ODDINARY / Hyunlix

14.Bölüm

Hì! Nasılsınız bakalım bugün?  Umarım her şey yolundadır.
Geçen bölüm Hyunjin'in ağzından dinledik bir şeyler...
Belki bazılarınız Hyunjin madem ona aşık değil neden birlikte oldu diyebilirsiniz Hyunjin ondan etkilenmişti ama geçici zannetti .Hyunjin Felix'i çocukluğundan beri tanıyor .Onu daha çok farklı hisle koruyordu ,ruh eşi olduklarını asla bilmiyorlardi.Ta ki Hyunjin ile Felix birlikte olana kadar.O gün Hyunjin'in neden onu bıraktığını az çok anlamışsınızdır.

Keyifli okumalar, yazım hatalarından dolayı özür dilerim klavye ile yazinca bazen otomotik düzeltme yanlış yapabiliyor.

.........ding ....dong....

Felix 'in ağzından:

   Saatlerdir yatakta bir o yana bir bu yana dönüp duruyordum. Olan onca şeye mantıklı bir açıklama bulamıyordum. Evet,Hyunjin bir şeylerden bahsetmişti ama yeterli değildi. Bilmediğim çok fazla şey vardı ve bugün ne olursa olsun bunu öğrenecektim. Çünkü aklımı yitirmeme  ramak kalmıştı.

  Yaklaşık iki saatten beri odada yalnızdım,.Hyunjin yatıp dinlenmemi söylemiş ve gitmişti. Tanrım bu kadar karmaşanın içindeyken nasıl uyuyabilirdim ki? Bu kadar çok cevapsız soru varken nasıl rahat uyabilirdim?
O kadar tuhaf hissediyordum ki nasıl anlatılır bilemiyorum. Hyunjin beni kurtaran gizemli adamdı,onu hep hayal  gördüğüm biri olarak düşünmüştüm, yıllarca benim büyümemi beklemişti.Sonra tekrar karşılaşmış ve tuhaf bir şekilde birlikte olmuştuk. Sahi ,o gün neden gitmişti ki? Bunu ona sormaliydim. Kafamın içinde düşünceler cirit atarken kapı tıklama sesiyle onları bir kenara attım . Kapı aralandı ve Hyunjin yine tüm asilliģiyle içeri girdi.Onu her gördüğümde böyle mi hissedecektim, etkilenmiş, heyecanli ve biraz da korkmuş.

"Uyandığına göre bir şeyleri netleştirme zamanı geldi. " uyanmak mı ? Hiç gözümü yummamıştım bile.Peki hazır mıydım, hayir! Ama olmak zorundaydım. Böyle devam edemezdim. Kendime daha fazla acı veremezdim.

"Anlatacaklarım sana başta ağır gelebilir,bu yüzden sinirimi bozmadan beni sessize dinle ." Gergin bir heyecan sarmıştı etrafımı. Sertçe yutkundum, başımı onaylarcasina salladigimda o da dudaklarını konuşmak için araladı.

"Sıradan birisi olmadığımı biliyorsun "dedi ve önümdeki deri koltuğa kuruldu. Iki dirseğini dizlerine yerleştirip yumruklarını birleştirdi sanırım biraz sinirliydi.Belkide anlatmak istemiyordu. Umursamadım, konuşmasını istiyordum.

"Yıllar önce Kore'de çok büyük bir savaş gerçekleşti. O sıralar dünya bir savaşın içerisinde olduğu için küçük ülkeler çokta kimsenin umrunda değildi. Dünya belli güçlerin elleri altındaydı. O zamanlar daha küçük bir çocuktum. Babam savaştaydı diğer erkekler gibi.Annem ve diger kadınlar ise erzak yapıyor biz çocuklar da onlara yardım ediyorduk."

Sert bir soluk çekti içine. Şaşkınlıkla onu dinliyordum. Okulda iken işlemiştik bu savaşı fakat asla ayrıntıya girilmiyordu sadece kaybettiğimiz anlatılıyordu. Ve Hyunjin gerçekten yaşlıydi o savaşı görecek kadar.

"Bir gün öğle saatleri arasına bir sürü araç bulunduğumuz kasabaya geldi. Herkes merakla onların kim olduğunu soruyordu. İçeriden takım elbiseli adamlar indi .Biri de ...biri de babamdı. Koşup ona sarılmak istedim ama annem beni durdurdu. Gitmeme izin vermedi."

Flashback

       " He sue bırakta oğluma sarılıyım. " He sue kocasına inanmaz gözlerle baktı. Şaşkındı, kocasının neden bu adamlar ile birlikte olduğunu anlamaya çalışıyordu. Sadece tahmin ettiği şeyin olmasına istemiyordu.
" Choi bir açıklama yapman gerekmiyor mu? Bu adamlar da kim ?"  Choi emin adımlarla karısına doğru yürüdü. Onu kolundan tutup sürükledi. Harap olmuş evlerine gelince onu salonun ortasına fırlattı. Neyse ki He sue masaya tutundu ve düşmesini engelledi.