YAŞAMIN GÖLGESİNDE

23. BÖLÜM

Yeniden merhaba yeni bölümle geldim , artık finale son iki bölüm kaldı. Umarım bölümü beğenirsiniz.

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın sizleri seviyorum.

Keyifli okumalar ...

YALNIZLIK SENFONİSİ

Bugün günlerden neydi bilinmez ama aylardan Temmuz olan aydı. Buğra'nın komaya girmesinin üzerinden neredeyse iki ay geçmişti. Buğra'nın iyileşip iyileşmeyeceği bilinmiyordu fakat uyanma şansı vardı. Akay ise yurt dışına gitmek için gün sayıyordu, beş gün sonra gidecekti .

Herkes tekrardan eski hayatına dönüyordu, Damla ve mal çetesi hapisteydi, Gamze ise sürekli Buğra'nın yanına gidiyordu . Volkan ise Gamze'ye destek oluyordu aralarında tuhaf bir çekim vardı, bunu dışarıdan gören bir kişi bile anlardı. Volkan Gamze'yi seviyordu fakat Gamze seviyor muydu bilinmez .

Akay her zaman olduğu gibi hastaneye gidiyor ardından işlerini halletmek için tekrar eve geliyordu . Burak ise canım kardeşim Efsun ile sürekli bir yerlere gidiyordu sanırsam ilişkileri artık güçlenmişti. Ben ise arada bir Helin ile buluşuyordum bazen hastaneye gidiyordum günlerim böyle geçiyordu.

Bu süreçte ailem ile epey uzaklaşmıştım, her zaman yaptığım bir şeydi. Aileme şans vermeyi istiyordum fakat hak ettiklerini düşünmüyordum. Bu zamana kadar yaptıklarını nasıl unutabilirim ki .

Bugün çok önemli bir karar vermiştim ceza evine gidip eski arkadaşlarım olan katillerden hesap soracaktım. Sadece gerçekten neden yaptıklarını çok merak ediyorum ve bu yüzden öğrenmem gerekiyordu . Bu konuya gelmişken Esra abla vardı birde o ise İstanbul'u terk etmişti, bu şehrin yükünü kaldıramayacağını söyleyip gitmişti.

Ona hak veriyordum çünkü bu yük gerçekten onun sırtına fazla gelmişti. Bahar artık huzura ermişti ve bu yüzden de gitmesi gerektiğini düşünüyordu.

Köşede duran taksiye bindim ve şoföre adresi söyledim, ayaklarım oraya gitmek istemese de beynim oraya gitmem gerektiğini söylüyordu. Yıllarca kardeşim olarak gördüğüm insanlar tarafından kandırılmıştım ve bu çok kötü hissettiriyordu.

Düşüncelerimi bölen şey şoförün sesi oldu . "Geldik kızım "dedi , abiye kafamı salladım ve ücreti ödedi teşekkür ettim ardından taksiden indim .

Karşımdaki ceza evine baktım, buraya gelmek bile tüylerimi diken diken ediyordu ve ben şimdiden korkmuştum . Adımlarım geri gitmek istedi koşup taksiye binmek istedim fakat yapmadım.
Ardından sarsak adımlarla, tıpkı yerde jiletler varmışçasına acı adımlar attım.