Number One

4. Bölüm - 2. Raunt

O sırada çocuklardan biri yanlarına geldi ve Angel' a kolunu uzattı. " Benim kolumu düzeltebilir misin? " Angel şaşkınlıkla çocuğun dirseğinden dönük koluna bakarken Lindsay araya girdi. " Brendan Angel' ın kolunu iyileştirmek gibi bir gücü yok. Hem sen kolunu böyle de kullanabiliyorsun değil mi? " Çocuk başını kaldırarak Angel'ın gözlerine baktı. " O halde adın neden Angel? " Çocuk küskünce dönüp giderken Angel' ı arkasında sarsılmış bir halde bırakmıştı.

////****////

" Orada kim yatıyor Alex? Bir çocuk değil mi? Kim o?"

" Ah Angel... "

Bu tek kelimede öylesine büyük bir acı ve pişmanlık vardı ki Rachel iki kardeşin hayatlarındaki bu acının nedenini daha fazla merak etmişti. Alex ona bakmamıştı ve sorusunu da duymadığını sanıyordu ama " Evet orada yatan bir çocuk. " deyince gözlerini kocaman açarak devamını beklemeye başladı.

" Orada yatan bizim kardeşimiz."

********************************************

Rachel şaşkınlıkla gözlerini kırpıştırdı. " Kardeşiniz mi? Ben sizin iki kardeş olduğunuzu sanıyordum. " Alex yavaşça başını iki yana salladı. " Hayır, bir kardeşimiz daha vardı. Benden sonra bir de kız kardeşimiz dünyaya gelmişti. Ama maalesef sadece beş yaşına kadar yaşayabildi. " Rachel arkadaşının yürek burkan görüntüsüne baktı. " Bugünkü olayla Angel'ın kardeşini hatırladığını mı söylemeye çalışıyorsun? " Alex ona döndüğünde Rachel kalbinin sıkıştığını hissederek yutkundu. İlk kez bu kobalt mavisi gözleri bu kadar yakından görüyordu. Gözleri birkaç saniye kesiştikten sonra Alex tekrar kardeşine baktı.

" Grace normal bir çocuk değildi, doğuştan bazı sakatlıkları vardı. Omurgasındaki eğrilik ve gelişim geriliği nedeniyle büyük sıkıntılar çekerek büyüdü. Zaten doktorları da hastalığının sonuçta onu ölüme götüreceği konusunda bizi uyarmıştı ama o beş yaşına kadar yaşadı. Bizimle oynamak ister ama yapamazdı, sandalyesinden kalkamazdı. Yine de biz onunla oynamaya çalışırdık. Sandalyesini iter onu gezdirirdik, çevresinde oynar ona yalnız olmadığını hissettirmeye çalışırdık. Evimizin etrafı bugünkü gibi ağaçlık değildi fazla dışarıda kalamazdı, sıcak hassas tenini yakardı. Her zaman gülse bile bizi izlerken gözlerinde hep acı vardı. İki büklüm bir şekilde sandalyesinde oturur, nefes almaya çalışırken ona yaptığımız şakalara gülerdi. "

Alex anlatırken Rachel artık onun neden bu çiftliğe böylesine bağlı olduğunu, neden hayatını özürlü çocuklara adadığını anlamıştı. Neden çiftliğin arazisini ağaçlandırmak için canını dişine taktığını, sakat bir çocukla nasıl bu kadar iyi bağ kurduğunu anlamıştı. Bu çocukları rahatsız edebilecek en ufak bir şeyi bile engellemek için neden bu kadar katı davrandığını anlamıştı. Onları korumak için her şeyi yapabilecek bir adamdı Alex Robinson.

Alex derin bir nefes aldıktan sonra devam etti. " Angel bugün böylesine dağıldı çünkü bu olayın aynısını daha önce bir kere daha yaşamıştı. Grace bir gün ona dönüp sırtını iyileştirmesini istedi. Angel nasıl yapacağını bilmediğini söyledi. O zaman Grace melekler her zaman nasıl olacağını bilir dedi. Ve o denedi. Gerçekten denedi. Ellerini onun sırtına koyup dua etti. Ama elbette ki hiçbir şey düzelmedi. O zaman Grace ağlayarak ona gerçek bir melek olmadığını söyledi. O halde neden adı Angel' dı? " Alex olan biteni anlattığı süre içinde ilk kez sesi titreyerek durakladı ve üst üste birkaç kez yutkundu. Rachel onun gözlerinin dolduğunu fark ederken kendisinin gözyaşları çoktan yanaklarından aklama başlamıştı.