1921 yılında, halk tarafından büyük tehdit olarak görünen ve canavarmış gibi dışlanılan Kim Taehyung, kasabalılar tarafından yakılarak bir kuyuya atılıp hapsedilmiştir.
Evlatlık olarak alındığı Fransız ailesi her şeyden bir haber kayıp olarak bildir...
Haiiii, ben geldiiim. Ağğğağağ bu ficin yeri ben de çok ayrı ve ciddi anlamda yazmaktan hoşlanıyorum. Bunca zamandır kurguyu unutmadığıma şükretmeliyim sanırım neyse :D
Kısa bir bölüm oldu ama daha fazla bekletmemek amacıyla yazdığım gibi paylaşmak istedim. Yazım yanlışlarım varsa affoluna. Keyifli okumalar dilerim <33
**
Cayır cayır yanarak can veren insanların bedenleri arasından sıyrılarak aralık bıraktığım kapıdan içeriye girdiğimde soluk soluğa kapıyı kapattım.
Normalde olsa bu görüntüyle karşı karşıya bırakılsam ağlayacak hale gelirdim. Lakin kendi gözlerimle Taehyung'un bana geçmişi gösterdiği bu anılarında hepsinin suçlu olduğunu ve onu dinlemeden suçsuz yere yaktıklarını kendi gözlerimle görmüştüm.
Bu yüzden ufacık bir üzülme duygusu bile içimde baş göstermemişti.
Evin yapısı, hemen hemen şu anki haliyle aynıydı. Genel olarak sadece tavanlar ve duvarlar sağlamlaştırılmıştı.
Taehyung'u beklerken evinde dolaşıp etrafa göz atmak istediğim için son derece eski görünen ahşap merdivenin başında soluğu aldım.
Basamakları tırmanırken, ahşap trabzanadan tutunmayı ihmal etmedim. Ayak tabanlarımın altında çatırdıyordu her bir bastığım basamak.
Evin genel olarak içi kahverengi tonlarındaydı. Üst kata vardığım anda, kendi odam olarak seçtiğim odaya girdim. Kahverengi kapısı aralıktı.
El yordamıyla duvarda priz arasam da bulamadım. Sonra köşede yanan gaz lambası dikkatimi çekti.
Gaz lambasını kaptığım gibi kaldırıp odanın içerisinde çevirdim. Sol köşede pencere kenarında bir döşek vardı. Orası onun yatağı olmalıydı.
Yatağının arkasında kalan duvarda ise bir sürü çerçevelerin içerisinde resimler vardı.
Ayak tabanlarımı zeminde sürükleyerek çerçevelerin asılı olduğu duvara, yatağının kenarına doğru yöneldim hızla.
Resimleri daha iyi görebilmek amacıyla gaz lambasının demirinden tutarak hafifçe havaya kaldırdım.
Kehribar rengi bir çerçevenin içerisinde, en büyük boyuttaki çerçevedeki resmine baktığımda kalbime bir sancı saplandı. Nefesimin teklediğini hissettim.
O çok... Çok fazla güzeldi. Ve... Şapka takmaktan çok hoşlanıyor gibi görünüyordu, çünkü duvardaki tüm resimlerinde başında şapka vardı. O dönemde bu tür şapkalar moda olmalıydı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Resme takılıp kalan gözlerime hakim olmayı başarıp hemen çarpraz köşesinde kalan siyah çerçeveli resme baktım bu kez.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
