ΒΑΓΓΕΛΗΣ POV//:
Οχι οχι οχι δεν μπορεί να μου συμβαίνει αυτό... εγώ απλά ήθελα να γίνω όπως ήμουν πριν... να γίνω όπως όλοι οι άλλοι...να να να... δεν μπορώ να κρύβομαι άλλο... Θα τούς πω την αλήθεια... Πώς ξεκίνησε... Κι πάνω από όλα γιατί είπα όλα αυτά τα ψέματα.
-Παιδιά πρέπει να σας πω τα πάντα...
Μάικ:
- Για πες μας μαλάκα... γιατί εγώ τα ξέρω ίδη. Και για πληροφόρηση... μπορώ ακόμα να διαβάζω ολονών τις σκέψεις που είναι σε ένα δωμάτιο. Οπότε Βάγγο θα το καταλάβω αν πεις ένα οποιοδήποτε ψέμα.
-Ντάξει... ας αρχίσουμε. Πριν από δύο χρόνια γνώρισα τον Γιώργο ο οποίος είναι ομοφυλόφιλος και με προσέγγισε. Μου έδειξε πράγματα... και με έκανε να τον ερωτευτώ...
Στέφανι + Ρόουζ:
-ΑΗΔΙΑ...
-Θα με αφήσετε να μιλήσω επιτέλους;
Στέφανι:
-Καλαˊ συγνώμη.
-Εγώ βαθιά μέσα μου ήξερα ότι ήταν λάθος... αλλά μου άρεσε. Ποτέ όμως δεν σταμάτησαν να μου αρέσουν και τα κορίτσια. Δεν μπορούσα ούτε θα μπορέσω να σταματήσω τα αισθήματα για τούς άντρες και τις γυναίκες. Είναι εντελώς ολόιδια.
Κορνήλια:
-Άρα μας λες πως είσαι *μπαϊσέξουαλ*;
- Ακριβώς. Λοιπόν τώρα γιατί είπα ψέματα στη Νικόλ. Η Νικόλ είναι ένα ωραίο κορίτσι με προσέλκισε... και ήθελα να γίνω όπως ήμουν πριν... δεν ήθελα να είμαι διαφορετικός... Και έτσι είπα ψέματα.
2 ΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΞΑΛΥΨΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΗΓΗΣΗ
Νικόλ POV//:
Επιτέλους βγήκα από αυτή την γαμημένη απομόνωση... Πρέπει να δω τον Μάικ.
-Μπορείτε να με πάτε στο δωμάτιο του ασθενή 345;
-Φυσικά καλή μου... ακολούθησε με...
- Θεραπεύτικα εντελώς νοσοκόμα-Μπακούρα;
-Ναι όμως θα έχετε κάποιους πόνους ανά διαστήματα.
Μάικ POV//:
Μόλις μας ειδοποίησαν πως η Νικόλ βγήκε από την απομόνωση. Ανυπομονώ να δω την ομορφιά μου.
Κορνήλια POV//:
Κοίτα πόσο όμορφα κάθεται οκλαδών πάνω στο κρέβατι για τούς ασθενής. Μακάρι να ήταν δικός μου. Αναρωτιέμαι τι ακολουθεί την Νικόλ σαν σκυλάκι από πίσω... Οχχχ λες να διάβασε τις σκέψεις μου;
ΜΠΈΚΑ POV//:
Αμάν τι κάθομαι εδώ σπίτι μου αντί να είμαι με τη Νικόλ και το αγόρι της. Πιστεύω πρέπει να πάω να κάνω μια επίσκεψη.
***
Μόλις φτάσαμε στο νοσοκομείο. Έχει πολύ κόσμο... Νομίζω μου είπαν δωμάτιο 354... Μπορεί αλλά αν δεν είναι...
Άρχισα να ανεβαίνω τις σκάλες. Δεν μπορώ, φοβάμαι τούς ανελκυστήρες... Να το δωμάτιο 346, 345, 344...Άρα είναι από την άλλη μεριά 347, 348... 354. Εδώ είμαστε. Λοιπόν ελπίζω να είναι καλά ο Μάικ.
Ανοίγω την πόρτα και την κλείνω πίσω μου. Το δωμάτιο είναι άδειο... Για μισό λεπτό δεν είναι... τι είναι αυτή η σκιά πίσω από την τηλεόραση;
*Μπαϊσεξουαλ*= όταν κάποιος άνθρωπος πάει και με τα δυο φύλα.
