Mysterious Wife

16

Anthon's POV

"Captain, you can use that room." I heard my wife says and pointed the door at the left side just after we get into her unit. Halos mga bago lahat ang mga gamit na nakikita ko.

Yung nasa right side namang pintuan ang sa tingin ko ay sa kanya.

"I want water." ang itinugon naman ni Lion at komportableng naupo sa mahabang sofa matapos nitong tanggalin ng transparent na cellophane na nakabalot doon, sakto lang ang laki ng leaving room para sa isang condominium unit.

"Me too." si Carlos naman na naupo din sa kabilang dulo ng sofa na inuupoan ni Lion.

Pinulot ko naman iyong selopin na basta nalang itinapon ni Lion.

Tingin nila sa asawa ko utusan nila? Pero di na ako nagreklamo baka maparusahan na naman siya nitong captain niya.

I don't know if it is just a coincidence na may unit siya dito sa building na pag-aari ng company niya ng naging siya si Rose. I have known Rose parents for a long time, hindi lang ako kundi halos lahat siguro na nakakakilala sa kanila ay nagulat na may anak pala silang tagapagmana sa lahat ng mga ari-arian nila.

Hindi ko narinig na nagsalita ang asawa ko na nakita ko nalang naglakad papunta sa kusina na sinundan ko naman dala ang pinulot kong selopin na ipinasok ko sa nakita kong basurahan doon sa kusina.

Kumuha siya ng bottled drinking water doon sa refrigerator.

"Gusto mo rin ba ng tubig?" tanong niya at inabutan ako ng isa.

Tinanggap ko naman iyon pero ipinatong ko rin sa mesa na naroon.

"Can we talk?" I ask.

"Aren't we?"

"Wife....yung sinabi kanina nong babae....can it be posible?" hindi naman siguro masama kung umasa ako na isang araw ay babalik din kami sa dati o yung kahit na hindi niya naaalala ang pamilya namin as long as she is capable of emotions?

"Ang dami niyang sinabi, alin doon?" isinara na niya ang pintuan ng refrigerator. Lalampasan na sana niya ako pero iniharang ko ng husto ang aking sarili sa daanan niya.

"That....that she can make you laugh for real." nakayuko ako. Hindi ko siya kayang tingnan sa mga mata, I feel like guilty.

As her husband, I should accept the real she is, right?

"Oh, that makes me remember of a powerful thing that can transform a frog and a beast back to its human form, it can also wake up an unconscious lady."

Nangunot naman ang noo ko, it sounds familiar but also not. Maybe she has already found a solution? I think.

"What is that thing?" tiningnan ko na siya ng deretso at umaasa.

"A true love kiss."

"Ha?" napanganga nalang ako sa sagot nito.

Wait, is she hitting on me?

I try to kiss her pero umatras siya, kaunting atras lang iyon at dumikit na ang likuran niya sa refrigerator.

She look confuse.

I caresses her face hanggang sa magdikit ang noo namin.

"Wife," tawag ko dito. "I can always give you a true love kiss whenever you want."

I tried to kiss her again but my kiss just landed in the corner of her lips.

"Wife...." Didn't she want a kiss? Or I misunderstood her?

"Your wife is Rose, she is not me." sabi niya.

I pull her to my embrace.

Naglaglagan naman sa sahig ang ilang buti ng tubig na hawak niya.

"My wife is my wife, my other half and the mother of my childrens, that's my wife's identity." sabi ko naman almost it sounds like a pleading for her to accept me as her husband. Sa totoo lang ay hindi ako sanay sa ganito, ni minsan kasi ay hindi ko naranasang manligaw ng babae dahil sila yung humahabol sa akin. While between me and her was an arranged marriage.

Pero yung isang buwan siya na nakumatos, pakiramdam ko ay hindi ko kakayanin kapag tuluyan siyang mawala sa akin, nagagalit din dahil hindi ko gusto ang ganoong pakiramdam. She's just my wife, the woman whom I share my bed with, that prepare my clothes and do my necktie before I go to work, that bore my children, that makes me feel I'm an outcast of my own family coz she is the favorite of my parents and my only sibling.

Others can do this too, but I can't go on with this life without this specific woman.

At ang higit ko pang ikinagagalit sa lahat, iyong araw-araw akong nag-aalala sa kanya tapos ng makalakad na siya ay bigla nalang mawawala. Tapos hito ngayon, hindi niya na ako kilala while having her identity as an assasin from a city I have know idea where that has this none existing arm forces.

"You should go home." sabi nito.

Napalayo naman ako dito ng kaunti upang makita ang mukha nito.

"You should go home and take the kids out of the country. Anywhere in europe is safe for them except Spain and Portuguese or in Africa, ligtas sila doon." hindi ko alam kung nililinlang lang ba ako ng paningin ko na nakikitang natatakot siya ngunit wala naman siyang emotions kaya malabong mangyari iyon.

"Are you afraid of them?"

"Afraid?" balik tanong lang din nito na malamang ay wala sa vocabulary nito ang salitang iyon.

"Then tell me how powerful are they that I have to hide our kids from them? We're in the upper class of this countries society, what can they do to us? Why don't we just expose them instead?" sunod-sunod kong tanong dito ng may biglang humatak sa likuran ko, malakas akong naitulak nito sa sahig at nakita ko nalang ang kamao nito na alam kong tatama ng malakas sa aking mukha. I just prepare for the impact dahil alam ko namang hindi ko na maiiwasan iyon.

Ngunit walang kamaong dumampi man lamang sa aking mukha.

"Nathalie!" napatingin ako sa nagsalita na si Lion, napakasama ng tingin nito sa asawa ko na animoy lalapain niya ng husto. Hawak ng asawa ko ang braso nitong sa aking mukha ang deriksyon ng kamao.

"Captain, I am willing to accept any punishment you want for me but this man has nothing to do with you." Iwinaksi ni Lion ang kamay ng asawa ko na nakahawak sa kanya. Pinulot nito ang isang bottled water sa sahig at iniwan na kami.

"Pre....ayus kalang?" lumapit naman sa akin si Carlos at iniabot nito ang isang kamay upang mahila ako patayo. Tinangoan ko naman ito bilang tugon. Kinuha nito ang bottled water ko na ipinatong kanina sa mesa at umalis na din ito ng kusina.

"You're suggestion is worst than to have my own death. I don't want to hear it again and please don't even think of it again. I am maybe a traitor of the city but never will be a traitor of this country or tolerate anyone to do so." babala nito.

"I don't understand. I just want the country to know about the existence of that city, what's wrong with that? I firmly believe that this country has it takes to protect us."

"And who would protect the country?"

"The people of course." I give the obvious answer. "Do you mean...."

"Why do you think general Mondragon knew about the city? The city is founded long before the first republic. It has nothing to do with the state but has with the country. I hope it's clear with you now."

I'm not sure if I really understand it now.

Or should i ask a professor the difference between country and state?
__________
Hello po
2shiloh Akira021020 cathneiaa fimrimando kennmasal CezLleva GwennNicoley ARLENESIBUG7 MSPRINCESSNE Brave_Feather SummerTeaCommunity19