Mesaja cevap verdikten kısa bir süre sonra, eve gelmiştim. Bugün bizim bacanakla tanışacaktım. Hem Beril hem de ablası Sevil, ikimizin kaynaşmasını istiyorlardı. Benim için problem yoktu. Zaten sıcakkanlı biriydim. Onunla da anlaşmamız zor olmayacaktı. Buna emindim.
Bahçe kapısından içeri girdiğimde, herkesin masada olduğunu gördüm. Bir ben eksiktim gerçekten de. Herkeste hızla gözlerimi gezdirdim ve sıcacık bakan bir çift gözde takılı kaldım.
O sırada Beril yanıma geldi ve kısaca sarıldık. Anne ve babasının önünde çok samimi olmuyorduk.
"Merhaba. Biraz geç kaldım özür dilerim. İstanbul trafiği işte, bilirsiniz." dedim. O sırada da, bacanağım olduğunu düşündüğüm kişi bana bakıyordu. Ben de ona baktım. Sevil, ayağa kalkıp bizi tanıştırdı.
"Nişanlım Çağatay." dedi. Başımla onayladım. "Hayatım, bu da Hakan." diyerek bizi tanıştırdı. Çağatay, elini uzattı ve tokalaştık.
"Memnun oldum Hakan." dedi yumuşak sesiyle. Yüzünde de gülümseme vardı. Ben de gülümsedim ve cevap verdim.
"Memnun oldum Çağatay."
Eveeet yeni kurgumla gelmiş bulunmaktayım.
Umarım bu kurgumu da, diğerleri kadar seversiniz.
Yorumlarınızı bekliyorum 🌸
Yenidenburadayız...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
