51

27K 626 612
                                    

"Mommy?" gulat kong saad.

"Roshan." ani naman ng aking ama sa gilid.

What are they doing here?

"Hindi mo ba kami papapasukin?" ngiti ng aking ina.

"Ano pong ginagawa niyo dito?" tanong ko.

Why are they suddenly here? They threw me out at sa loob ng isang taon ay hindi man lang nila ako binisita at kinamusta. Kaya't bakit sila nandito ngayon?

Hindi na niya hinintay ang sagot ko at dali daling pumasok sa loob. My dad followed her.

"Where's my granddaughter?" she looked at the place, hindi ko alam pero may munting pandidiri akong nakita sa mata niya.

"Why are you here?" matapang kong tanong.

"Still hard headed as ever huh?" parang hindi tumanda ang kanyang mukha, she's still beautiful as ever. Sa kanyang tindig ay masasabi mong mayaman talaga. Carrying her Gucci bag and Cartier Panthere glasses, she stood in front of me with undying confidence.

"Dad, bakit kayo nandito?" paglilipat ko sa aking ama. Kung ang aking ina ay mukhang bumata, my dad on the other hand looks so tired. He looked overworked and stressed.

"Where's Neytiri, Roshan? And what the hell is this place? Kai seriously let you live in this small rat cage?"

"What?" how can she insult this place? Wala siyang karapatan. I felt sad for Aiden, oo maliit ang bahay namin pero buo at masaya naman kami. Hindi katulad sa kanila!

"Can you leave?" I said with no emotion nang mapagtanto kung bakit sila nandito. Kai already introduced Neytiri to his parents, and for sure it reached them.

"Tell Kai to get you a better condo, this place..."

"One insult and I'm gonna throw you out." everything's that in here, pinaghirapan lahat ni Aiden iyon. Wala siyang karapatang husgahan ang buhay namin ngayon.

"What's with your rude reaction? We're just here to visit my grand-"

"Seriously? You're asking me that? It's been what mom? Simula noong umalis ako ay hindi niyo man lang ako kinamusta! Ni hindi niyo man lang inalam ang kalagayan ko! You mercilessly threw me out and mind you, I'm pregnant that time!" sigaw ko at tumulo ang luha.

"After everything, babalik kayo na para bang okay na ang lahat? Tas hahanapin nyo ang apo nyo? Yung apo mong gusto mong ipalaglag? Ang kapal naman-" para akong nabingi sa lakas ng pagkakasampal niya sa akin.

I cried harder.

"Wow!" sigaw ko. "You haven't changed mom." I said disappointingly.

"Buhay ka naman ngayon? Ano pang pinuputok ng buchi mo?" hindi ako makapaniwala sa sinabi niya.

Ang sakit. Kasi kahit papaano ay umasa akong pumunta siya rito para makipag ayos. And then this?

"Can you take mom away from here, dad? Please." I begged him.

"Roshan, listen to your mom." aniya.

"Listen to what? Her insults? No way. I lived on my own for years, na hindi kayo kasama. Kinaya ko. And I don't need you now."

My mom smirked. "You live on your own? Don't lie on my face Roshan. You live with that Doctor right? Yung inakala mong nakabuntis sayo?" umiling iling siya. "You never stood up alone. Palagi kang umaasa sa iba. You never been independent, Roshan."

"Diana, stop." pigil ni daddy.

"That's not true....I."

"Kai's the real father right? Abuelo told us. Mabuti naman ay may nagawa kang tama."

Taming Wild Roses [Chasing Liberty Series #1]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon