Taming Wild Roses [Chasing Liberty Series #1]

21

“Huwag mo akong pigilan. Kaunti na lang Alfredo at mapapatay ko na itong anak mo.” sigaw ni mommy habang patuloy sa pag sabunot sa akin.

“Sinabi ng bitawan mo ako! Putangina!” iniwaksi niya ang kamay ng aking ama na pinipigilan siya mula sa pananakit.

“Tama na Diana. Nasasaktan yung anak mo.” saad ni daddy.

“Eh bakit? Hindi ba niya naisip na nasaktan din tayo dahil sa ginawa niya? Ayang anak mo Alfredo napaka inutil! Wala na ngang kwenta puro sakit sa ulo pa ang binibigay!” sigaw niya at pinag duduro ako.

“Give her sometime Diana. Let’s just first settle this with abuelo. Galit na galit siya.” bumaling si daddy sa akin.

“Hindi namin nagustuhan ang ginawa mo Roshan. Napahiya kami ng nanay mo. Senior Cueves was expecting you, pero hindi mo sinupot. He’s very angry at us.” mahinahon niyang pagkakasabi.

“Ayoko pong magpakasal.”

“Putangina Roshan!” hinila na naman ni mommy ang aking buhok.

“Ito na lang ang magagawa mo para sa amin, hindi mo pa magawa-gawa? Anong utak ang meron ka?!” pwersahan niyang hinawakan ang aking panga kaya’t napangiwi ako.

“Diana!” sigaw ni daddy.

“You’re gonna apologize to Zaccarius and his family, especially to abuelo. Hindi pwedeng iurong nila ang kasal niyo. Naiintindihan mo Roshan?” madiing giit niya.

“Ayoko pong magpaka-”

And once again, another slap landed on my face.

“Isa pang banggit mo ng ganyan Roshan, sinasabi ko sayo.”

“Roshan go to your room. Mag usap muna kami ng mommy mo. And you’re grounded. Phone and laptop on my office.”

Dahan dahan akong naglakad patungo sa kwarto. Dito na rin unti unting nagbagsakan ang aking luha.

Ang sakit putangina! 

It’s not just physical pain that torments me.

It’s not their abuse that fucking hurts me.

It’s the thought na wala talaga silang pakialam sa akin.

It’s realizing that they didn’t love me at all. They didn’t seem to care about what I may feel.

They neglected me. They fucking abandoned me.

And that thought kills me.

Ang hapdi sa puso ay hindi pa rin tumitigil. Patuloy itong nagliliyab na tila ba kinakain ang buo kong pagkatao.

I expected this to happen. Pero masakit pa rin pala.

Ang malas malas ko naman putangina!

I can’t call my friends dahil kinuha nila ang cellphone at laptop ko. I didn’t have anyone to vent out except for myself.

In the end, sarili ko lang ang kasama ko.

In the end, I faced all of this alone.

_

Tanghaling tapat na ng tinawag ako ng isa naming maid. “Ma’am tinatawag po kayo sa baba. May bisita raw po kayo.” saad niya.

“Sino daw ate?”

“Yung finance niyo po ata Ma’am.”

Fuck! He’s here again?

Wala sa sarili akong tumayo at naghanda palabas. When I am about to go out, my mom suddenly appears.