Mr. Suplado

Chapter 5.

SHARLENE'S POV

Kumatok na ako.

Nandito ako ngayon kina Francis. Ininvite kasi ako ni Mika. ASAP daw. Bakit kaya?

Hindi na ako nakasaklay. Medyo okay na paa ko e.

Pagkabukas ng pinto ay napangiti ako ng makita kung sino yun!

Ang gwapo nya kahit nakashort at sando lang sya. Si Francis!

"Anong ginagawa mo dito?"-Kiko-

"A pinapunta ako ni Mika dito. Nasan sya?"-ako-

Hindi sya sumagot.

"Pumasok kana! Isarado mo pinto ha?"-Kiko-

Tss! Hay nako! Meron na naman siguro sya.

Naupo na lang ako sa sofa. Iniwan na ako ni Francis e. Hays.

Tinawagan ko si Mika.

Mika: hello? Bebe!

Ako: uy hello! Nasan kanaba?

Mika: wala ako sa bahay.

Ako: ha? E bakit mo ako pinapunta dito?

Mika: wala lang! Hahaha joke! Mag- isa si Kiko e, samahan mo na muna.

Ako: hay nako! Itong kapatid mo na parang laging meron sa sobrang sungit? E mas masaya pa makipag usap sa bato kaysa sa kanya!

Ehem!

Napalingon ako ng may umubo sa may likod ko.

Oh my G! Si Kiko! Narinig nya kaya yung sinabi ko?

Nakakunot na naman ang noo nya, as usual!

Mika: grabe ka naman.

Ako: maya na lang Mika.

Binaba ko na yung tawag.

Natatakot akong magsalita o gumalaw man lang sa kinauupuan ko. Para kasing any moment, mangangain na si Kiko.

"A hello?"

Hindi sya sumagot. Nakatitig lang sya sakin.

"Wala pala si Mika dito. Uuwi na lang ako."-ako-

Hindi ko inaalis ang tingin ko sa kanya habang naglalakad ako papuntang pintuan.

"Sige! Bye Kiko!"-ako-

Pagkabukas ko ng pinto ay nakita kong malakas ang ulan.

Patay! Wala akong payong! Ang araw- araw kaya kanina!

"O akala ko aalis kana?"-Kiko-

"Wala akong payong."-ako-

"Problema ko yun?"-Kiko-

Sabi ko nga! Hays.

Okay! Magpapaulan na lang ako. Di naman nakakamatay ang maligo sa ulan.

Lulusong na sana ako sa ulan ng hawakan ni Francis ang kamay ko.

"Magpapaulan ka?"-Kiko-

Tumango ako.

"Tanga ka talaga."-Kiko-

Hinila nya ako papasok ng bahay ay sinarado ang pinto.

Aaminin ko! Sa dami ng masasakit na sinabi sakin ni Kiko, ayun na ata ang pinaka masakit!

"Dito ka na lang muna, magpatila ka ng ulan."-Kiko-

Baka naman concerned lang sya sakin! Sharlene, maniwala kana lang sa GOODNESS! Dyan ka naman magaling e.

Pumunta si Francis sa may kusina.

Umupo na lang ako sa sofa.

"Pwede kaya ako manood ng tv?"-ako-

"Oo."-Kiko-

Yehey! Hahaha Binuksan ko ang tv.

Wow! Sakto, Jimmy Neutron.

Pagbalik ni Kiko ay may dala syang isang pitsel na orange juice at isang buong chocolate cake.

"O kumain ka."-Kiko-

Grabe naman! Wala man lang baso o platito. Hahaha yaan mo na nga.

Tumabi sakin si Kiko pero para naman akong may sakit kasi 1 meter ang layo nya sakin.

Habang nag eenjoy akong kumain ng cake ay biglang nagsalita si Kiko pero nakatingin pa rin sya sa tv.

"Mas masarap pa kausap ang bato kaysa sakin?"-Kiko-

Patay ka Sharlene!

"A sino may sabi?"-ako-

Painosente pa.

Tiningnan nya ako ng masama.

"Hindi a! Hindi promise!"-ako-

Binalik na nito ang mata sa tv.

Isang oras na ang nakakalipas pero malakas pa rin ang ulan. Ang dilim pa rin sa labas.

"Pano kaya ako makakauwi nito?"-ako-

Tumayo si Kiko.

Umakyat sya sa kwarto nya.

Naiwan ako dito at tinuon ko na lang ang atensyon ko sa tv.

---------------