Drug addict

Geld of problemen?

Ik zit bij de notaris samen met Philippe. Ze bespreken van alles en ik zit erbij. Ik snap er niks van dus ik luister niet echt. Ik schrik uit mijn gedachten wanneer de notaris voor mijn ogen staat de zwaaien met een pen. "Excuseer" vraag ik verward. "Of u hier wilt tekenen." Ik neem de pen aan en zet mijn naam met een paar krabbels. Ik kijk Philippe vragend aan en hij kijkt me aan met een geruststellende blik. 

We zitten in de auto op weg naar huis en ik vraag: "hoeveel heb ik gekregen?" Ik weet dat het onbeleefd klinkt maar ik wil het gewoon weten. "Je krijgt het huis, en we weten niet precies hoeveel geld je krijgt maar het is redelijk veel." Ik kijk verbaasd. Het huis? Dat wil ik helemaal niet. "Maar ik wil het huis niet. Ik wil het niet" zeg ik dan. Het brengt te veel herinneringen op. "Wel je kan het ook weigeren maar dan krijg je ook geen geld..." Ik zucht. "Ik denk er wel over na." Philippe knikt en we rijden verder. Eens dat we thuis zijn ga ik naar mijn kamer, ik moet nadenken. Kan ik het huis niet verkopen en met dat geld Robin betalen? Dan hou ik nog veel geld over en ik moet het huis niet houden. Maar ik weet niet of ik dat aankan, dat zou te pijnlijk zijn. Ik zie mijn ouders hun teleurgestelde gezichten al voor me als ik het huis zou verkopen. Nee dat kan ik niet maken...moet ik de erfenis dan weigeren? Ik moet maar een andere manier vinden om aan geld te komen, maar wat? Ik weet echt niet wat ik moet doen. En aan Robin moet ik het ook niet vragen want hij is boos op me. Ik besluit te gaan fietsen om even na te denken. "Ik ga even fietsen" roep ik zodat iedereen me hoort als ik naar beneden loop. Philippe steekt zijn duim op en Olivier roept dat het oké is. Ik ga naar buiten en spring op mijn fiets. 

Ik heb geen idee waar ik naartoe rijd. Voorlopig rijd ik al 10 minuten rondjes in de straat. Ik besluit eens een andere straat in te gaan. Ik rijd voorbij een speeltuin en ga richting het skatepark. Net voor ik daar toekom moet ik hard remmen voor een meisje dat aan het skaten is. Ze heeft blond haar en lijkt even oud als mij. Ik val om doordat ik zo bruusk moest remmen. "Oh nee sorry, gaat het" vraagt ze bezorgd terwijl ze me recht helpt. "Gaat wel" zeg ik terwijl ik m'n broek afveeg omdat die vuil is geworden door de val. "Sorry echt waar, ik ben zo onhandig." Ik lach en zeg dat het niet erg is. "Het is oké hoor, ik kan wel tegen een stootje. Ik ben Milla" zeg ik terwijl ik m'n hand uitsteek. "Eline" zegt ze terwijl ze mijn hand schudt. We zetten mijn fiets en het skateboard aan de kant en gaan zitten op een bankje. "Skate je al lang?" Ze lacht en schudt haar hoofd. "Nope ik ben een beginneling, maar dat had je waarschijnlijk al gemerkt." Ik lach en kijkt naar mijn arm waar ik zie dat er een schaafwonde is. "Ik kan je daarmee helpen" zegt Eline dan als ze dat ziet, "Ik woon hier vlakbij en ik heb een hele ehbo kast als je wilt." Ik twijfel even maar ze accepteert geen nee, dus ga ik met haar mee naar haar huis. Eigenlijk best raar want ik ken haar 5 minuten ofzo maar ik heb een goed gevoel bij haar. 

Ik kom bij haar thuis en ze blijkt echt een groot huis te hebben. Ik ga zitten en ze komt aangelopen met een ehbo koffertje voor mijn arm. "Dit kan een beetje prikken" zegt ze terwijl ze een vloeistof op een watje spuit. Ze wrijft met het watje over mijn arm en ik moet me inhouden om het niet uit te schreeuwen van de pijn. Ze ziet mijn gezicht en lacht. "Ik zei het toch." Ze doet verband rond mijn arm en dan is ze klaar. "Thanks" zeg ik. Ze haalt haar schouders op en zet het koffertje weg. "Je lijkt geen skate meisje als je je huis ziet..." zeg ik om het gesprek verder te zetten. Ze haalt haar schouders op en zegt: "Mijn ouders vinden het maar niks maar dat maakt me niet uit." Ik kijk rond en vraag waar haar ouders zijn. "Werk" zegt ze dan. Ik begrijp dat ze er niet over wilt praten en zwijg. Ik merk dat ik hier al een half uur ben en besluit eens naar huis te gaan. "Spreken we misschien nog eens af" vraagt Eline dan. "Ik verschijn hier nog wel eens en anders zie ik je in het skatepark" zeg ik lachend. Ze steekt haar duim op en ik ga naar buiten. Ik neem mijn fiets en rijd zwaaiend weg. 

Met een glimlach fiets ik naar huis. Even ben ik al mijn problemen vergeten. Ik moet nog steeds aan geld komen maar dat regel ik wel. Ik ga thuis naar binnen en zie niet meteen iemand. Ik ga naar de tafel en zie Philippe zijn portemonnee liggen. Ik twijfel even maar neem dan toch een kijkje. 1, 2, 3 briefjes van 50. Dat moet genoeg zijn. Ik twijfel even maar neem ze dan toch vast. Er zitten er nog 3 in dus hij zal niks merken. Hoop ik dan toch. "Hey Milla!" Ik schrik op uit mijn gedachten en draai me om. Vince en Caro. "Hey" zeg ik dan met een valse glimlach. "Alles oké" vraagt Caro dan. Ik zie dat Vince probeert te zien wat ik verberg achter mijn rug. Het geld dus. Ik zet het snel in de achterzak van mijn broek en zeg: "ja hoor alles top" terwijl ik naar boven loop. Eens dat ik boven ben stuur ik een bericht naar Robin. 'Ik heb het geld' waarop hij antwoordt: 'Morgen om 8 uur in lokaal T03.' Ik zet mijn gsm weg en neem nog wat drugs. Na al deze stress heb ik dat wel verdient vind ik. De drugs werken snel, ik voel me al meteen een stuk beter. Dit is de 150 euro wel waard. Ik ga aan Robin vragen of ik met de overige 50 euro 2 zakjes kan krijgen. Ik moest toh maar 100 betalen normaal gezien. Dankzij de drugs word ik snel moe en val ik nog geen 5 minuten later in slaap.

Heeeey iedereen. Sorry voor het lange wachten en ook sorry dat dit hoofdstuk niet zo spannend is als de rest. Ik ga echt mijn best doen om de volgende hoofdstukken spannender te maken! Maar voorlopig moet ik me op school focussen! Voor iedereen die ook examens heeft: succes, jullie kunnen het!! <333