Drug addict

Doosje

Ik word langzaam wakker door stemmen. Ik open mijn ogen en zie dat ik in mijn bed lig. Caro en Vince zijn aan het praten maar ik versta niet goed wat ze zeggen. Wanneer ze zien dat ik wakker ben komt Caro op het bed zitten. Als ik recht wil gaan zitten voel ik barstende hoofdpijn en leg ik me snel terug neer. "Hier" zegt Vince en hij geeft me een glas water en een pilletje tegen de hoofdpijn. Ik neem het dankbaar aan en slik het door. "Alles oké" vraagt Caro dan bezorgd. Ik knik en leg me terug neer. "Zo leek het niet" zegt Vince dan droog. Caro kijkt hem boos aan en schudt haar hoofd om te zeggen dat het niet het moment is. "Nee Caro hij heeft gelijk" zeg ik dan. Ze kijken me allebei aan en ik haal mijn schouders op. "Het was echt niet oké sorry" zeg ik zonder hen aan te kijken. "Ik weet niet wat er is met jou Milla, maar je doet raar" zegt Vince nog voordat hij de kamer uitloopt. Ik zucht en kijk naar Caro. Zij haalt haar schouders op en staat ook recht. "Het komt wel goed" zegt nog voordat ze de kamer verlaat. Ik glimlach waarna ze de deur sluit en ik alleen achterblijf.

Ik denk na over gisteren. Het doosje. Wie kan het hebben? Als Caro en Vince het niet zijn, zullen Olivier en Philippe het ook niet hebben. Dus er is maar 1 iemand die van dat doosje weet...Robin. Hoe hij het heeft gevonden...geen idee. Maar hij moet het zijn. Het kan niet anders. Ik neem mijn gsm en besluit hem een bericht te sturen. "Hey Robin kan ik je morgen spreken?" Nu hopen dat hij het is want anders heb ik een probleem. Al snel krijg ik antwoord. "Kan het niet nu? Kijk naar buiten ;)" Ik schrik en loop naar mijn raam. Ik zie Robin op zijn fiets voor het huis staan. Ik kijk hem verbaasd aan maar hij glimlacht gewoon. Ik doe teken dat hij moet wachten en neem mijn rugzak. "Ik ga even naar buiten" zeg ik terwijl ik voorbij de living loop. "Dat dacht ik niet" zegt Vince dan terwijl hij rechtstaat. Ik kijk hem vragend aan. "Jij hebt hier gisteren heel het huis bij elkaar geschreeuwd, bent flauwgevallen en nu denkt madam gewoon even naar buiten te gaan?" Ik kijk van hem naar Caro maar zij kijkt naar de grond. "Weet je laat dan maar" zeg ik dan terwijl ik terug naar boven ga. Ik doe mijn deur op slot en ga naar het raam. Wanneer ik het open heb gedaan doe ik teken naar Robin dat hij me moet komen helpen. Hij laat zijn fiets staan en neemt eerst mijn rugzak aan. Daarna hoop ik op het beste en spring ik in zijn armen. We vallen net niet om en gaan snel naar zijn fiets. "Mocht je niet buiten?" Vraagt hij met een grijns. Ik kijk hem droog aan en ga bij hem achterop zijn fiets zitten. 

Wanneer we in het park zijn hebben we ons op het bankje gezet waar Eline en ik altijd zitten. Ik besluit niet rond de pot te draaien en besluit het gewoon meteen te vragen. "Weet jij waar mijn drugsdoosje is?" Hij kijkt me verbaasd aan en schudt langzaam zijn hoofd. "Komaan gast jij bent de enige die het kan hebben" zeg ik wanneer hij ontkent. "Milla ik ben bloedserieus ik heb het niet" zegt hij dan. Hij lijkt het te menen maar dit kan niet. "Wie heeft het dan wel?" Vraag ik wanneer ik voor me uitkijk. Robin haalt zijn schouders op en kijkt ook voor zich. "Heeft je neef het niet gewoon?" Ik kijk hem opnieuw aan en schud mijn hoofd. "Hij zei van niet en als hij zou liegen zou hij er sowieso iets over gezegd hebben" zeg ik dan. "Dan weet ik het ook niet" zegt hij dan droog. "Heb je misschien iets mee voor me? Aangezien ik mijn doosje kwijt ben..." Hij kijkt me droog aan en doet teken dat hij dan geld wilt. Gelukkig heb ik mijn portemonnee mee en raar genoeg zit er 30 euro in. "Is dit genoeg?" vraag ik terwijl ik de briefjes van 20 en 10 euro eruit neem. Hij neemt ze aan en geeft me een zakje. Ik steek het snel in mijn rugzak en kijk terug voor me.

Opeens zie ik Eline iets verder staan. Ze kijkt onze richting uit. "Ik ga even iemand dag zeggen, niet weggaan oké?" Vraag ik aan Robin terwijl ik rechtsta. Hij knikt en ik ga naar Eline. "Hey" zeg ik als ik bij haar sta. "Hey wie is dat?" Vraagt ze terwijl ze in Robin zijn richting kijkt. "Oh hij is gewoon een vriend" zeg ik snel. Ik kan moeilijk zeggen dat hij mijn drugdealer is toch? Ze knikt en ze kijkt nog even in zijn richting. Niet meteen met de meest vriendelijke blik in haar ogen, maar ik besluit er niks op te zeggen. "Dus wat kwam je doen?" Vraag ik om van onderwerp te veranderen. Ze heft haar skateboard op en zegt dat ze wilt oefenen. Ik knik en zeg: "oh ja cool." Na een stilte besluit ik maar eens terug naar Robin te gaan. "Ik ga eens terug naar Robin" zeg ik dan. "Oh ja oké, ik zie je maandag?" Vraagt ze terwijl ze nog even naar Robin kijkt. Ik knik en geef haar een knuffel. "Tot maandag" zeg ik nog waarna ik me omdraai en terug naar Robin stap. "Wie was dat?" Vraagt hij nieuwsgierig. "Dat gaat je niets aan, kun je me thuis afzetten?" Hij knikt en we stappen terug op zijn fiets. 

Wanneer ik toekom zie ik dat mijn raam, gelukkig, nog openstaat. We gaan er voorzichtig naartoe en ik neem de rugzak op mijn rug. Robin geeft me een zetje en ik slaag erin om het raam open te krijgen. Wanneer ik na veel moeite binnen ben geraakt val ik op de grond met veel lawaai. Ik sta snel recht en doe teken naar Robin dat hij moet weggaan. Hij knikt en fietst als de snelste weg. Ik lach even en gooi mijn rugzak in de hoek van de kamer, doe de deur open en ga op mijn bed liggen. Net op tijd want ik hoor voetstappen naar mijn kamer komen. "Wat was dat lawaai?" Vraagt Vince terwijl hij zijn t-shirt naar beneden trekt. Ik wil niet eens weten wat die 2 aan het doen waren. "Dat was...ik. Ja ik was in slaap gevallen en ben uit mijn bed gevallen" zeg ik dan met een glimlach. Het is het eerste dat ik kan bedenken. Hij kijkt me raar aan maar moet dan lachen. "Typisch" zegt hij dan terwijl hij terug de kamer wilt uitgaan. "Je hebt toch niks gehoord hè?" Vraagt hij dan terwijl hij blijft staan aan de deur. Ik schud snel mijn hoofd en zeg: "nee hoor geen last gehad van jullie." Hij knikt en doet dan de deur toe. Ik laat me vallen op mijn bed en staar even naar het plafond. 

Nadat we hebben gegeten met zen allen ga ik terug naar boven. Ik neem mijn rugzak en neem de drugs eruit. Ik snuif een beetje op en ga dan in mijn bed liggen. Ik zet mijn playlist op en doe mijn oortjes in. Ik zing zachtjes mee met de muziek en val uiteindelijk, met mijn kleren nog aan, in slaap. 

Hey bestiesss :)) Ik weet dat het weer lang geleden is maar de motivatie en inspiratie waren weer ver te zoeken...maar hier is een nieuw deeltje ik hoop dat jullie het een beetje leuk vinden <3 kusjessss xxx