Devler Geçidi

*2*Psikoloğuma İhtiyacım Var

Paiva, gözlerini kanepesinde açtı. İnce parmaklarını ağrıyan şakaklarında gezdirip doğrulmaya çalıştı. Geceden kalma gibi hissediyordu kendisini. Anılar belli belirsiz gelip gidiyor ve zihni onların bile ağırlığını kaldıramıyordu. Tek bacağını aşağı sarkıttı. Çıplak olduğunu anladığı anda "Ahhh yine mi!" diye söylendi. Uzun zamandır zihin kaybı yaşamıyordu. Yorgunluğun ne olduğunu hâlâ anlamadığı hastalığını tetikleyen bir faktör olduğundan emindi. Galiba bir de yalnızlık. 

"Lanet olsun!"

Üzerine saracak bir şeyler aradı. Ancak belli ki kendisini anadan doğma soyup kanepeye atarken yanına örtü almayı akıl edememişti. Bir ev arkadaşı edinememesinin en büyük sebebi de bu tür zihin kayıplarıydı. Kim ev arkadaşını çırılçıplak kanepede yatarken görmek isterdi ki! Tabii bir sevgili dışında. Paiva, erkeklerin bu tip sürprizlerden hoşlanacağına emindi ama çıplaklığın beraberinde hafıza kaybı bir erkeğin ilgileneceği türden sorunlar değildi. 

Banyoya gidip arınma ritüelini başlattı. Suyun huzuruyla gözlerini kapattı. Karanlığın içinde beliren beyaz noktacıklar hızla bir araya gelip harflere, harfler kelimelere ve kelimeler ise bildiği bir cümleye dönüştü: Olman gerektiği yerdesin, düşünebildiğin sürece! Bir ışık çarptı ve Paiva gözlerini açmış olmasına rağmen yoğun ışığın yok olmasıyla birlikte karanlığa gömüldü. küvetinde dizlerinin üzerine çöküp görüşünün geri gelmesini bekledi. Gözleri banyonun ışığına alışırken yavaş yavaş nesneleri seçmeye başladı. Hemen bir havluya sarınıp Liam'ın numarasını tuşladı ama henüz çalma sesini duymadan kırmızı işarete basıp derin bir nefes aldı. 

"Gerçekçi ol Paiva. Doktorunu aramalısın." 

Bir yanı ona sadece Liam'ın yardım edebileceğini haykırırken bir yanı doktorunu aramasını fısıldıyordu. Bazen yüksek sesle söylenenleri duymama eğiliminde olan Paiva, bir kez daha doktorunu aradı. 

"Hayır, hayır, hiçbir şey hatırlamıyorum. Sana söyledim, yardım çağrısını duyduktan sonra kendimi kanepede çırılçıplak yatarken buldum. Ailise, yeniden oluyor öyle değil mi? Tuhaflaşıyorum. Bazen o iki yerden uzak durmam gerektiğini düşünüyorum. Neden sadece Devler Geçidi'nde oluyor bu. Ya da... Sence oraya gitmemeli miyim? Fingal Mağaralarına, yeniden o çağrıyı duymak istemiyorum. Yeniden hafızam silinsin istemiyorum."

Geçmişte de bazı anılarının silindiği olmuştu ama bu kadar net ve hızlı bir silinme daha önce yaşamadı. Devler Geçidi ya da Fingal Mağaraları ona iyi gelmiyordu. Oralara yüklediği anlamlar yüzünden olmalıydı. 

"Hayır, tuhaflaşmıyorsun sadece yoruluyorsun. Ayrıca yalnız olmak sana iyi gelmiyor Paiva bu konuda arkadaşın Liam'a katılıyorum. Kendine birini bul. Bu illa bir erkek olmayabilir ama yalnızlığını paylaşmak zorundasın." 

"Kadınlardan hoşlanmıyorum."

Ailise, yıllardır Paiva'ya psikolojik destek veren bir doktordu ama zaman onları yakın arkadaş olma yolunda ilerletmişti. "Elbette o anlamda söylememiştim. Bir ev arkadaşı ya da bir evcil hayvan. Sen karar ver Paiva. Ayrıca günün kalanında neler yaptığını öğrenmeni ve İskoçya gezinden sonra mutlaka yanıma uğramanı istiyorum. Evet, oraya gitmelisin. Orası sadece bir mekan Paiva. Efsaneleri fazla düşünüyorsun."

"Yine hap kullanmamı isteyeceksin." diye mırıldandı. 

"Hayal gücün aşırı iyi. Senin gibi birine daha önce hiç rastlamadım. Gerçeklere tutunmak isteyen bir hayalperestsin. Belki de kendini özgür bırakmalısın. İlerlemeyi dene Paiva. Yine başkalarının göremediği geçitler görürsen ilerle. Kendini tehlikeye atmadığına emin olarak şöyle bir bak bakalım zihnin seni neye karşı uyarıyor."