I'M MİKAELSON

9

İnanmışlardı.

Klaus'a annemi göstermiştim ve her biri inanmıştı, onun gerçek olduğuna.

Keyifle gülümsedim, işte her şey şimdi başlıyordu.

Klaus bana döndü.

"Bizimle gelmeni istiyorum."

Bu kabul etmem gereken bir teklifti, onlarla ilerlersem her şeyden haberdar olurdum.

"Geleceğim, karşılaşacağınız cadılar fazla güçlü. Yardımıma ihtiyacınız olacak."

Keyifle gülümsedi, onlara yardım ettiğimi düşünüyor ve bana güveniyordu. Her şey annem sayesinde olmuştu, güvenini kazanmıştım.

"Bu gördüğümüz cadılar nerede?"

Ona bazı kısımlar haricinde pek bir şey göstermemiştim. O cadıların yerlerini zaten biliyordum, onları takip eden yardımcılarım vardı.

"Bir kısmının New York'ta olduğunu gördüm, eski bir otel işletiyorlar."

Klaus başıyla onayladı ve toparlanmaya başladı. Bende büyü kitabını ve mumları topluyordum. İsim bittikten sonra Katherine'in yanına ilerledim.

"Yola koyulalım. Buradaki herkes benimle beraber gelecek."

Bu kadar kişi fazla olurdu.

"Klaus cadılar peşlerinde olduğumuzu anlarsa aileni rahat bırakmaz. Kızını koruması için burada birilerini bırak."

Bakışları kardeşlerine yöneldi. Kızını koruması gerektiğini biliyordu, en azından birini korumalıydı.

"Freya burada kal. Kendini yeni toparlıyorsun ve yanımızda zaten bir cadı var."

Haklıydı ben varken başka bir cadıya ihtiyaçları yoktu. Fazla güçlüydüm ve bunun da farkındaydım.

"Hadi gidelim."

Arabalara doğru ilerledik. Onlar da buraya araçla gelmişti.

Arabamın önünde durmuş ve onlara dönmüştüm.

"Rebekah, bizimle gelsene."

Rebekah gülümseyerek yanıma adımladı, sanki bunu bekliyor gibiydi. Ona karşı bir sıcaklık hissetmiştim, bunu her ne kadar istemesemde.

Araçlara binerek yola koyulduk. 1 saatlik sessiz bir yolculuktan sonra bu sessiz ortamı bozan Rebekah olmuştu.

"Bu yaptığını Freya yapamıyor."

Neden bahsettiğini biliyordum. Klaus'a geçmişi göstermemi ve annemi görmesinden bahsediyordu. Tabii ki Freya yapamazdı. O benim gibi değildi.

"Annem ve babam özel insanlardı, gücümü onlardan aldım diyebilirim."

Yan koltukta oturan Katherine bana bir bakış atmıştı. Daha fazlasını anlatmamı istemiyordu.

"Ysabelle'nın hamile olduğunu duymamıştım hiç."

Herkesten gizlemişti. Son birkaç ayımı onun karnında geçirmiştim.

"Hiçbir cadı o denli güçlü bir cadının vampirden olan çocuğunu istemez. Bir süre ortadan kaybolmuş."

Başını onaylar anlamda sallamıştı. Yolculuğumuz bir süre daha sessiz ilerledi.