YAŞAMIN GÖLGESİNDE

15 . BÖLÜM

Yeni bölümle geldim , iyi okumalar...

Medya :Efsun

BİR AYRILIK DAHA

TUANA 'NIN ÖLÜMÜNDEN BİRKAÇ SAAT ÖNCE

Dün geceki işimden dolayı pişmanım, yapmamam gereken bir şey yapmıştım. Ama bunu kendi isteğimle yapmamıştım ki , ben sadece sevilmek istiyorum.
Midem hâlâ bulanıyor ve başım dönüyordu, biri sanki bedenim sıkıp bırakıyordu, kendimi kötü hissediyorum.
Bunu kimseye söylemedim, zaten söyleyecek kimsem yoktu ve söylesem bile kimse beni umursamazdı . Herkes benden nefret ediyordu . Beni kimse sevmiyordu , belki de sevilmeye layık biri değilim.

Damla ile dostluğumuz küçük yıllarda başlamıştı , ilk başlarda çok iyiydik çünkü ikimiz çocuktuk ve en önemlisi masumduk . Şimdi ise ikimiz şeytana dönüşmüştük, ruhumuz kötü olmuştu bizim , aklımızda kötülük dışında başka bir şey yoktu .

Biz kötü insanlardık, başkalarına zarar veriyorduk , tıpkı o gece Bahar'a verdiğimiz zarar gibi . Ve daha binlercesi var , en basit örneği insanları kullanmamız. Ailemizden daha çok para almak için başarılı olmamız gerekiyordu bizde bu yüzden not için başkalarını kullanırdık, onlar bizim gibi havalı insanlarla arkadaşlık kurmak istediği için notları verirdi .

Bahar olayında suçum yoktu aslında sadece sessiz kalmıştım ve bence bu çok da büyük bir suç sayılmazdı, yani ben öyle düşünüyorum açıkçası. Ama Damla suçluydu , o gece ona yaşam kaynağını vermiş ve planı yapmıştı. Ben ve Barış ise bunları görüp sessiz kalmıştık. Bu yüzden vicdanım biraz da olsa rahatsızdı .
Kendimi affettirmek için onun mezarına gidiyordum . Belki geçti artık ama bir umut vardı, belki affederdi .

Mezarlığın kapısını görünce duraksadım , ben buna hazır miydim ki , yüzleşmek istemiyorum ki . Adımlarım geri gitti fakat mantığım oraya gitmemi istiyordu , bu vicdan azabından kurtulmalıydım.

Adımlarımı yavaş yavaş ve paytak bur şekilde atarak mezarlığa giriş yaptım. Yerini öğrendiğim mezarlığı gördüm, taşında onun ismi yazıyordu. Düşündüm de ben gerçekten çok kötü bir insan mıydım.
Ona ne söylemem gerektiğini bilmiyordum , bu yüzden sessizce yanına çöktüm ve elimdeki beyaz orkideyi mezarına bıraktım. Sonra köşedeki orkide dikkatimi çekti, elime aldım içinde bir not vardı.

Beyazın en güzel tonu , beyazın ışıltısı olan peri kızına.
Notta bu cümle yazıyordu, bunu kimin yazdığını anlamak zor değildi aslında.
Buğra gelmişti o buradaydı, onu tanıyordum. Bahar ölmeden önce onunla flörtleşiyordu , bizi onunla tanıştırmıştı , anlaşılan o ki Buğra hâlâ onu unutmamıştı.
Bahar çok şanslıydı bu konuda , onu gerçekten seven biri olmuştu, bazen onun yerinde olmak isterdim , en azından sevildiğini bilerek ölmüştü .