Turist rehberi olan Paiva Köksoy, arkadaşlarıyla çıktığı bir gezide, olmaması gereken bir yeraltı mağarasına giriş bulur ve merak onu ele geçirir. Mağaranın derinliklerine gittikçe duyduğu yardım çağrısı ilerlemesini sağlar.
-İmdat! Bu bir yardım ç...
Herkese merhaba. Kısa bir Zamansızlık bölümü oldu ama bir sonraki bölüm için çook heyecanlanabiliriz. Harika bir kararlar bölümü geliyor ve sonrasında... Yepyeni karakterler Geçit'e renk katacak. Herkes İblisin Kızlarıyla tanışmaya hazır mı? :)
Yeni bölümlerde görüşmek üzere seviliyorsunuz.
Oy vermeyi unutmayın :)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Paiva, zamansızlığa çağrıldığını hissettiğinde Lucas ve Cora'yla birlikte Ludvig'i dinlenmeye ikna etmeye çalışıyordu. İnatçı McCool ise tıpkı Druce gibi kendi planlarını yapıp onu dışarıda tutma çabasıyla zihnindeki her boku gizliyordu ancak unuttuğu bir şey vardı... Duygular. Duygularını Paiva'dan gizleyemiyordu. Genellikle Ludvig'in zihninden akan arzular kendisiyle ilgiliydi. Onu bu denli özlemesi hoşuna gidiyor bu denli istenmek gururunu okşuyordu ama Ludvig'in anlaması gerekiyordu. Artık çift yaşam süren Paiva değildi. Fani olan Paiva Köksoy bir yanılsamadan ibaretti. Paiva Moore ise yıllardır bir görev için hazırlanan bir iblisti ve diğer Paiva'dan daha korkusuzdu. Ancak tek ortak korkuları vardı: Terk edilmek! Ludvig'i bir süre için istemiyordu, onu hayatının her anında olmasını istiyordu. Eğer farklı düşünüyorlarsa daha fazla bağlanmasının bir anlamı olmazdı. Yine de... İçindeki arzular bir türlü yanından ayrılmasına izin vermiyordu.
Druce, onu yeniden zamansızlığa çekmeye çalıştı. Paiva direnmişti ama kaçamayacağını biliyordu. Belki çağrısına cevap vermese... Hayır, Druce güçlüydü ve bir şekilde onu zorlayabilirdi. En iyisi daha fazla öfkelenmeden yanına gitmekti.
Boş bir odanın içindeydi. Tam ortada boş bir koltuk vardı o kadar. Işığın kaynağını bulamamıştı. Duvarlar kirli gri rengindeydi. Druce bu defa zamansızlık için çaba göstermemişti. Ne Paiva'nın sevdiği çalı çiçekleri vardı ne de hoş bir manzara. Zamansızlık genellikle Druce'un ruh halini yansıtıyordu.
"Zamansızlıkla uğraşmaya vaktin mi yoktu yoksa Eirinn tüm enerjini sömürdü mü?"
"Tanrıça'nın gücü bana yetmez kardeşim ama görüyorum ki bir dev karşısında sen kanatlarını kapatıyorsun."
Paiva yüzünü buruşturdu. "Artık tek hayat yaşıyorum ve buna alışmaya çalışıyorum."
"Çabuk alışsan iyi edersin Paiva. Aksi halde planları umursamaz ve McCool'a savaş açarım."
"Ondan nefret ediyormuş gibi görünmeye çalışma. Çünkü etmiyorsun."
Druce, ağırlığını tek bacağına verdi. Paiva'ya bakarken nadiren Güç kullanırdı. Arzularına erişti ve anladığı gerçekle birlikte gözlerini kapattı. "Bir deve âşık oldun."
"Upss, ne yazık! Oysaki benim için harika Öncü adayların vardı."
"Öncüler devlerden daha iyi." Bunu büyük bir ciddiyetle söylemişti. Öncülerin yaratıkları anımsatan bedenleri ve boş beyinleriyle sadece görev odaklı piyonlar olduğunu bilmese Druce'a inanabilirdi.
