Drug addict

Suiker of zout?

Ik ben nu bij Robin thuis in zijn kamer. Ik kijk rond want hij is even naar de wc. Ik zie op zijn bureau een donkerblauw doosje liggen met een slot op. Ik ga er naartoe en neem het vast. Op dat moment komt Robin binnen en hij ziet dat ik het doosje vastheb. Hij komt naar me toe en trekt het boos uit mijn handen. "Wat doe je allemaal? Blijf daar af!" Ik schrik van zijn reactie en weet niet wat te zeggen. "Ik wou gewoon kijken wat het was...sorry" zeg ik haperend. "Het is oké...dit is gewoon iets persoonlijk en niet voor iemand anders bedoelt." Ik knikte zachtjes en het word heel stil. "Ik ga eens vertrekken denk ik..." zeg ik dan. Hij knikt en zegt: "is goed, tot morgen." Ik ben nog steeds geschrokken door zijn reactie en ga rustig zijn kamer uit. Ik zeg dag tegen zijn ouders en fiets terug naar huis.

Ik ga naar binnen en zie Olivier en Philippe zitten. "Hey hoe was het bij Robin" vraagt Philippe. Ik haal mijn schouders op en zeg: "ging wel" Ik heb geen zin om veel uitleg te geven dus ik ga naar boven. Wanneer ik voorbij de kamer van Vince en Caro passeer hoor ik dat Caro hard moet lachen. Ik kan al raden waarom. Ik ga naar mijn kamer en gooi de deur dicht. Iets te hard want 2 minuten later komt Vince binnen in zijn  bloot bovenlijf. Ik had het dus juist geraden. "Alles oké?" Ik kijk hem aan en zeg: "ja tuurlijk...waarom zou er iets zijn?" Hij wijst naar de deur en zegt: "omdat je net de deur hebt dichtgegooid en ja...ik dacht dat er iets was." "Oei heeft de deur jullie moment verpest" vraag ik terwijl Caro de kamer binnenkomt met een oversized t-shirt van Vince. "Alles oké hier?" Ik kan het effe niet meer aan en zeg: "buiten. Buiten allebei!" Wanneer Vince niet naar buiten wilt begin ik hem te duwen naar buiten. Ik doe de deur op slot en ik hoor Vince nog praten aan de andere kant van de deur. Maar ik luister niet meer...ik zit met mijn gedachten bij Robin. Waarom mocht ik niet aan die doos komen, wat zit erin? Ik zal het morgen nog eens subtiel vragen aan hem.

De volgende dag kom ik toe op school en ik zie dat Robin al op onze plek zit. Maar hij is niet alleen...er zit een gast bij hem. John denk ik dat zijn naam is. John is een rare kerel uit het 4de. Ik zie nog net dat Robin subtiel een zakje aan John geeft. Maar dat zakje...wat zit daar in? Er zit iets wit in...het lijkt op suiker. Waarom zou John suiker nodig hebben en waarom zou Robin het uitdelen? Als John weg is ga ik meteen op Robin af. "Wat was dat?" Hij schrikt en kijkt betrapt. "Euhm hey ik euhm..." stottert hij. "Wat is dat" vraag ik terwijl ik wijs naar de zakjes uit het blauwe doosje. Hij wordt helemaal rood en geraakt niet meer uit zijn woorden. "Zout" probeert hij zichzelf nog te redden. Maar ik heb opeens door wat erin zit en ik ben in shock. "Is dat wat ik denk dat het is" vraag ik nog steeds in shock. Hij doet zijn doosje toe en legt zijn vinger op mijn mond als teken dat ik moet zwijgen. "Is dat drugs" fluister ik zachtjes. Hij knikt en zet zijn doosje in zijn rugzak. Hij neemt me mee naar een hoekje waar niemand staat en zegt: "je mag niemand hierover vertellen Milla." Ik merk dat hij serieus is want hij noemt me nooit Milla. Ik begrijp er niks van...ik heb zoveel vragen. Maar net als ik iets wil vragen gaat de bel. Hij gaat naar de klas en ik ga achter hem aan.

In de les kan ik me niet concentreren. Is Robin een drugdealer? Neemt hij zelf drugs? Hoelang is dit al? Hoezo heb ik nooit iets gemerkt? Ik snap er niks meer van. Als het middag is vraag ik aan Robin om uitleg maar die kan hij me niet geven zegt hij. Ik geloof hem niet en blijf zagen. Na een tijdje geeft hij toe en zegt hij: "kijk ik heb dit van iemand gekregen en ik moet het verkopen voor diegene...meer niet." Ik trek een wenkbrauw op en zeg: "beloofd?" Hij knikt en belooft het me. "Ik moet wel alles verkocht krijgen..." Ik kijk hem raar aan en vraag waarom. "Wel laat ons zeggen dat ik anders geldproblemen heb." Ik trek grote ogen en vraag hoeveel zakjes hij nog moet verkopen. "Wel nog 10 denk ik..." zegt hij. "Wat is het eigenlijk?" Hij haalt zijn schouders op en zegt: "gewoon wiet en sommige cocaïne. Waarom?" Ik haal mijn schouders op en vraag: "zou ik misschien 1 zakje kunnen krijgen?" Hij schudt zijn hoofd en sluit de doos. "Waarom niet? Ik ben een klant zoals alle andere." Hij stopt de doos weg en zegt: "nee Milla ik wil niet dat jou iets overkomt. Heb je überhaupt ooit al drugs genomen?" Ik schud mijn hoofd. "Neem het dan samen met mij...please." Hij kijkt me aan en vraagt me waarom. "Ik kan het echt gebruiken...met mijn ouders enzo." Hij twijfelt en dan gaat de bel. Damn it. "We zien wel" zegt hij dan.

Als de dag voorbij is ga ik met Robin naar zijn huis. "Ben je zeker dat je dit wilt doen" vraagt hij als we toekomen. Ik knik en hij neemt de blauwe doosje uit zijn rugzak. "1 zakje krijg je...ik weet wel niet wat wat is dus we gaan moeten gokken." Ik kijk hem geschrokken aan en hij lacht. "Grapje coke of wiet?" Ik weet het niet. "Kies jij maar" zeg ik dan. Hij heeft er tenslotte meer verstand van. Hij doet wat van het poeder op tafel en hij laat me zien hoe ik het moet nemen. Ik ben nu aan de beurt. Ik doe wat hij deed en snuif het poeder op. Wow...ik wil nog maar hij houdt me tegen. "Dit is genoeg voor vandaag..." zegt hij dan. Ik heb geen zin meer om hier te blijven dus ik besluit om naar huis te gaan. Ik neem zonder dat Robin het weet een zakje mee en fiets naar huis.

Als ik thuis ben loop ik als de snelste naar mijn kamer en neem het zakje. Opeens komt Vince binnen zonder te kloppen. Ik kan het zakje nog net achter mijn rug verstoppen en ik kijk Vince boos aan. "Wat doe je hier?" Hij kijkt verbaasd en probeert te zien wat ik achter mijn rug verberg. Ik ga op mijn bed zitten en verstop het zakje onder mijn kussen. "Ik kom kijken waar je was hiernet..." zegt hij dan. "Bij Robin" zeg ik simpel. "Kun je in het vervolg kloppen? Ik kreeg bijna een hartaanval" zeg ik dramatisch. Hij lacht en gaat naar zijn kamer. Dat was nipt. Ik doe de deur op slot en ga naar mijn bureau. Ik doe een beetje poeder op de tafel en snuif het op. Ik voel het naar mijn hersenen gaan. Dat is genoeg voor vandaag besluit ik. Ik neem het zakje en zet het in mijn bureaula die ik daarna op slot doe. Niemand mag hier achterkomen. Anders heb ik een groot probleem...

Even later komt Caro me zeggen dat we gaan eten. "Hey Caro" zeg ik haar voor ze weggaat. Ze draait zich om en komt binnen. "Ga jij eigenlijk ooit naar huis of blijf jij gewoon hier?" Ze weet niet wat ze moet zeggen en ik ga naar beneden. Na het eten zit ik even beneden bij Caro en Vince. Ze doen echt zo klef. Er is geen moment dat ze gewoon naast elkaar zitten. Ze zitten elkaar te kietelen of ze zitten te kussen of knuffelen. Zo vermoeiend. "Kunnen jullie ook gewoon normaal doen of is dat te moeilijk" vraag ik na een tijdje. Ze kijken op en Vince zegt: "het is niet omdat jij en Robin niet zo doen dat wij niet zo mogen doen." Ik kijk op van het magazine dat ik vasthad. "Robin en ik zijn gewoon vrienden oké? Niet elke vriendschap gaat zoals die van jou en Caro oké? Niet alles draait om jullie dus doe gewoon voor 2 seconden normaal!" Na mijn uitbarsting voel ik dat alle ogen op mij gericht zijn. Ik loop boos naar boven en sla de deur dicht. Ik heb drugs nodig...