Siyah asildi.
Bu yüzden insanlar, onun kibirli olduğunu düşünürdü.
Fakat siyah tüm renkler adına kötülüğü temsil etmeyi kabul etmişti.
Siyah fedakardı...
Alıntıdır.
9.Bölüm "Enkaz'ın Üyesi" Bölüm Şarkısı- River- Oh Be Clever
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Hakketmedim.."
✦
"Pardon?" diyerek Karan'a bakmaya başladım. Neyden bahsettiğinin farkında mıydı?
"Anlama kıtlığın mı var, bizden biri sanılacaksın işte." diyen kişiyi tanımadığım için ona doğru döndüm. Kumral saçlarıyla, açık yeşil gözleri ben buradayım dercesine bağırıyordu. Onu bu simasıyla araştırdığım için tanımıştım. Volkandı ismi.
Yine onun gibi konuşmadığım diğer grup üyesine baktığımda dünya umrunda değilmiş havasındaydı ve tek derdi bir an önce bitsin de gidelimdi. Koyu kahve gözleriyle, kıvırcık kahve saçları birbiriyle uyumluydu ve cidden yakışıklıydı. Onun ismi ise Umut'tu.
Enkaz grubu değil, manken grubu.
Hepsi birbirinden iyiydi. Sadece erkekleri değil, kızları da öyleydi. Elçin ve Vera cidden çok güzel kızlardı.
Onları kafamda övmeyi bırakıp Volkan'a doğru, "Vay canına, fazla zekisin." dedim. İğneleyici sesim alaylıydı. Tekrar Karan'a bakıp Volkan'ın açtığı ağzını umursamadım.
"Karışmasaydı." dedim meydan okuyan bakışlarla.
"Neyse ne, dikkatli olman senin yararına."
Tek kaşımı kaldırıp ona doğru bir adım attım.
"Benden uzak durun, sizinle bir alakam yok ve olmasını da istemiyorum."
Ters ters yüzüme baktı ama umursamayarak arabamın çevresinde gezinip Bella'nın tarafına doğru gittim. Mırıl mırıl bir şeyler söylüyordu, üstüne doğru eğilerek emniyet kemerini açtım. Kolunu tutup kendime çektiğimde yan tarafımdan gelen sesle oraya doğru döndüm.
"Yardım gerekiyor mu?"
Vera beni şaşırtmıştı. Tek kaşımı kaldırıp yüzüne bu garipliğin nedenini anlamak istercesine baktım. Fakat gayet ciddi ve samimi görünüyordu. Bella'ya yeniden dönüp, kolunu omzuma atarak yürümesine yardımcı oldum. Vera'ya göz ucuyla baktım, diğerleri hala orada duruyordu.
"Birbirimizi tanımıyormuş gibi davransak daha iyi olur, teklifiniz için de teşekkür ederim."
Bella hafifçe sendeledi ama dengemi sağlayarak kapıyı kapattım. Bahçenin kapısını açtıktan sonra zorlanmadan içeriye doğru geçtim, Bella kıpırdanıp duruyor yere düşürmem için uğraşıyordu. "Bella, kıpırdanıp durma!" Kapıya başını bırakıp, anahtarla açtığımda içeriye doğru gitmişti ki son anda yere düşmeden tuttum. Derin bir nefes alıp ağır olan uykusundayken merdivenleri nasıl çıkaracağımı düşündüm.
Muhtemelen yeniden düşerdim ama bu sefer yalnız olmayacaktım.
Bu riski almamayı seçerek salonda ki koltuğa yöneldim. Bella'yı yatırdıktan sonra bir süre dibinde dinlendim. Ardından ayakkabılarını çıkarıp, rahat bir pozisyona gelmesini sağladım. Yüzüne dağılan saçlarını geriye çekerek koltuğun üstünde ki pikeyi üstüne attım. Daha derin bir uykuya dalıp gittiğine hala bir şeyler mırıldanıyordu. Uykum beni çağırırken birkaç dakika daha uykusuz kalmayı önemsemeyerek bahçeye çıktım.
