Little Prince

15

Louis otwierał drzwi do domu Harry'ego. Wszedł do środka. Zapalił światło w przedpokoju, rzucił klucze do koszyka na półce, zdjął kurtkę i buty. Pogoda nie dopisywała dzisiaj w Londynie, było pochmurno godzinę z godziny padało a później wychodziło słońce. Zdziwił się, że w domu jest tak cicho. Podejrzewał, że Harry śpi bo już było późno. Zgasił światło i skierował się do kuchni. Otworzył lodówkę, wyjął sok pomarańczowy i nalał do szklanki. Wypił zawartość, skierował się na górę, biorąc ze sobą butelkę wody. Bo wiedział, że brunet w nocy wstaje i schodził na dół, żeby się napić. Wszedł do sypialni i zobaczył Harry'ego leżącego tyłem do niego. Podszedł cicho do niego i pocałował go w czoło.

- Śmierdzisz, jakimiś perfumami - odezwał się lekko zachrypniętym głosem Harry

- O co znowu chodzi? - przewrócił oczami i odchylił się.

- O nic - powiedział obojętnie

- Harry, nie wkurz... - Zaczął ale zielonooki mu przerwał

- Skoro cię wkurzam, to nie wiem idź sobie do kochanka co? - Louis patrzył na poczynienia Harry'ego. Usiadł i otworzył wodę, która mu przyniósł szatyn

- Jakiego kurwa kochanka? - podniósł lekko głos zirytowany zachowaniem swojego chłopaka. Okej rozumiał, że jest w ciąży i ma humorki ale to już była czwarta kłótnia w ciągu pieprzonego tygodnia i Louis miał już serdecznie dosyć.

- No nie wiem z kim umawiasz się za moimi plecami. Pewnie, jakiś stażysta albo może jakaś młoda sekretarka - Powiedział wstając i zawiązując swoje włosy w koczka.

- Mam już kurwa serdecznie dosyć tego co ty wymyślasz Harry. Podejrzewasz mnie o zdradę! Słyszysz siebie?! Słyszysz co ty do kurwy nędzy w ogóle mówisz?! Teraz ci mowy zabrakło? - krzyknął szatyn.

- O to, że masz od pieprzonego tygodnia mnie w dupie! Mam cholernie dosyć tego, że ciągle od tygodnia piszesz mi, że a to będziesz później bo musisz zostać po godzinach, a to musisz zrobić to tamto sramto, musisz komuś pomóc! Przypominam ci, że jestem w pieprzonej ciąży! - krzyczał a w jego oczach zaczynały zbierać się łzy. - Ja rozumiem, że masz pracę. Ale ja też tutaj jestem. Boli mnie to, że jak coś do ciebie mówię ty po prostu mnie zlewasz - powiedział lekko łamiącym się głosem

- To nie tak Harry... - szatyn powiedział to podchodząc do bruneta. Chciał go przytulić, pocałować, nie chciał żeby przez niego on płakał.

- Odpowiedz mi na pytanie. Kiedy ostatnio uprawialiśmy seks? Kiedy ostatni raz spędziliśmy razem wieczór? Lub zjedliśmy razem śniadanie? - mówił to, zabierając poduszkę i kołdrę

- Ja.. - nie wiedział co odpowiedzieć. Bo, nie wiedział kiedy ostatni raz to przeżywali. Tęsknił za ciałem Harry'ego, za pocałunkami, śniadaniem zjedzonym razem czy też spędzenie razem wieczoru.

- Odpowiedz mi - prosił zalewając się łzami

- Nie pamiętam - odpowiedział ze skrucha i usiadł na łóżku. Z Harry'ego wydobył się głośny szloch.

- T-to ja ci odpowiem. Ostatni raz uprawialiśmy s-seks ponad miesiąc temu, kiedy dowiedzieliśmy się, że zostaniemy rodzicami. Dwa razy musiałem odwoływać wizytę u ginekologa, bo ty byłeś w pracy a ja nie chciałem iść sam. Wspólny wieczór? Również ponad miesiąc temu. M-mam tego dość Louis. Śpię w pokoju gościnnym. Chcę pobyć sam. - Odpowiedział brunet idąc w stronę drzwi.

- Harry. Poczekaj. - Szatyn wstał i podszedł do Harry'ego. - Nie zostawiaj mnie. Kocham cię, cholernie kurewsko niewyobrażalnie mocno cię kocham. Nie wyobrażam sobie, pieprzonego życia bez ciebie. Kurwa wiem! Wiem! Zjebalem po całości! Kurwa jestem tego świadomy - Spojrzał w prosto zielone oczy swojej miłości, po policzkach bruneta leciał wodstapd łez sam Louis miał w oczach łzy. - Nie chciałem cię ranić, nie sądziłem że kiedyś cie zranie a to właśnie się stało, jestem okropny wiem to. Nie chcę się z tobą kłócić, gdy widzę te łzy, które lecą po twoich policzkach. Nie po prostu nie. Te łzy ci cholernie nie pasują a ja nie mogę sobie wybaczyć tego, że to wszystko przeze mnie. Zaniedbywałem cię, miałem cię w dupie doskonale wiedząc to, że jesteś w ciąży i jesteśmy sobie przeznaczeni. Ja. Zmienię się. Obiecuję ci, że poprawie się i pokażę, jak cholernie mocno cię kocham. Co do tego, że późno zostaje w firmie. Nie mogę ci powiedzieć o co chodzi, nie chcę zapeszac. Jeżeli się uda powiem ci ale nie teraz, jutro ani za tydzień. - Powiedział spokojnie Louis. Widząc, że Harry pomału się uspokaja.

Harry puścił kołdrę i poduszkę, która trzymał w rękach i rzucił się na Louisa. Przytulił się do niego mocno i nie chciał puścić. Wybuchł okropnym płaczem. Louis bał się, że zaraz właśnie w atak. Mówił mu do ucha, żeby się uspokoił ale to nic nie dawało. Wziął go na ręce i usiadł z nim na łóżku. Posadził sobie Harry'ego na kolanach i zaczął pocierać jego plecy.

- Harry, kochanie proszę uspokój się. Harry Cholera jasna zaraz mi tutaj padniesz - Louis podniósł podbródek Harry'ego i spojrzał w jego oczy. Widział ból ale i mała iskierkę. - Oddychaj, wdech i wydech. Proszę zrób to ze mną dla fasolki nie chcemy zrobić jej krzywdy tak? - Harry niemrawo pokiwał lekko głową i zaczął brać oddechy i wydechy razem z Louisem. - Świetnie ci idzie kochanie. Już jest okej. Chodź położymy się proszę. - Położył Harry'ego na łóżku i chciał się od niego oderwać.

- Nie! Zostań! Nie zostawiaj mnie! Nie chcę cię stracić. Nie chcę Lou proszę - zaczął ponownie szlochać i płakać.

- Nie kochanie nie nie nie! Idę tylko po kołdrę, która leży na podłodze. Słyszysz? Tylko pójdę po kołdrę i poduszkę. Dwie sekundy i wracam. - Puścił delikatnie dłoń Louisa. Szatyn pobiegł po kołdrę i poduszkę. Położył je na łóżku, sam zdjął z siebie spodnie i koszulkę. Wskakując do łóżka. Harry od razu do niego przyległ mocno się przytulając i pociągając co chwilę nosem. Louis zarzucił na nich kołdrę i zgasił lampkę.

- Kocham cię Harry, nigdy cię nie zostawię. Nie wyobrażam sobie, żebym cię zostawił. Nigdy - Zapewnił bruneta całując go we włosy i obejmując mocno.

- Też cię kocham - Odpowiedział na granicy snu Harry. Louis miał nadzieję, że to co dzisiaj się stało nigdy się nie powtórzy. Wie, że zranił Harry'ego i nie zamierza tego zrobić ponownie. Zdecydował że jutro bierze wolne i zostaje z Harrym musi z nim zostać i postarać się, żeby na tych pięknych malinowych wargach znowu był uśmiech, który tak bardzo kochał i którego tak bardzo mu w ostatnim czasie brakuje.

Wlatuje następny! Trochę dziwnie bo się wzruszyłam jak to pisałam. Jestem dziwna sorry. Czytajcie sobie. Postaram się jutro również coś wrzucić! Love yaa