YAŞAMIN GÖLGESİNDE

1 .BÖLÜM

Hepinize Merhaba
Yeni bir kurguyla geldim ,umarım beğenirsiniz.

Başlama tarihleriniz

Bu arada bu ilk bölüm biraz giriş bölümü gibi oldu bu yüzden lütfen ön yargı ile yaklaşmayın.
İlk birkaç bölüm kötü gelebilir fakat sonradan düzeliyor,  sizden ricam lütfen okumaya devam edin .

İyi okumalar ...

KARANLIK GECE

Dışarısı karanlıktı bu karanlık şeytanın ruhunu anımsatıyordu adeta. Dışarıda canlı denilen varlıktan ses yoktu . Dünya yerin içine çökmüştü adeta.
Sokak lambaları yolu aydınlatmıyordu ,dışarıda cinayet havası vardı.

Ben ise odamda pencereye çıkmış ayaklarımı aşağı sarkıtmıştım , kafamdaki düşünceleri zihnimde atmaya çalışıyordum. Fakat zihnim bana oyun oynuyordu sanki . O an bedenim tamamen mantık ve duygu kavramını yitirmişti.
Ya kafamdaki düşünceleri gerçekleştirmeliydim ya da artık gerçekten hayatıma bir yerden tutunlmalıydım.

Yapmıyordum, elimden yaşamak için hiçbir şey yapmak gelmiyordu,hayattan o kadar bıkmıştım ki sürekli ölüm yolları arıyordum. Hayatım berbattı ,katlanılabilecek gibi değildi. Kimse benim hayatımı yaşamak istemezdi emin olun. Zaten zamanla da ne demek istediğimi anlayacaksınız.

Aşağısı çok da kötü değildi, zaten yüksek de değildi, odam ikinci kattaydı yani atlayabilirdim. Baskı bazen çocuklara yapılmaması gereken şeyleri yaptırıyordu. Mesela şu an benim evden kaçmam gibi . Aileler çocuklarına izin vermedikleri için kaçıyorlardı çocuklar . Saat gecenin biriydi ve bende kaçmaya çalışıyordum. Sanırsam ailemin baskısından dolayı biraz kötü çocuk olmuştum.
Yapmamam gereken şeyleri yapıyorum.

Bunun en başında sigara kullanımı var ,ailem izin vermediği için ve sanırsam hırsımdan dolayı içmeye başladım . Her gün gizlice lavaboda içiyor lavaboya havalandırıyorum. Ailem bir kere olsun karşısına alıp beni güzelce uyarıp konuşmadı. Her şeyi şiddetle çözmeye çalıştı.
Ve ben yapmamam gereken bir şey daha yaptım u#uşturucu kullanmaya başladım . Çok uzun süre olmadı yalnızca bir hafta. Bu çok kötü bir şey biliyorum fakat vücudum alışmaya başladı ve beni aile stresinden uzaklaştırdı . Kafamın içini bomboş yaptı artık hiçbir şey hissetmiyorum ve strese girmiyorum.

Sanırsam ailem bunları öğrenirse ne olacağını siz de çok iyi biliyorsunuz . Ailem bir kere nasıl olduğumu sorsaydı bu halde olmazdım . Sevgi veremiyorlardı çünkü kendileri alamamışlar . Tek verdikleri sevgi maddi sevgi önler için her şey maddiyat .

Ayaklarımı iyice sarkıtarak sol ayağımı duvara kenetlemeye çalıştım, sonra sağ ayağımı da attım ,duvara tutuna tutuna yavaşça aşağı indim. Artık bu işin ustası oldum sonuçta .
Anahtarımı da cebime koyarak karanlığa karıştım. Karanlık yol korkunçtu ama ben alışmıştım .

Az ileride her zaman ki yerimi görünce daha da hızlandım , içeri girdim ,yıkık dökük bir evdi serseri çocuklardan başka kimse uğramazdı buraya.
Taşı kaldırarak ,benim için yaşamıma sevinç olan şeyleri çıkarttım . İçinden bir tane çıkartarak ağzıma attım . Gözlerimin altı bu haplardan dolayı morarmıştı.
Burada biri beni görmeden çıksam iyi olurdu. Hızlıca harabeden çıktım.

Eve geldiğimde anahtarı deliğe takarak yavaşça çevirdim umarım kimse uyanmazdı yoksa ölüm fermanım verilirdi .
Parmak uçlarımda yürüyerek odama doğru ilerledim kapımı açarak içeri girdim . Yatağıma ilerledim battaniyeyi kaldırarak içine girdim ve üzerime kadar çektim .

Karanlığa alışmıştım çünkü karanlık bendim zaten ,ben şeytanın ta kendisiydim. Pislik içine bulaşmıştım ben nasıl bu hale gelmiştim.  Ben masum küçücük bi kız çocuğuyken nasıl böyle olmuştum.

Benim ruhum bile kirliydi kendimi bir canavar gibi hissediyordum,  ben nasıl bir gençtim ben gençliğimi yaşayamıyorum ki ,ben hayatımı yaşayamıyorum.
Ben hayata tutunamıyorum.
Sanırsam ben ömrümün sonuna kadar mikrop virüs ve canavar biri olucam.
Kim ne derse desin bu böyle asla da değişmeyecek.

Biri beni bu canavarlıktan kurtarabilir miydi , benim ruhum değişir miydi ?

Benim böyle olmamın sebebi neydi ? Ailem miydi ?

Yatağımın altına iyice sığındım ve yorganı parmaklarıyla sıktım , öyle bir sıktım ki parmak boğumlarım morardı sanki . Her gece korktuğumda ya da yalnız kaldığımda bu hareketi yapardım.  Çoğunlukla yalnız kaldığım için bu hareketi çok sık yapmak zorunda kalıyordum.
Yalnızlık baş edemeyeceğim bir şey değildi,  artık alışmıştım,  ben yalnız olmaya alışmıştım.

Uykum gelmeyince kafamı yorgandan çıkardım ve sırtımı yatağımın başlığına yasladım.  Uykum gelmiyordu , yine sıkıntılı bir gece geçiriyordum ve bu gece benim içimi huzursuz etmişti.  Etraf zifiri karanlıktı,  karanlığı seven biri değildim hatta karanlıktan korkardım.
Fakat hap içmek için karanlıkta korka korka harabeye giderdim , size bu olay saçma gelebilir fakat ben bunu yapmaya alışmıştım.

Kafamda binbir şey dönüyordu , aklımdaki düşünceler beynimi yiyordu sanki , kafamın içindekiler bana ağırlık yapıyordu.  Bu yük yapan düşünceler artık katlanılamaz bir hale gelmişti . Bu düşünceleri susturamıyordum .

Beynimi susturmayı tek bir yolu vardı ve bu yol yol değildi ...

Evet yeni kurgumu nasıl buldunuz ?

Yazım tarzım falan ,yorumlarınız benim için çok önemli.

Başrol kızımızın hayatına giriş yaptık, kızımız watty kızları gibi değil ,zaten kurgum biraz değişik olacak. Ben kitaba gerçek hayatı da katmak istedim ,umarım beğenirsiniz.

Gelecek bölümlerde kızımızın neden böyle olduğuna değinicem, bölüm şimdilik kısa ama zamanla uzayacak .

Lütfen destek için oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın .
Sizin yorumlarınız benim moralim olacak sayenizde yazma isteğim artacak.
Bölümler ne zaman gelir tam belli değil ama elimden geldiğince çabuk atmaya çalışıcam , tek isteğim destek .

İYİ OKUMALAR , KENDİNİZE İYİ BAKIN HOŞÇAKALIN...