-Πέρνα μέσα μωρό μου. Μου είπε ο Μάικ και πέρασα μέσα.
Πρέπει να τα ˊχα φτιάξει με τον Μάικ περίπου μια βδομάδα πριν και ήταν η πρώτη φορά που ερχόμουν σπίτι του.
Καθώς έμπαινα αντίκρισα το σαλόνι. Ήταν όμορφο και μια τηλεόραση 40 ιντσών ήταν πάνω σε ένα μεγάλο έπιπλο με ντουλάπια.
- Δεν θα κάτσουμε εδώ. Μου είπε και τον ακολούθησα σε κάτι διαδρόμους. Ανοίγει μια πόρτα και βλέπω ένα μικρό σχετικά δωμάτιο με μπλε τοίχους, ένα μικρό κρεβάτι, ένα γραφείο με ένα λάπτοπ.
-Εκεί θα δούμε την ταινία.
- Ωραία.
Έβαλε έναν δίσκο στο λάπτοπ.
- Τί θα δούμε; τον ρωτάω.
- Μια ρωντική κομεντί.
- Μα...νόμιζα ότι τις μισούσες...
-Τα πάντα για σένα μωρό μου. Μου είπε και μου έδειξε το κρεβάτι του για να καθήσω.
-Ευχαριστώ. Αλλά δεν είναι ανάγκη να κάθεσε και να βαριέσαι για χάρη μου.
-Δηλαδή δεν θες να δούμε ταινία; μου απαντάει με ένα ύφος ελπίδας στο πρόσωπο του.
-Αν δεν θες να δεις τότε όχι.
-Πολύ καλά τότε... καλύτερα. Λέει και το πρόσωπό του φωτίζεται.
Τότε με πλησιάζει και βάζει το ένα του χέρι στους γοφούς μου και το άλλο στη μέση μου.
-Πάντα μου θα μου αρέσει αυτή η αγριάδα σου, με κάνει να νιώθω ζωντανή. Του λέω χαμογελαστή.
-Χέρομαι. Μου λέει και τα χίλια του πλησιαζουν τα δικά μου. Με φιλάει, πάντα θα μου αρέσει αυτή η αίσθηση της γλώσσας του, που εισβάλει στο στόμα μου.
