Slice of Life

A Choice From An Incident

She was driving en route to her house when a van has stopped in front of her that makes her to knock off driving.

Tatlong armadong lalaki ang bumaba mula sa nasabing sasakyan at lumapit ang mga ito sa kotse niya.

"Baba!" they commanded. But instead of following them, she locked all the doors of her car.

Takot at kaba ang nararamdaman niya sa mga oras na iyon at pagsigaw na lamang ang kaniyang nagawa nang basagin ng isa sa mga armadong lalaki ang bintana ng kaniyang sasakyan.

They forced her to get off her car and the woman almost lost her consciousness when one of those men punched her in the stomach.

Nang sinubukang kumawala ay tuluyan na siyang nawalan ng malay dahil tinakpan nila siya ng panyong may kung anong nakahalong kemikal na nagpatulog sa babae at pagkatapos ay iginaya nila ito pasakay sa kanilang sasakyan.

Minulat niya ang kaniyang mga mata at nais man niyang sumigaw ay hindi niya magawa sapagkat may nakatakip sa kaniyang bibig—nakatali rin ang kaniyang mga kamay at paa.

Tama na!

Salitang nais niyang isigaw nang simulan siyang galawin ng tatlong lalaking dumukot sa kaniya pero hindi niya magawa dahil sa busal sa kaniyang bibig.

Wala siyang ibang magawa kung hindi ang umiyak.

Demonyo ang mga lalaking ito. Nakakaramdam ako ng awa sa babae dahil tatlong lalaki ang nagpapalit-palit sa paggahasa sa kaniya. Bugbog din ang natatanggap niya sa tuwing sinusubukan niyang manlaban.

"Kung hindi kasi gago 'yang tatay mo at hindi niya pinatay ang kapatid namin ay hindi mangyayari sa iyo 'yan! Ikaw ang magbabayad sa kasalanan ng tatay mong tarantado!" bulyaw ng isang lalaking sa tingin ko ay kaedad ng babae.

Umiiling ang babae. Sa isip-isip niya ay walang kasalanan ang tatay niya. Oo, nakapatay ang tatay niya at dalawang taon na ang nakakalipas ngunit hindi ito sinasadya ng kaniyang ama.
Nagawa lamang ito ng kaniyang tatay upang depensahan ang sarili dahil ang lalaking napatay nito ang naunang maglabas ng baril.

Pinaputukan ng lalaki ang kaniyang ama, dahil nayabangan daw ang lalaki sa tatay niya, ngunit daplis lamang sa braso ang nagawa nito. Nang papaputukan muli ng lalaki ang tatay niya ay naglabas ng patalim ang kaniyang ama at sinaksak ito sa tiyan.

Sa kasamaang palad ay napuruhan ang lalaki at namatay samantalang nakulong naman ang kaniyang tatay.

Nakalaya na ang tatay niya at lumipat sila ng tirahan dahil ito ang ikinakatakot ng kanilang pamilya—ang gumanti ang pamilya ng kabilang panig.

Samantala, ang babae ay halos sumuka na ng dugo dahil puro suntok ang natatamo nito mula sa tatlong lalaki. Ilang beses din nila itong hinalay at pinagsamantalahan.

"Subukan mong magsumbong, bata, babalikan ka namin at papatayin," ani ng isang lalaki tapos ay tinulak siya nito palabas ng van.

Iyak lamang siya ng iyak nang iwan siya ng tatlong lalaki sa damuhan. Walang saplot at puro sugat at pasa ang katawan.

Sana namatay na lang ako. Sana pinatay niyo na lang ako.

Katagang tumatakbo sa kaniyang isipan.

Nawalan siya ng malay at paggising niya ay nasa ospital na siya. Sumigaw siya at umiyak nang lumapit ang doktor at nurses sa kaniya.

"Huwag! Please, ayoko na! Tama na, parang awa niyo na!" sigaw nito habang lumuluha. Nakikita niya sa doktor at nurses ang mga lalaking bumaboy sa kaniya.

"Don't be scared. I'm a doctor, I won't hurt you. You're now safe. Your parents will arrive," the doctor said and she tries to calm down and solace herself but she really can't—she's still blubbing. "Buti na lamang at may mabuting kalooban ang lalaking nakakita sa iyo. Nakita rin namin sa gamit mo ang iyong ID at may contact number do'n ng taong pwedeng tawagan kung may emergency. It turns out na mama mo 'yon kaya alam na ng pamilya mo ang nangyari," dugtong pa ng doktor.

She remains silent after they checked on her. Tulala lamang ang babae at biglang iiyak. Every time she remembers what happened, she can do nothing but to cry. Nandidiri siya sa kaniyang sarili.

The doctor advices her parents to schedule an appointment with a Psychiatrist. The incident leaves a trauma in her and she needs a therapy.

Lumipas pa ang halos tatlong linggo, hindi na siya makausap ng kaniyang pamilya. Ni hindi siya lumalabas ng kaniyang silid para maligo at hindi rin niya ginagalaw ang pagkain na hinahatid sa kaniya. Kahit pagpunta sa Psychiatrist para sa kaniyang therapy ay hindi niya ginagawa kahit pilitin siya ng kaniyang mga magulang at kapatid.

"Anak, here's your food," katok ng nanay ni Eli—ang babae—sa pinto. "Papasok na ako ah?" dugtong nito nang walang sagot na narinig mula sa loob.

"AHHHHHHH! ELI!" Sigaw ng ginang at nabitawan pa nito ang pagkain na dapat ay para sa kaniyang anak.

Si Eli, laslas ang palapulsuhan at walang malay na nakabitin ang leeg sa lubid na nakasabit sa kisame. Tumutulo pa ang dugo mula sa kaniyang pulso at namumutla na ang dalaga.

Agaran na tumawag ng tulong ang ginang at dinala nila si Eli sa pinaka malapit na ospital.

"She's safe, misis. Hintayin na lang natin na magising siya. I recommend din na ipa-confine muna siya para mamonitor ang kaniyang kalagayan pati ng dinadala niya sa kaniyang sinapupunan. Mahina ang kapit ng bata at maaari siyang makunan kaya kailangan ng dobleng pag-iingat," sabi ng doktor na nagpaiyak sa mga dalawang kapatid at nanay ni Eli.

"Totoo ba ang narinig ko? Buntis ang anak ko?" tanong ng lalaking bagong dating—ama ni Eli—sa doktor.

"Yes, sir. Your daughter is already a week pregnant," the doctor said.

Lumipas ang halos isang araw, sa wakas, nagising na rin si Eli. Agad siyang dinaluhan ng kaniyang ate dahil umuwi ang kaniyang nanay at ang isa pa nilang kapatid para kumuha ng damit. Ang tatay naman nila ay bumili ng prutas at gamot na nireseta ng doktor para lumakas ang kapit ng sanggol sa kaniyang sinapupunan.

"Bakit buhay pa ako?" tila natatawang tanong ni Eli—rinig doon ang pait at pighati na nadarama. "Bakit dinala niyo ako sa ospital?! Dapat ay hinayaan niyo na lamang ako mamatay!" sigaw ni Eli at nagsimula na siyang umiyak.

"Anak. Patawad. Patawarin mo ako. Kung hindi dahil sa akin ay hindi ka magkakaganyan," ani ng tatay ni Eli na nakabalik na pala sa kaniyang silid. Niyakap siya nito at ang tanging iyak lamang ang nagawa ni Eli.

"Gusto ko nang mamatay, pa! Ano pa bang dahilan para mabuhay ako sa kabila ng nangyari sa akin? Ang dumi ko! Ang dumi-dumi ko! Ayoko nang mabuhay, please," tanging iyak ni Eli na nagpadurog sa puso ng kaniyang ama.

Lumapit kay Eli ang kaniyang ate at hinaplos ang kaniyang buhok. "Eli, nabuhay ka dahil hindi mo pa oras. Hindi ka marumi. Binaboy ka nila. At gusto nilang isipin mo 'yan kaya kung panghihinaan ka ng loob, matatalo ka. Walang rape victim kung walang rapist, Eli. 'Yong bata sa sinapupunan mo, walang kasalanan. Hindi niya alam na demonyo ang tatay niya kaya kailangan niya ng ina na magpapalaki sa kaniya ng mabuti at ikaw 'yon," sunud-sunod na sabi ng ate ni Eli. "Nandito kami. Hindi ka namin iiwan sa pagsubok na 'to," dugtong pa niya.

Since that day, Eli had been deciding to keep the baby. Lagi na siyang pumupunta sa Psychiatrist at OB-gyne para sa ikabubuti nilang mag-ina. Sinasamahan siya palagi ng kaniyang pamilya tuwing may check up siya.

"Here's your baby, Eli," her sister uttered—gently passing the baby to her.

Words cannot express how happy Eli is. Looking at her baby, she realized that in spite of everything, ending your life will never be the answer. Hindi mo mararanasan ang problema na hindi mo kayang lagpasan.

"Dawn," Eli muttered. "That will be her name—Dawn—just like the sun that gives a new beginning and a new ending. I'll leave the past behind and focus my attention in my present which is my daughter," she continued.

I just hope that you had found Eli as an inspiration. Falling down is an accident and staying down is a choice. There will always be a choice in every situation and she had chosen to stand up again, so you should, too.