Mysterious Wife

15

Ivy's POV

Mabilis akong nakaakyat sa bubong at tumalon papunta sa rider na nakatayo na sa ibabaw ng sasakyan ni Carlos bago paman ito makabunot ng isa pang baril mula sa likuran nito at nag-agawan kami. Obviously, the rider's target is only me kaya wala siyang pakialam sa ibang tao.

"Thats enough!" may ilang kababaihan na nagsidatingan at sumigaw ang pinakamatanda sa mga ito dahilan ng pagka-district ng rider kaya tuluyan ko ng naagaw ang baril nito at itinutok sa liig nito. Ginawa ko din itong pangharang sa akin sakali mang may hindi magandang gawin ang mga dumating.

Mga siyam silang bagong dating, the eldest lady is in black long gown at parang kakagaling pa nga lang nito sa isang piging. Yung iba naman ay nakaoffice attire, at may isang naka-police uniform na nakatayo sa hulihan.

"Nathalie, put your gun down. Hindi kami ang kalaban mo." sabi pa ng pinakamatandang babae, I think she's around fifty, but since she has an active life so I assume that she is older than how she look.

"Don't call me Nathalie, what do you want?" kahit marami silang dumating, hindi ko sila aatrasan.

"Thats how your captain calls you kaya akala ko ay mas mabuting ganoon din ang itawag ko sayo kaysa sa Ivy B25 na ibinigay sayo ng council." paliwanag naman nito, as if naman kong kailangan ko.

"Can I still apologize?" tanong pa nito. Tuluyan na akong nagtago sa likuran ng rider na mabuti nalang at nakahelmet parin.

Hindi ko kayang tumingin ng matagal sa mata ng babaeng yon, I think she's a Jasmine. Jasmine flower are two kind, one is a herbal and one is a poison. And thats how this woman is, a double function, they are specialized in psychology. Mostly, they make their target feel at peace and let him or her suicide, putting rest in peace into the next level.

They can make their target do willingly whatever they command, a con artist on its top. They are mostly assigned besides those important political figure.

"You knew apologies isn't important to Ivy as it is to Jasmine, right?"

Narinig ko ang pagtawa nito. "You really does not disappointed me Ivy B25, you are still sharp as expected. We have been monitoring you for this fifteen years and finally you are back."

"You're still not answering my question woman."

"I'm Sandra." pagpapakilala nito bilang sagot sa tanong ko kung anong kailangan nito.

"Oh! So its you," ibinaba ko na ang baril at tinulak pababa ang rider saka bumaba narin ako ng bubong ng sasakyan. "Nandito ka para kunin ang mga ibidinsya, sa tingin mo talaga ibibigay ko iyon sayo? Hindi man lamang ba nagtaka ang mga kasamahan mo kung bakit sa akin ipinagkatiwala ni Andrea ang mga iyon kaysa sayo?"

Yes, si Andrea na pinatay ko matapos manganak. Nagtiis pa ako ng dalawang taon sa city sa kabila ng mga nalaman kong kabalastugan na ginagawa ng mga council saka ako tumakas. Dahil nais kong ako mismo ang makasaksi kung totoo nga ang mga ibidinsya. Biruin mo, ibidinsya na, nais ko pang maghanap ng ibidinsya sa ibidinsya? Ako lang yon.

"You!" dinuro ako habang naninigas ang panga ng babaeng Jasmine or should I just call her Jasmine? Okay fine its Sandra. "You killed Andrea and her baby, anong karapatan mong ipakahulagan na mas pinagkakatiwalaan ka niya?"

"May I just remind you, Andrea is my senior and you are talking to an Ivy. I can kill number of people in a single blink of my eyes, how much more for a baby." napangisi ako dito. I can see that she is lossing her self pati narin yung mga kasama niya.

Conscience, thats the word I never ever want to understand.

Napag-alaman kong ang inis ay nagpapawala sa control sa sarili, mabuti nalang ay hindi ako nakakaramdam ng inis so I am always in control to my self.