Mysterious Wife

6

Ivy's POV

"If you can't run anymore, better to surrender to her instead and be her person. Only she can protect you and this child." yun na ang huling sinabi ni captain at iniwan na kami nito.

Lion knows Samantha.

Napa-squat ako kaharap ang bata, therefore this child is really mine. Hindi ako nag-time travel, sadyang nakalimutan ko lang talaga ang mga nangyari sa loob ng panahon na nakalimutan kong ako si Ivy B25.

Nakalimutan ko nga bang ako si Ivy B25 sa panahong iyon or i'm under a mission with a code: rose, kaya rose ang pinangalan ko sa sarili. Pero imposible ang pangalawa dahil nga tumakas na ako noon sa city.

Namuhay ako bilang Rose Gutierrez at nagkaroon ng pamilya, wala kahit na anong alaala ang naiwan sa akin sa loob ng fifteen years na iyon.

Since this child is really mine, then the forbidden city will take her since she is a citizen there, and her future: be it sampaguita, a mirasol, a rose or any flower be it a wild or tamed will depends to her luck. Or she can be an Ivy like me, a poisonous plant.

"Samantha," tawag ko dito at hinawakan ito sa magkabilang balikat. "Is I am your mom?"

Sinud-sunod namang napailing ang bata. "Dad said, my mission is failed if I call you mom. You won't remember us forever."

"Lumabas kayo diyan?" tawag ko naman sa dalawang nagtatago kaya lumapit ang mga ito.

"Alam mong-"

"Alam kong mula umpisa ay sinusundan mo na kami." putol ko sa pagsasalita ng Anthon na iyon. "Anong kaugnayan niyong dalawa? Magkapatid? Magpinsan?"

"Magkapatid and please lang wag mo ng tatawaging kuya ang younger brother in law mo." yung Anthon ang sumagot.

"Oh." lumapit ako dito. "Ano kayang pag-iisip mayroon ako noon at pinakasalan kita. You better hired atleast twenty body guards na makakagawa ng kahit kaunting ingay man lang pagdinukot anak mo."

Yun lang at tinalikuran ko na sila.

"Rose—"

"I told you I'm not Rose." sabi ko pa habang naglalakad palayo sa kanila pero hinabol parin nila ako.

"Its Nathalie, right?" natigil lang ako saglit pero nagpatuloy din sa paglalakad. Sino siya sa tingin niya para tawagin akong Nathalie.

Humarang sa aking daraanan ni Anthon kaya tuluyan na akong nahinto. Dito na kami sa may parking lot.

"I don't care what ever your name is pero sana naman pakinggan mo muna ako." this man just tried to kill me yesterday pero hito ngayon at nakikiusap.

Napalingon ako at nakitang karga pala ni Arthur si Samantha at medyo may kalayuan sa amin. Siguro naman ay hindi nila maririnig ang pag-uusapan namin.

"Go."

"Rose, Madeline, Nathalie or what so ever your name is, you have two childrens that need you, 'yong mga in-laws mo nag-aalala sa kung ano na ang nangyayari sayo."

"Thank you." I say. "But I am not made for that staff." I am for killing and destruction.

She grab my arms again kaya sinuntok ko siya pero nakaiwas na siya ngayon, pinasundan ko naman agad ng isa pang suntok. Tinamaan siya sa bidbid kaya napabitiw na sa akin at napaatras.

"I have to take you home no matter what it takes my wife." sabi naman nito na akala siguro ay uubra siya sa akin.

Kahit payat ako masyado ngayon at fit ang katawan niya, hindi parin pagpapawisan ang isang human weapon na katulad ko para patumbahin siya.