Mysterious Wife

12

Ivy's POV

I am hiding in those big plants, when I heard 13. Napalingon ako at nakitang may hawak na maliit na baril si 13 at nakatutok iyon kay Anthon.

Shit!

"Wife! Just go! Don't worry about me!" Sigaw ni Anthon.

"Brother-in-law, wag ka ng magpabida." saway naman dito ni 13.

I went out of the dark with my hands in the air.

"My bad." sabi ko habang naglalakad pabalik.

Bumalik din si Captain, but unlike me, hindi nakataas ang kamay nito.

All the soldiers are in high alert now that they have seen what we can do.

"Anthon meet thirteen, thirteen meet Anthon." pagpapakilala ko sa dalawa sa isat-isa.

"Will its my pleasure to meet you Anthon." nakangising wika naman ni 13. "I wonder how would it be as a husband of a non-capable of emotions?"

"You have a lot of person with you, why don't pick one and try?" Kinindatan ko ang isang sundalo na malapit sa kanila. Gwapo naman yun, di na lugi.

Pinulot ni captain yung mga taling nalagtas namin at binigyan ako ng isa na tinanggap ko naman.

"You don't have to stay captain." pagkausap ni 13 dito.

"I am tied already." sabi naman nito habang sinusubukang taliin ang sariling mga kamay. "Dalawa nalang kayong natitira, atleast give me a chance to be in your deaths."

The soldiers guide as into the underground. Bitbit ko lang ang tali ko dahil hindi na ako nag-abalang itali ang sarili gaya ng ginawa ni captain. Si Anthon ang ginagamit nilang hostage. Why do I go back when I didn't have to?

Malawak ang underground na may isang mahabang ilaw sa gitna ng bubong. We are lock in here and I have no freaking idea how to be able to scape from here.

Captain untie him self and sat beside the cold unpainted wall.

"Wife....I'm sorry." tinanggal ko ang tali nito sa kamay.

"You don't have to." sabi ko at napabuntong hininga.

"I just forgot that-" natigilan ako ng biglang nalang akong niyakap nito.

Napatingin ako kay captain ng nagtatanong kong kung anong gagawin ko tas sininyasan ako nitong yumakap nalang din kaya yun nalang ang ginawa ko.

"He... don't think so much," I never comforted anyone before. "13 is my sister after all, I'll ask her for a quick and painless death, I'm sure she'll grant it."

"What the...." I heard captain murmur.

__________

Ivy 13's POV

"He... don't think so much," I heard 25 says to her husband Anthon. I am watching them from my laptop place at the top of my mini table. "13 is my sister after all, I'll ask her for a quick and painless death, I'm sure she'll grant it."

I close the laptop and lean on my comfortable and soft pink sofa. Yes, everything in my room is pink including the silk night gown I'm wearing now.

I hate red coz it reminds of my bloody past and that include 25. But I admit that red makes me more gorgeous and dearing at the same so I still have wear that color.

"25, I got 26 collateral damage." nakangiti kong balita kay 25 habang ipinapakita ang mini-white board ko na may mga tali kung ilan ang napatay namin sa buwan na iyon.

"Will, i got 30 collateral damage and that makes us equal for this month." Seryuso naman nitong sabi habang ipinapakita ang mini-white board nito.

A swords come flying to us, agad naman kaming napalayo sa isat-isat ni 25 upang makaiwas sa ispadang iyon at agad na sumaludo sa lalaking nagtapon ng sandata na walang iba kundi ang aming captain.

"Captain!" 25 and I are just 16 at that time while he is five years older than us.

"At nagpapalakihan pa talaga kayo ng collateral damage, your mission is just to kill one person!" halos pumutok na yata ang mga ugat ni captain sa liig.

Si 25 naman ay walang reaction lang habang ako naman ay nakangiti, sabi kasi sa kabilang department ay maganda daw ako kapag nakangiti.

Kumuha pa si captain ng isa pang ispada at itinapon iyon sa tabi ng kaninang ispada at dalawa na ang nakatusok ngayon sa board.

"Captain, with all due respect." I heard 25 speak. "What is the difference between killing one person when those others in collateral damage can replace, than killing them all at once?"

"13, can you answer?" sa akin natuon ang tingin ni captain.

"Captain," napaisip ako. "If we kill in mass now, the ivy department won't have a mission anymore."

Kumuha si captain ng latigo kaya agad na lamang akong tumalikod at ganoon din si 25 bago pa man makalapit ito. Narinig kong unang tumama ang latigo kay 25 kaya napapikit na lamang ako dahil alam kong sa akin na ito tatama at hindi nga ako nagkakamali.

Nakaluhod na kami pariho ni 25 ng matapos ni captain ang 20 lashes each of as.

"Yes you are right, your one person target-the drug lord, can easily be replace from one of those in your collateral damage. Pero ang mga collateral damage na iyon ay pwede ding palitan ng napakaraming pang tao. Kung papatayin niyo lahat ng tao sa labas, sino pa ang poprotikhan niyo? What was this City is for? What was that to 'protect and promote the common good' for?"

From that day, 25 and I are ban from a mission involving syndicate. That get us into more dirtier mission.

Two years has pass pero ngayon ko palang mapupuno ang white board ko. Kababalik ko palang mula sa mission na pagpatay sa isang ginang na tinulungan ko pang magdala ng mga grocery papasok ng bahay nila at pinakain pa ako nito. Malaki ang bahay nila at yayamin naman yata sila.

Napakahagard ng ginang na iyon, payat din ito at may napansin pa akong pasa sa katawan nito. Granting her death might be one of the best I ever did in my life. Nagdagdag ako ng isang tally.

Lumabas ako ng building namin para nahapin si 25 at ipakita dito na nakapuno narin ako sa wakas.

Nakita ko siyang nakaupo sa lupa habang nakasandig sa malaking puno sa kakahuyan. Palapit na ako sa kanya ng bigla niyang itinapon ang white board niya pati ang panulat. She look so confuse.

"Hoy! Anong problema mo?" tanong ko dito.

"Do you know Cinderella?" tanong nito.

"Hindi, sino ba yun? Wag mong sabihin na target mo iyon at hindi mo napatay?" magkasunod ko namang tanong dito.

From that time, I asked first my target if they knew Cinderella before killing them. When I was transferred to Philippine military, doon ko nalaman kong sino si Cinderella. I have read her story, she is a gold digger and the prince is her mine. Hindi ko maintindihan kong bakit ang mga tao dito sa labas ng city ay tinatangkilik ang mga ganoong kwento para sa kanilang mga anak. The government should have filtered it out of childrens book.

Narinig kong may kumatok sa pinto kaya napatayo ako. Pagbukas ko ng pinto ay nakita ko ang handsome bachelor, at around my age, eldest son of my general pero hindi siya sundalo but a CEO of the business he inherited from his mother's parents.

"Dito lang pala ibinabahay ni Dad ang kabit niya." nakangisi nitong wika. His name is Carlos, ang nagturo sa akin ng salitang gold digger.