"LAVENDER DIARY"[complete]

The End of Lavender

မမဆွဲခေါ်ရာသို့ ပါလာပါသော်လည်း စိတ်တို့က ကယောင်ခြောက်ခြား။

​မျက်ရည်များသာကျနေပြီး လူကခြေမကိုင်မိလက်မကိုင်မိ။

ကိုကိုသာ တစ်ခုခုဖြစ်သွားရင်!...

ဟင့်အင်း!...မဟုတ်ဘူး!...မဖြစ်ရဘူး!..ကိုကိုက ထိခိုက်လို့မရဘူး!...

မျက်ရည်များဖြင့်သာ ခေါင်းကိုတွင်တွင်ခါယမ်းရင်း လက်သည်းများကို ကုတ်ဖဲ့နေမိသည်။

"ယောင်းငယ်!....စိတ်အေးအေးထားပါကွယ်!..."

လက်ဖမိုးပေါ်အုပ်ကိုင်လာပြီး အားပေးစကားဆ်ိုနေသောမမ။

ကိုယ့်ရဲ့ အိမ်ထောင်ဘက်တစ်ယောက်လုံးက Accidentကြောင့် ဘာ​မှန်းမသိတဲ့အခြေအနေမှာ စိတ်အေးအေးထားနိုင်မည်တဲ့လား?

စိတ်ပူလွန်းလို့ ရူးရပါတော့မယ်ကိုကိုရယ်။

ကျေးဇူးပြု၍ ကျွန်တော်ချစ်သော ကိုကို ကို စောက့်ရှောက်ပေးပါ ဘုရားသခင်။

ကားထိုးရပ်သ​ွားသည်အထိ သတိမမူမိသေးသည့် ယောင်းငယ်က သူ့ကိုကို ကိုဘယ်လောက်စိတ်ပူနေသလဲဆိုတာ သိသာလွန်းပါသည်။

"မမ!...ကိုကို!...ကိုကိုရောဟင်!...ကိုကို့ဆီကိုမြန်မြန်လိုက်ပို့ပါ!.."

သူမလက်မောင်းတို့ကိုလှုပ်ရမ်းကာ မျက်ရည်စက်လက်ဖြင့်ပြောနေပါသော မောင်ငယ်လေးက သနားစရာအတိ။

"လာ!..မမလိုက်ပို့မယ်!.."

"မမ!!..နေအုံး!..ဒါက အိမ်ကိုပြန်ရောက်နေတာမလား?!!"

ခုမှသတိထားမိဟန်ရှိတဲ့ယောင်းငယ်က ခြေလှမ်းတို့ကိုရပ်တန့်ကာဆိုလေသည်။

သြော်...ဒီကလေးနှယ့် ကိုယ့်အိမ်ကိုယ် ခုမှသတိထားမိသည့်အဖြစ်ရယ်ပါ။

"အဟွန်း....မမနောက်သာလိုက်ခဲ့ပါ...."

ရယ်သွမ်းသွမ်းရင်းပြောလာတဲ့မမ။

အခုအခြေနေက ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ?

ဦးနှောက်ကိုအလုပ်ပေးနေတုန်းမှာ မမဆွဲခေါ်ရာနောက်သို့ယောင်နနနှင့်ပါသွားရပြန်သည်။

နားထဲ၌ ခပ်သဲ့သဲ့ကြားနေရသည့် သာယာနာပျော်ဖွယ် သံစဥ်တချို့။