Devler Geçidi

*4* Bir Deve Aşık Oldum

Keyifli okumalar 

Paiva, adımlarını kararlı atıyor ve tüm çarpık merdivenlere rağmen yavaşlamıyordu. Kararlı durmaya en ihtiyaç duyduğu anlardan biriydi. Korkarsa başaramazdı. Geri adım atarsa bir daha asla dehlizlere giremezdi. Kanatlarına ihtiyacı vardı. Kendisini buna hazır olduğuna ikna etmeye çalışıyordu. İşte, hızlıca Porsuk Ağacı'na gidiyorum! Ancak Kraliçe onun tüm içsel konuşmasını bir ötüşle sonlandırmıştı. Ona anlatmak istediklerini söyleyip bekledi.

"Biliyorum, biliyorum." dedi Paiva. "Oraya Geçit açabilirsin ama bunu istemiyorum. Kısacık bir zamanı bana çok göremezsin Kraliçe."

Kuş bir kez daha ötüp havalandı ve Paiva'nın omzuna tünedi.

"Bu söylediğini duymazdan geliyorum. Bana hakaret edemezsin seni çirkin şey!"

Cora onların ardı sıra gelirken bakışları Paiva ve Kraliçe arasında gidip geliyordu. Morrigan'ın kuzgunlarla olan sohbetlerine daha önce şahit olmuştu ama böylesi bir laubali üslupla karşılaşmamıştı. Paiva, tüm dengeleri kendisine göre kuruyordu. Devler ya da iblisler fark etmiyordu, artık onun kurduğu dengelere göre hareket etmek zorunda kalacaklardı. Özellikle Ludvgi Mikell McCool. Cora, Paiva'nın ona ne kadar kızgın olduğunu görebiliyordu. Mikell'in sebebi ne olursa olsun kendisini terk edilmiş hissediyordu. Muhtemelen Mikell'in işi bitmişti artık. Buna şahit olmak için sabırsızlanıyordu ama en çok Lucas'ı görmeyi arzuluyordu. Paiva'nın aksine hiçbir kızgınlık duymuyordu. Tek istediği ona yeniden sarılabilmekti. Tabii çok geç kalmazlarsa.

Tanrıların her şeyi abarttığı gibi abartıyla inşa ettikleri merdivenlerin son basamağına ulaştıklarında Paiva, duraksadı. Bir randevuya giden genç kız edasıyla üzerini düzeltip Cora'ya doğru döndü. Saçlarını omuzunun ardına atıp Kraliçe'yi rahatsız ettikten sonra dudaklarını ıslatıp dişlerinin arasına aldı.

"Harika görünüyorsun." dedi Cora. "Bence sana aşık olacak."

Paiva gözlerini irileştirip Ludvig'in görüntüsüyle sarsılan bedenini dik tutmak için zorladı. Aşkın ismi bile o devin yüzüyle birlikte anılıyordu sanki.

"Kimden bahsediyorsun?"

"Her kiminle buluşacaksan." dedi gülümseyerek. "Paiva, bir buluşmaya gidiyor gibi heyecanlı görünüyorsun. Altı üstü..."

"Altı üstü bir şeytana dönüşeceğim ve en yakın dev arkadaşım ki kendisi bir şeytan avcısıdır, beni kendi formumda ilk defa görecek."

"Bunun için mi endişelisin?" diye sordu Cora. Şaşırmıştı çünkü bu aklının ucuna bile gelmemişti. "Cidden mi?"

"Evet." dedi. "Cora, ben neye benzediğimi artık hatırlıyorum, Zamansızlığın içindeyken defalarca değiştim ama senin hiçbir fikrin yok. Beni karşında öyle görünce, ne bileyim avcı damarın falan tutmaz değil mi?"

"Seni avlayan dev avlamış bile Paiva."

Paiva'dan hırlamayı andıran bir ses çıktı. "Onu avlayan ben olacağım Cora, bekle ve gör." Gerçekten öfkelenmişti ama titreyen dudakları aynı zamanda derin bir hüznü gizlemeye çalışıyordu. Derin bir nefes alıp Cora'ya doğru adım attı. "Sadece beni küle döndürme isteğini bastırabilirsen sevinirim."

"Seni korumaya yemin ettim. Bunu kafana takma. Ayrıca neye benzeyeceğini tahmin edebiliyorum. Druce'a benziyorum demiştin. Etkileyici boynuzlar, büyük kanatlar ve ne yazık ki bir kuyruk."

Paiva keyifle "Çok işe yarıyor ama." dedi.

"Hıhı eminim öyledir. Üzerimde denemezsen sevinirim."

"Anlaştık." Paiva elini ona uzattı. Cora tüm ciddiyetiyle ona uzanıp "Birbirimizi öldürmek yok," dedi.

***