"Yoğun bir acının içine hapsolmuş bedenimi bir tek sen kurtarabilirdin. Ben öyle şeyler yaşadım ki, insanlar acıyamadı bile. İyi ki geldin. İyi ki beni o karanlık kuyunun dibinden çektin."
"Kader seni bulacak yolu çizmeseydi de meleğim, ben yine...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Taehyung elindeki poşette duran yemeği dökmemeye çalışarak hızla yürümeye devam etti. Hastanenin olduğu caddeden iki sokak öteye kadaryürümüş, sonunda bir restoran bulmuştu. Aynı koşuşturmayla tekrar hastaneye dönüyordu. Cebindeki son parayı da yemeğe vermişti ama bir önemi yoktu. Jungkook için diye düşündü. 'Bir melek için.' Jungkook bembeyaz tüyleriyle bir güvercini anımsatıyordu ona. Masumiyetin sembolü gibiydi sanki. Paslı bir kafeste yıllarca saklanmış, göklere kavuşamayan bir güvercin...
İç çekip hastanenin ön bahçesine gitti. Cam kapının dibinde dikilmiş sigara içen adamı gördüğünde adımları durdu. Gözleri hırsa eşlik ederek irileşiyordu, elindeki poşeti avcuna öyle sıkıştırmıştı ki biriken sıcak parmak uçlarını yakıyordu. Taehyung, o soğukta içinden gelen öfkenin dalgasıyla yandığını hissediyordu. Sakinliğini sadece o an için koruyarak danışmaya gitti. Elindeki paketi samimi tutmaya uğraştığı gülümsemesiyle masanın üzerine koydu. Danışmadaki kadın gözlüklerinin üzerinden gözlerini ona dikti. "Ufak bir işim var da, birazdan gelip alacağım burada dursa sıkıntı olmaz değil mi?" Kadın bıkkınca başını iki yana salladı. Paketi bırakır bırakmaz tekrar dışarı çıktı.
Adını bile bilmediği ama uğursuzluğu tek görüşte belli olan adam ayağının ucuyla bitmiş sigarasını yerde eziyordu. Taehyung, adamın nefes almasına bile uyuz olduğunu farketti. Sonra hiç tanımıyormuş gibi adama yaklaştı, doğrusu pek tanıdığı da söylenemezdi. "Pardon? Tuvaletleri bulamadım da nerede biliyor musunuz acaba?" Adam kemerli yamuk burnunu kırıştırdı. Teni yanıktı ve Taehyung ne kadar çirkin olduğunu düşünmeden demiyordu, dibine kir toplanmış tırnaklarıyla kirli sakalını kaşıdı. "Başka adam mı yok soracak? Git içeriden bul birini."
Sesi normali buymuş gibi çatallıydı. Kelimeler ağzından doğru düzgün çıkmıyor, sanki dili dönmüyormuş, kafası güzelmiş gibi konuşuyordu. "İlk sizi gördüm efendim, acaba neredeyse gösterebilir misiniz?" Adam çenesini oynatıp Taehyung'u süzdü. Memnuniyetsiz bir ifade taşıyordu. Kafasıyla hastanenin iç kısmındaki ilk kolidoru gösterdi. "Şurdan git en sonda." Taehyung bakınır gibi yaptı. Tuvalet nerede tabiki biliyordu, amacı farklıydı. Her yanı siyah, koyu kahve lekelerle dolu montunun cebinden başka bir sigara çıkarmış olan adama döndü. "Nerede olduğunu pek anlayamadım efendim, gelip gösterseniz?" Adamın gözleri seğirdi, yapmacık bir gülümsemeyle ona döndü. "Siktirip gidecek misin artık?"
Taehyung şaşırmış gibi bir ifade takındı, içten içe bu terbiyesizliğin kat ve kat fazlasını elbette bekliyordu ancak ufak rolüne devam etmeliydi. "Üzgünüm efendim. Tabi, tabi giderim." Arkasını dönüp sağa sola bakındı. Bulamıyormuş gibi sıkıntılı görünmeye uğraştı, adamın bakışlarını sırtında hissediyordu. Biraz sonra omzuna çarparak yanından geçti, "Gel." Dedi sadece.
Taehyung omzunu tutup yüzünü düşürdü öfkesi her saniye artarak adamı izledi. Kolidorun sonuna kadar sessizce takip etti onu. Tuvaletlerin önüne varınca, kibirle kendisine bakan adama büründüğü ifadeden sıyrılıp nefretle dikti mavilerini. Kolundan sertçe yakalayıp kimsenin görmediğinden emin olarak tuvaletten içeriye itekledi. Adamın kaşları çatılmış sinirle ona bağırıyordu. "Ne sikim yapıyorsun orospu çocuğu?!"
