Beni Korur Musun? (+18)

7. Karanlık Işık

(11 Nisan pazartesi 2022)

Selamlrr🤍

Bölüm şarkısı: Dolu Kadehi Ters Tut - Karanlık

NOT: Spoi vererek okuyanları maalesef engellemek zorunda kalacağım lütfen dikkat edin 🌼

•••

[Eros'un okları kalbini hedef almadıkça aşık olacağın bir adam değilim.]

•••

Annemin bir sözü vardı, beni bugün hala hayata bağlayan. 'Karşı taraf karanlığa gömülmüşse onun karanlığına mum ol, gerekirse onu aydınlatmak için kendini yak...' diyordu annem.

Annem beni hep böyle sözlerle büyütür, herkesin kahramanı olmamı tembihlerdi. 'Gerekirse iylik yolunda öl...' derdi. Diğer anneler gibi, 'boşver onu bunu başını belaya sokma...' demezdi asla. Annesinin kuzusu değildim, annesinin kurduydum. Öyle derdi.

Her şey oldum da, annemin kahramanı olamadım. Bu da ağırdı.

Kimsenin kahramanı olamadım ama Işık'ın olacağım. Onu battığı çamurdan kurtarırken ellerimin çamur olması umrumda bile değil. Kollarımın arasında ağlarken uyuya kalan Işık'a baktım. Gözleri kapalıyken değişik görünüyordu, çünkü korkunun kırıntıları yoktu. Bir gün korkusuz olsa bile gözlerinden hüznü silemeyecekti.

Küçük kadının gözleri, yağmurlu bir öğlen günü dinlenen hüzünlü şarkı gibiydi. Gözlerinin hüznüne bulutlar ağlıyordu.

İçimde ki hiç dinmeyen öfkenin ateşine elinde dallarla, kömürlerle koşmuştu Işık. Bu engel tanımayan öfkemden payını alacak ilk kişi Kaya olabilirdi. Daha sonrasında o şirketler ve parmağı olan herkes...

Saat 12.35'i gösterirken Işık'ı bulmamızın üstünden iki gün geçtiğini fark etmiştim. Hala uykusuzdum. Işık'ı alıp eve getirirken neredeyse 12 saat uyumamıştım. Eve geldiğimizde de hiçbir şey öğrenmediğim saatlerce süren muhabbet ve Işık uyurken de saatlerce kapısında bekleyişimle bir günü devirmiştik. Ve yine sabaha kadar Işık'ın hayat hikayesini dinleyerek uykusuz kalmıştım ama uykusuzluk dert edeceğim son şeydi.

Işık uyurken ben saatlerce onun yaşadıklarını gözümde canlandırmıştım ve istemsizce kollarımın arasında ki bedenine daha sıkı sarılmıştım.

Bir gün bir erkeğin korumasına ihtiyacı olmayan çok güçlü biri olacaktı küçük kadın.

Sessizliği delip geçen kapı ziline içimden küfür ettim. Kim geldi öğlen öğlen? Işık'ı uyandırmamaya özen göstererek koltuktan kalktım. Israrla çalan kapı ziline bir de yumruklar eklenmişti! Alacaklı mısın? Kapıyı tekmeleme sesleri de geldiğinde sinirle adımlarımı hızlandırdım.

Kapıyı açtığımda Arda yere, ayaklarımın dibine devrildi. Mert Arda gıcık olsun diye abartılı bir şekilde gülerken, pardon anırırken Berkan tahamülsüzce olan biteni izliyordu.

"Hayvan mısınız lan siz?" diye sinirle fısıldadım.

"Ne oldu lan çakma Romeo?" diye oturduğu yerde bağdaş kurdu Arda. "Allah'ın misafiriyiz."

"Allah'ın belasısınız bence." diye homurdandım.

"Hiii!" diye hayretle nefesini tuttu Arda. "Sen ne dediğini zannediyorsun ulan beyfendi? Allah'ım şu kuluna söyler misin ben senin cezan mıyım yoksa biricik Arda'cığın mıyım? Çıkar göster kanıtla Allah'ım. Benim kadar camiilere kim bağış yapmış? Bütün konser gelirlerini bağışlıyorum. Yalansa yalan de Allah'ım."