Drug addict

Straf spul

Zoals afgesproken sta ik om iets voor 8 uur in lokaal T03. Ik heb Vince moeten wijsmaken dat ik vroeger naar school moest voor een groepswerk. Alsof ik mee zou werken aan een groepswerk...De idioot trapte er nog in ook. Tja wat kan ik zeggen Vince heeft de looks maar ik heb de brains. Na 5 minuten komt Robin binnengewandeld. "Milla! Hoe is het ermee" zegt hij vrolijk alsof er niets aan de hand is. "Je bent laat" zeg ik droog. Hij haalt zijn schouders op en zegt dat hij het vergeten was. "Ik wil nog 2 zakjes" zeg ik meteen terwijl ik het geld op tafel leg. Hij neemt het geld en telt het na. Nadat hij de 3 briefjes heeft geteld neemt hij zijn rugzak en neemt zijn doosje eruit. Hij neemt 2 zakjes en geeft ze aan mij. Wanneer ik ze wil aannemen zegt hij: "Pas ermee op, het is sterk spul." Ik rol met mijn ogen en neem de zakjes. "Zoveel te beter" zeg ik dan. Ik zet ze in mijn rugzak en ga het lokaal uit zonder nog iets te zeggen. Ik ga nog even naar toilet en als ik klaar ben gaat de bel. Ik ga terug naar boven en Robin en ik zeggen geen woord meer tegen elkaar.

Deze dag gaat zo traag vooruit. Het is nog maar middag maar het lijkt dat ik hier al 2 dagen zit. Ik zit op de grond, tegen de muur, waar Robin en ik altijd zaten. Ik weet niet waar hij is en het boeit me niet. Ik kijk rond en zie Vince en zijn vrienden buitenkomen. Emma is degene die me ziet en zwaait naar me. Ik zwaai zwak terug, in de hoop dat ze niet naar mij komen. Te veel gehoopt, ze komen mijn richting uit. Wat moet ik doen? Blijven zitten of snel weggaan. Te laat ze zijn er al. Ik kijk naar boven en zie hun. "En? Hoe ging het?" Ik snap niet wat Vince bedoelt dus kijk ik verward naar hem. "Het groepswerk" zegt hij dan ter verduidelijking. Oh juist ja, mijn leugen. "Oh ja ging wel, komt helemaal goed" zeg ik dan terwijl ik mijn duim opsteek. "Kom je anders bij ons zitten" vraagt Caro. Daar heb ik nu eens geen zin in dus ik schud mijn hoofd. "Nee het is oké, ik zit hier goed" zeg ik met een glimlach. "Wel als je van gedachte verandert, je bent altijd welkom" zegt Camille dan met een glimlach op haar gezicht. Ik geef haar een zwakke glimlach als bedankje en neem mijn hoofdtelefoon. Wanneer ze weg zijn zet ik mijn muziek op in de hoop dat deze dag sneller voorbij gaat.  

Ik hoor eindelijk de bel gaan en neem mijn spullen zo snel als ik kan. Deze les was zo saai ik viel bijna in slaap. Ik ga zo snel mogelijk de klas uit en ga naar mijn fiets. Ik heb geen zin om te wachten op Vince en Caro dus ik vertrek al. Wanneer ik bijna thuis ben besef ik dat ik mijn sleutel niet heb en dus aan de deur moet wachten aangezien Philippe en Olivier niet thuis zijn. Ik besluit langs Eline haar huis te passeren. Wanneer ik het skatepark passeer, zie ik haar klungelen met haar skateboard. Als ze mij ziet zwaait ze en komt ze naar me toe. "Hey" zegt ze terwijl ze me voorzichtig een knuffel geeft. "Alles oké" vraagt ze terwijl ze naar mijn arm wijst. Ik knik en zeg dat ik niet binnen kan en daarom even passeer. Ze vraagt mijn insta aangezien ik die vorige keer niet had gegeven. "Alsjeblieft, nu kun je me stalken wanneer je maar wilt" zeg ik als grap. Ze lacht en zegt dat ze naar huis moet. "Oké tot de volgende" zeg ik terwijl ik begin te fietsen. "Bye" zegt ze terwijl ze weg skate. Of ja probeert te skaten. Ik fiets zo snel mogelijk naar huis en zie Caro en Vince aan de deur staan. "Jullie zijn hier nu pas?" Ze kijken naar elkaar en dan naar mij. "Jij toch ook" zegt Vince dan droog. "Ik ben even iemand dag gaan zeggen. Wat is jullie excuus?" Ze kijken elkaar aan en moeten lachen. Ik twijfel of ik het wel wil weten. "En wie was die iemand" vraagt Caro terwijl ze mijn vraag compleet negeert. We gaan naar binnen en ik negeer haar vraag ook. Geen zin meer om te antwoorden. Ik ga in de zetel zitten en ontvang een melding op Instagram dat Eline me nu volgt. Ik volg haar terug en bekijk haar foto's. Ik vraag aan Vince wat we gaan eten. Het is pizza, blijkbaar. Eigenlijk heb ik daar totaal geen zin in, maar vraag toch een pizza Hawaï. Ja ananas op pizza is lekker! 

Ik zit nog even in mijn kamer tot de pizza er is. We eten met zen drieën de pizza's op en Vince en Caro praten enorm veel. Niet dat ik luister, want het boeit me niks, ik hoor ze gewoon praten. het enige waar ik aan kan denken is drugs. Ik voel dat ik het nodig heb want op dit moment voel ik me verschrikkelijk. Ik krijg mijn pizza niet eens half op. "Hey alles oké" vraagt Vince wanneer hij mijn halve pizza op mijn bord ziet liggen. Ik knik en zet mijn bord weg nadat ik de pizza weggooi. "Zeker dat alles oké is" vroeg Caro dan met een bezorgde blik. Ik keek haar aan en knikte, hopelijk met iets meer overtuiging dan daarnet, en ga naar boven. Eindelijk. Ik ga naar mijn rugzak en neem er een zakje drugs eruit. Ik snuif een beetje op en na ongeveer 2 minuten voel ik me al een stuk beter. Wow dit is echt straf spul. Ik moet hier meer van hebben. Daarvoor ga ik wel terug geld nodig hebben. Ik regel het wel weer. ik vraag me eigenlijk af of Philippe heeft gemerkt dat er geld weg was. We zullen het snel weten want ik hoor hun thuiskomen. Ik ga aan mijn deur zitten zodat ik kan meeluisteren. "Vince, Caro, we zijn er" hoor ik Olivier zeggen. "Vince heb jij 150 euro uit mijn portemonnee genomen?" Ik schrik een beetje. Hij weet het dus. Ik hoor Vince zeggen dat hij het niet gedaan heeft. "Milla" hoor ik zowel Olivier als Philippe zeggen. Wanneer ik voetstappen op de trap hoor besef ik dat er drugs op mijn bed ligt, mijn kamer er niet uitziet en ik high aan de trap zit te luisteren. Ik ga op mijn bed liggen, doe de drugs onder mijn matras en probeer zo normaal mogelijk te doen. "Hey Philippe" zeg ik vriendelijk als hij binnenkomt. Hij kijkt verbaasd rond en richt zich dan tot mij. "Milla, heb jij geld van me gestolen? Je mag eerlijk zijn, ik word niet boos." Ik besluit niets te zeggen en zeg gewoon dat ik het niet was. Ik probeer zo weinig mogelijk te praten omdat ik high ben en bang ben mezelf te verraden. Ik voel dat het warmer wordt, waarschijnlijk door de drugs. Ik begin te zweten en hoor niet meer wat Philippe zegt. Ik hoor  een piep in mijn oren en mijn ogen voelen opeens heel zwaar aan. "Kunnen we dit morgen bespreken? Ik ben super moe" zeg ik dan in de hoop dat hij weggaat. Gelukkig, gaat hij weg zoals ik had gehoopt. Ik doe mijn handen op mijn oren in de hoop dat de piep weggaat maar dat werkt niet. Ik bedenk dat het misschien het beste is als ik ga slapen. Dan verdwijnt de piep wel...hoop ik. 

Sorry voor het lange wachten maar hier is een nieuw deel! Ik weet dat het niet lang is maar ik heb nu terug meer tijd om te schrijven dus ik hoop dat ik weer veel deeltjes kan schrijven :)