."

Kara başını sallayarak sinirle:

-"Bu kadın kendini ne sanıyor,benim seni bırakıp ona bakıcağımı mı ??Asla böyle bişey yapmam."

Gül ün elini tutup dudaklarına götürdü Kara.Gözü Gül den başka kimseyi görmemişti ki çocukluğundan beri.Gül de elini adamın yanağına yaslayıp okşadı.

-"Bitanem ben babamın işine karışmak istemem ama rahatsız olacaksan şirketten gönderelim o kadını"

KAra da Gülde polise şikayet etmek istemiyorlardı çünkü delil yetersizliğinden beraat edeceğini ikiside biliyordu.Özellikle Kara yıllarca devlete çalıştığı için bu durumlarda olan prosüdürü en iyi bilendi.

-"Ekmeğinden olmasın Kara.Ama sana en ufak bir sırnaşmasında bitmiştir."

KAra kadının büyük yürekliliğine bir kez daha aşık oldu.Aynı zamanda kıskançlığına da..

Gülerek :

-"Sen iste yeter bebeğim.10 metre öteden yürürüm onu görünce"

Gülde gülerek: