Unpredicted Marriage (Royal University Series #1)

04

Celena's POV
I'm putting some clothes in my small backpack because I'm planing to stay in Tita Lana's house for 1 week para kahit papaano ay may makasama naman ako. While I'm packing, my phone rang and it's Heather.

"Hey, Heather how are you?" I answered. Tinigil 'ko muna ang ginagawa 'ko.

"Yena, about your father, condolence. I'm really sorry, 'di ako nakapunta. Si mommy kasi, pinapunta ako dito sa China. Sa next week pa ang uwi 'ko, sorry talaga." She said in a sincere tone.

"I know, it's okay. By the way, are you okay na ba with Khai?"

"Yes, thank you." She said. Ramdam 'ko ang saya sa boses niya.

"It's fine, uhmm... Heather I need to go. Pupunta pa kasi ako sa bahay nila Victoria." Pag-papaalam 'ko sa kaniya.

"Oh! That's good, okay take care ha? Huwag mong papabayaan sarili mo." She said, so I just laughed.

"Opo mommy" I said while giggling.

"Sira! Oh sige na, bye na." Then she hang up.

I just changed my clothes into highwaisted shorts and oversized T-shirt. Bumaba na ako dahil nag-aabang saakin ung driver nila tita sa baba.

"Manang, kayo muna ang bahala sa bahay. Babalik din ako after 1 week." I said to Manang Tess.

"Oh sige hija mag iingat ka" She said. Maging siya ay nalungkot sa nangyari kay papa. Matagal na rin kasi siyang nag-tatrabaho dito, kaya napamahal na siya sa mga ako niya.

"Bye manang. Mauna na po ako." She just nodded.

Pagdating 'ko doon ay si Victoria lang ang maabutan 'ko.

"Hey! Where's tita?" I asked her.

"Umalis sya eh. Uuwi din yon mamaya. Tara sa kwarto 'ko. Doon ka matulog, please." She said while using her puppy eyes, I just chuckled.

"Fine, if you want." I said while smiling.

"Yey! Let's go!" I just followed her in her room.

It's been 3 days nang mag-stay ako dito. Nandito ako sa kwarto ni Victoria habang nag-sscroll sa Facebook 'ko, nang tawagin ako ng kasambahay nila.

"Ma'am Celena, may naghahanap po sa inyo." Napakunot ang noo 'ko sa sinabi nya.

"Sino daw po?" Nagtatakang tanong 'ko.

"'Di 'ko po alam ma'am, lalaki po eh." Wala naman akong kilalang lalaki na kaibigan 'ko maliban kay Khai. Kaya iniisip 'ko na si Khai yon. Pagbaba 'ko, pumunta ako sa gate.

"Yes po? May kailangan po kayo?" Bungad 'ko sa lalaki nang marating 'ko ang gate.

"Ms. Celena, I'm Logan Rubio pwede ba tayong mag-usap?" He suddenly asked kaya nagulat ako.

"Tungkol saan? Tsaka 'di naman kita kilala." I responded with confusion. Never 'kong nakita ang lalaking nasa harapan 'ko, kaya talagang nakakapag-taka na kilala niya ako.

"It's something important. Don't worry, I'm no harm. I'm an private investigator so don't worry." Nag-isip muna ako bago sumagot.

"Sige, diyan tayo mag-usap sa coffee shop malapit lang dito." I said, still confused.

"That's fine to me."

Pumunta kami sa cofee shop malapit dito sa subdivision namin. Pag-kaupo at pagka-order namin ay agad 'ko siyang tinanong dahil ayoko ng nag-sasayang ng oras sa walang kwentang bagay.

"So, tungkol saan ang pag-uusapan natin?" I asked him, emotionless.

"Like I said, I'm a private investigator. So marami akong alam sa'yo. 'Di na ako magpapaligoy-ligoy pa. Isa ako sa tauhan ng mga Romero, kilala mo ba sila?" He asked me. Actually, I'm not. Sikat ba yon? Wala naman akong naririnig tungkol sa kanila eh. Kaya nagtataka ako bakit niya tinatanong.

"I'm not." maikling sagot 'ko. May inabot siyang envelope saakin, kaya binuksan 'ko ito. Nakita 'ko sa loob nito ang isang DNA test at nakalagay ang pangalan 'ko at pangalan na Charles Yvone Romero. Nag-salubong ang kilay 'ko at napatingin sa kaniya na may pagtataka. "Anong ibig sabihin nito? I mean alam 'kong DNA test 'to, bakit pinatest niyo ako nang 'di 'ko alam? Alam niyo bang bawal 'to? This is my privacy!" I said. I'm frustrated right now because they telling me a lie! Sino ba ung Charles? Bakit nag-match ung DNA namin? Or DNA 'ko ba talaga iyon?

"I know, miss. But the result says it's positive. I know you're not aware that you're adopted by Atty. Torres, so I'm here to say about your biological parent's." 'Di 'ko na siya pinatapos at agad na tumayo.

"Sorry for being rude, but I can't accept this!" 'Di pa siya nakakasagot pero lumabas na ako ng café. Bigla namang nagnotif ang cellphone 'ko. Napakunot ang noo 'ko nang makatangap ng text mula sa unknown number.

Unknown Number:
I'm Logan, kapag handa ka nang makipag-usap saakin, ito ang number ko.

Ewan 'ko, pero 'di 'ko matangap lahat ng sinabi niya dahil wala namang binabanggit si papa saakin bago siya namatay. Siguro mag-iisip muna ako bago 'ko siya harapin at tatanungin 'ko na din si tita about dito.

Nang makarating ako sa bahay ay nag-aabang si tita sa sala.

"Yena, I'm worried about you. Where did you go?" She worriedly asked.

"I'm fine tita. Pumunta lang ako sa café malapit." I said to her.

"Is there any problem?" She asked me. Ganon na ba kahalata na may pinoproblema ako?

"Nothing tita. I'm fine. Akyat na po ako." I said. Tumango na lang sya at nagpunta na ako sa kwarto 'ko para makapag-isip.

Charles POV
Nasa bahay ako dahil nag-papahinga muna ako sa trabaho. Nag-leave lang ako ng 2 days. Nag-ring naman ang phone 'ko kaya sinagot 'ko agad dahil si Logan ang tumatawag.

"Yes Logan? Nasabi mo na ba sa kaniya?" I asked him about Celena.

"Yes sir, but 'di niya ako pinatapos magsalita. Mukhang 'di pa siya handa. Binigay 'ko na lang ang phone number 'ko para kung sakaling magbago ang isip niya." Napabuntong hininga na lang ako dahil sa sinabi nya.

"Ok, just update me ok?" Sabi 'ko at pinatay na ang tawag. Sakto naman ang dating ni mommy at daddy na kagagaling lang sa mall. Simula nang sinabi 'ko sa kanila na nahanap 'ko na si Celena ay naghire agad siya ng interior designer para sa kwarto na gagamitin ni Celena once na nakauwi na sya dito. Sila din ang bumili ng mga gamit para sa kwarto niya. Excited na nga sila at sobrang natutuwa ako na makita silang laging nakangiti.

"Hey mom how's the shopping?" I asked them while smiling.

"It's fine! Nag-away pa kami ng daddy mo dahil pinipilit niya na pink ang ikulay sa magiging kwarto ni Celena. Eh ang sabi 'ko, dalaga na siya kaya bakit pink pa?" She said while giggling. Napailing na lang ako habang tumatawa.

"Son, kailan ba uuwi ang kapatid mo? Gusto 'ko na siyang makilala
Miss na miss na namin sya." Tanong ni dad sa malungkot na tono.

"Dad, kasi nasabi na sa kaniya ni Logan. Pero mukhang 'di pa siya handa. Kaunting tiis na lang, makikilala niyo na siya." Sabi 'ko sa kanila. Napabuntong hininga na lang si dad. Samantalang si mom naman ay kulang na lang eh umiyak dahil naluluha na sya. I know na makakauwi din siya dito. Handa kaming maghintay para sa kanya.