Siyah asildi.
Bu yüzden insanlar, onun kibirli olduğunu düşünürdü.
Fakat siyah tüm renkler adına kötülüğü temsil etmeyi kabul etmişti.
Siyah fedakardı...
Alıntıdır.
1.Bölüm "Garip" Bölüm şarkısı- Tom Odell- Another love
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Kadınlar hep ağlıyor.."
✦
"Umrumda değil."
Evet. Bu iki kelime hayatımda en çok kullandığım sözcüklerin ta kendisi. Fazla umursamaz olmam kafayı yemiş bir insan gibi görünmeme neden olsa da bu cidden umrumda değil.
Ve evet, kafayı yedim.
Küçükken insanlara büyüyünce ne olmak istersiniz diye sorarlardı. Bana da sordular, ilk okulda, orta okulda ve lisede. Hepsinde de cevabım aynıydı.
"Ölü olmak."
Kim büyüyünce ölmek isterdi, evet evet; ben!
Sorularının cevabını alıp dehşetle yüzüme ve bana bakan insanlar sadece gülmeme neden oluyordu. Tabii ben gülünce de şaka sanıp onlar da gülerdi. Şaka değildi.
"Hanımefendi geldik."
Durduğumuzun farkındaydım, bunu sözlü belirtmesine gerek yoktu. Taksiciye gülümseyerek avucumda ki parayı uzattım.
"Teşekkür ederim." Her bindiğim takside olduğu gibi bu taksici de cevap vermeksizin somurtan ifadesiyle bir an önce inmem için sabırsız hareketlerini sergiliyordu. Direksiyona ritmik hareketlerle parmaklarını vuruyor ve bir nevi 'artık defolur musun' diyordu.
Tabii ben yine kibarlığımla düşünüyordum.
Ona istediğini vererek araçtan indim, spor ayakkabılarımın değdiği yol bir an için yokmuşçasına ayağımın altından kayar gibi oldu. Avuçlarımla kapıya sıkı sıkı tutundum, iki saniye geçtikten sonra kendimde olduğuma emin oldum ve taksicinin vermeye tenezzül etmediği valizimi almak için bagaja doğru yürüdüm.
Demir eksikliğim vardı.
Özellikle dünden beri hiçbir şey yemeyen benim için demir eksikliği başıma attığım her adımda bela oluyordu. Valizimi çekip çıkarttıktan sonra bagajın kapısını kapatmadan yürümeye başladım.
"Hey! Kapıyı kapatsanıza!"
Duymamış gibi yürümeye devam ettim, homurdana homurdana arabasından inip kapıyı sertçe kapatıp yeniden yerine döndü. Bana laf atmayı da unutmadı.
"Çattık resmen!"
Hiç umrumda olmadı, hatta onu sinirlendirdiğim için mutluydum. İnsanların sinirini bozmakta üstüme yok, haz alıyordum resmen. Saatlerdir su içmediğimden dudaklarım kupkuru olmuştu, aileme trip atacağım için makyajda yapmamıştım. Dilimle kuru kalan dudaklarımı ıslattım, yürüdüğüm cadde de pek kimse yoktu.
