My stepbrother best friends

13.

POV Demi

Ik loop naar boven met Koen achter me aan en we hebben besloten om toch maar even met z'n 2en bij iedereen langs te gaan want we hadden geen zin in gezeur. En als er dan toch gezeur komt dan zijn we met z'n 2en om direct te bespreken in plaats van dat het echt uitloopt tot een grote ruzie.

Ik klop aan bij Milo en niet veel later gaat de deur open. "We hebben een stukje taart voor je." Zeg ik. "Ohh! Lekker." Zegt Milo en hij pakt het aan. "Jullie net zelf gemaakt?" Ik knik. Milo proeft al een stukje en je ziet al aan hem dat hij het wel lekker vindt.

"Lekker?" Vraag ik toch nog voor de zekerheid. "Jaa echt heel lekker. Goed gedaan Demi." "Hey maar ik heb ook geholpen." Zegt Koen. Milo kijkt mij vragend aan. "Ja dat klopt wel." Zeg ik. "Oh nou dan jullie goed gedaan." "Dankje." Zeg ik lachend. Koen is nu een beetje chagrijnig door de opmerking van Milo. "Ach joh laat hem lekker Koen. Hij bedoelde het niet gemeen ofzo."  Zeg ik. Hij knikt. "Nooit gedacht dat jij dat tegen mij zou zeggen." "Haha ik ook niet." We moeten beide lachen en lopen door naar Matthy z'n kamer.

We kloppen aan en het duurt even voordat de deur open gaat. Matthy kijkt ons boos aan wanneer hij de deur open doet en wil hem alweer dicht doen totdat hij ziet dat we eten hebben meegenomen. "We hebben een taart gebakken." Zeg ik wanneer ik zie dat hij de taart ziet. "Hm oke." Zegt Matthy. Hij neemt de taart aan en doet dan direct de deur weer dicht. Ik kijk Koen aan en hij haalt z'n schouders op. Ik zucht. Ik had gewoon weg moeten kijken of opzij moeten stappen in de keuken met Koen, dan was dit allemaal niet gebeurd.

We gaan nu naar Robbie toe. We hebben besloten als laatste naar Raoul te gaan omdat ik zo toch met hem wou praten. Koen klopt aan maar de deur gaat niet open. "Rob.." zeg ik zachtjes. Het blijft stil. "Het spijt me.." zeg ik weer. Het blijft weer stil. "We hebben een taart gebakken. We zetten het wel voor de deur neer." Zegt Koen. Nu horen we Rob wel zacht iets zeggen maar niet precies wat. Koen zet de taart maar neer. "Ik ga zo na Raoul wel met hem praten." Zeg ik tegen Koen. "Oke."

"Succes bij Raoul." Zegt Koen net voordat hij z'n kamer binnen gaat. "Dankje. Jij eetsmakelijk." Zeg ik. "Ja dankje jij ook." Ik glimlach kort en klop dan bij Raoul aan. Niet veel later gaat de deur open. "Heyy taart!" roept hij blij als hij de taart ziet. "Jaa," zeg ik terwijl ik naar binnen loop "hoe waren de opnames?" "Jaa ging goed!" zegt Raoul "maar je wou praten?" "Ja." zeg ik knikkend. Ik ga op Raoul zijn bed zitten en hij gaat naast me zitten. Ik zucht. Ik begin met praten en vertel hem alles wat er beneden was gebeurd met Koen en Robbie. "Ik weet niet zo goed wat het was maar Robbie is nu boos." zeg ik als ik ben uitgepraat.

Raoul heeft de hele tijd aandachtig zitten luisteren, af en toe knikte hij wat en glimlachte hij. Nu ik uitgepraat ben zit hij even na te denken. Na een korte stilte zegt Raoul: "Ik snap dat je dit wat verwarrend vindt, dat vind ik namelijk ook, maar ik denk dat Robbie het ook gewoon niet had zien aankomen." Ik zucht en knik. "Ik ben wel blij dat je bent gekomen om te praten," gaat Raoul verder, "maar misschien is het voor nu beter als je Robbie even met rust laat en morgen met hem gaat praten." "Maar-" Raoul schudt zijn hoofd. "Je kunt wel met hem praten, ik hou je ook zeker niet tegen. Maar ik ken Robbie, hij gaat het Koen niet vergeven zonder er een nachtje over te hebben geslapen en hij gaat het zichzelf niet vergeven wat hij dan allemaal tegen jou zal zeggen." Ik knik begrijpend. "Oke, dankje Roel." "Geen probleem joh, als je weer wilt praten hierover, ben ik er voor je." Ik glimlach dankbaar naar hem en wil opstaan, maar Raoul trekt me terug. "Maarruh," zegt Raoul bedenkelijk, terwijl ik hem vragend aan kijk, "wie vind jij eigenlijk leuker? Rob of Koentje?" Ik kijk hem lichtelijk teleurgesteld aan door deze vraag. Ik haal mijn schouders op, "geen idee," zeg ik uiteindelijk. Raoul grinnikt zachtjes, "geeft niks, kom je vanzelf nog wel achter." Hij geeft er een knipoog achteraan. Ik moet lachen en duw tegen zijn arm aan. Wie weet kom ik er ooit achter.... Maar voor nu is het allemaal nog wat verwarrend en ga ik er misschien wel nooit achter komen....

Einde...?

---

Dit is een heel raar einde, ik weet het, maar ik had dit deel nog klaar liggen. Ik had het voor de helft geschreven dus heb het snel "afgeschreven" en er een soort van einde in gemaakt zodat ik het toch een soort van afgesloten heb :).

Ik vond dit verhaal echt verschrikkelijk, om het maar zo te zeggen. Ik heb het al een beetje uitgelegd in 'een kort vraagje tussendoor.' Als je dat nog niet hebt gelezen, zou je dat nog willen lezen (en beantwoorden?).

Ondanks dat ik het niet zo'n leuk verhaal vond, hoop ik dat jullie het wel leuk vonden om het te lezen! Tot volgend jaar ergens, bij mijn volgende boek :)).