Kurallar | Gay

Yavaşla

Ev kapasını kapatmamla tüm gözler Eymen'e dönmüştü, Eymen bize masum ve korku dolu gözlerle bakıyordu.

"B-ben bunu yapamam!" demişti, ona gülümseyerek "Gerçek yüzünü göster bebeğim, ve aklın varsa kaç!" dediğimde Eymen gülümseyerek hızla merdivenlere koşmaya başlamıştı.

En sevdiğim avımı yakalamaktı. Eymen gözlerimin içine bir tavşan gibi bakıyordu, ve bende onu yakalayıp yiyecek olan kurttum.

"Çocuklar!" diyerek Kerem ve Cenk'in bana bakmasını sağladım. "Hazırlanın ve Rahatlayın, nereye kadar kaçabilir ki!" demiştim.

Üzerimdeki ceketi askıya asmıştım, ardından kazağımı hızla çıkararak oturma odasına doğru fırlattım. Kemerimi çıkarıp birbirine yaslayarak kırbaç sesi çıkarmıştım.

"Eyymenn! Dışarııı Çıkkk!" demiştim, kendimi korku filmindeki katil gibi hissediyordum.
Cenk'le Kerem'e döndüğümde onlarda üzerlerini çıkarmışlardı, Kerem'e dönerek sırıtmış ve "Aşağıyı kollayın, Yukarıyı arayacağım." demiştim. İkisi de kafasını sallarken kemerle merdiven iskelelerine vurarak yukarı çıkıyordum.

Çıkan şak sesi deli gibi hoşuma gitmişti.

Üst kata çıktığımda doğruca Eymen'in odasına gittim, yukarıda iki banyo ve iki oda vardı. Biri Eymen'in yatak odası Öteki benim yatak odamdı. Eymen'in odasına girdiğimde Eymen'in burada olmadığını anlamıştım, oda tıpkı bıraktığımız gibiydi ancak gardıroba ve bir kaç yere bakmam gerekti.

Adımlarımı dolaba çevirdiğimde anlamsızca bir heyecan olmuştu, ancak hiç beklemeden dolabı hızla açmıştım.

Eymen burada değildi, odadan çıkarak doğruca kendi odama gittim, orada olduğuna emindim.
Odama girerek kapıyı kapattım, ardından hiç beklemeden giysi dolabı açmıştım.

Eymen ve o küçük bedeni burada değildi.

Artık nerede olduğundan emindim. Kemeri çalışma masamın altına doğru fırlatarak kendimi yatağa bırakmıştım.

"Eymeeenn! Senii görüyorumm." Islık öttürerek kafamı eğmiş ve Çalışma masasının altına girip sandalyeyi önüne çeken Eymen'e bakmıştım.

"Eymennn! Çık dışarıya oynayalımmm." diye seslendiğimde hıçkırır gibi bir ses gelmişti, ancak hıçkırık sesi değildi. Ağlıyormuş gibiydi.

Yataktan doğrularak masanın önündeki sandalyeyi çektim, Eymen gözleri kıp kırmızı olmuş öylece bana bakıyordu. Öyle masum ve güzeldi ki, bu numarayı onu tanımayan herkese yedirebilirdi. Eymen'in tuhaf ve şirin bir kişiliği vardı, iyi bir oyuncuydu. Mimiklerini harika kullanıyordu.

"K-kaan lütfen yapmayın, C-canım çok acır." demişti. Siktir bu çocuk masum ayağına yattığında delice tatlı oluyordu, bilmediği şey ona dokunma isteğimin daha da artmasıydı.

"Gel Buraya Küçüğüm." diyerek Eymen'i kucaklamıştım. Odanın kapısına geldiğimde ağlaması hızlanmıştı, Rolünü epey iyi oynuyordu.

"Ştttt! Sorun yok! " diyerek sırtını sıvazlamıştım. Eymen hiç beklemediğim bir anda kulağımı yalamış ve "Elbette sorun yok, Kaancığım." demişti. Bacaklarımın arasındaki alet istemsizce büyüdü, bu çocuğun bu denli iyi oyuncu oluşu ve durumu kedince kavrayışı beni korkutuyordu.

 Merdivenleri yavaş yavaş inerek oturma odasına girdim, Cenk ve Kerem koltuklara yayılarak oturmuş bizi bekliyordu.

"O yine numara mı yapıyor?" diye sormuştu Cenk, kafamı sallayarak onlara kafa hareketi ile odaya çağırmıştım.

Önden giderek misafir odasına girmiş ve Eymen'i yatağa yatırmıştım, kolları ile sırıtan yüzünü kapatması onu daha da tatlı gösteriyordu.