Kalbimdeki Sır

Hayaller; Hayatlar

-Uzun zamandır yazamıyordum arkadaşlar özür dilerim sınavlar yüzünden çok yoğundum-
******************************************************************************************************
     Dünden beri Selin'in kiminle gizli gizli konuştuğunu düşünüyor, kendimi saçma düşüncelerle boğuyordum. Bana yardım edecek kimse yoktu. Bir şey hariç: Hayallerim. Bir kere başladım mı hayal kurmaya, o hayaller içinde hapsolur, çıkamazdım. O kadar temiz hayallerim vardı ki benim, herkes ulaşmak isterdi. Yatağıma uzandım, gözlerimi kapadım. Beynim bana çeşitli oyunlar oynarmışcasına saçma geometrik şekiller gösteriyordu. Birden hepsi kayboldu. Şu anda karşımda duran, hayallerimin başlamasına sebep olan insan, Elif'ti. Elif. Eren'in dudaklarında. Benim hayallerim bunlar değildi. Mutlu olurdu benim hayallerim, masum bir şekilde beklerdim onların tek tek gerçekleşmesini. Ama her kime güvendiysem o beni arkamdan vurmuştu. Bu düşünceleri beynimin başka bir bölmüne atarak kendimi rahatlatmaya çalıştım. Neden her hayalimde bir kırıklık, üzüntü, pişmanlık vardı? Ben bunları hak edecek hiçbir şey yapmamıştım. Bir gün bütün sorularımın cevaplarını bulma umudu yüzümde şapşal bir gülümseme oluşturdu. Hayallerime geri döndüm, her şey çok normaldi. Elinden tuttuğum biriyle, yavaş yavaş karların üzerinde küçük izler bırakarak yürüyordum. Elimi bıraktı, ve benden uzaklaştı.
     Son bir kere daha mutlu olmaktı bütün istediğim. Kalbimdeki depremler bütün kurduğum hayalleri her defasında yıkıyor, ulaşmak istediğim yere hiçbir zaman ulaşamıyordum. Ama hala içimde biraz olsun bir umut vardı. Kendimi sorguladım, "Kalbim sen kim için çarpıyorsun?"
     Kalbim bana her zaman doğruları hissettirirdi. Fakat bu sefer hiçbir şey hissetmemiştim. Hissizleşmiş miydim? Uykuya her dalışımda aradan bir yerden çıkan korkunç düşünceler kalbimin ritmini bozuyor, uyumamı engelliyordu. Rüya görüyor olmalıydım. Adeta karanlık bir cennetti rüyalarımın bütünü. Hepsi birbirinden güzel; ama hepsinin sonu karanlık, belirsiz, görünmez. Aklım bunlardan yorulmuş olmalıydı ki şu anda gördüğüm şey sadece Elifin'in gözümde beliren yüzüydü. Gerçek olması umuduyla elimi surata doğru uzattım, hiçbir şey yoktu. Her şey hayaldi aslında, gerçek olan bir şey yoktu.