𝐀 𝐃𝐀𝐑𝐄 𝐎𝐅 𝐀 𝐋𝐈𝐅𝐄𝐓𝐈𝐌𝐄 (PROFXSTUD • WLW) - EDITING

CHAPTER 7: THE GOODJOB

ZORELS POV:

"Aray" mahinang sambit ko ng bigla nalang pumitik ang utak ko sa sakit.

minulat mulat ko ang aking mata paunti-unti.

Napabalikwas naman ako ng walang oras sa higaan ko sapagkat nasa-bahay ako ni dad..

I immediately grabbed my phone to call kath.

"Damn shit" pabalang kong sagot sapagkat hindi sumasagot si kath.

I tried calling her again.

"Ring ring"

"Hello zozo?" Mahinahong sambit ni kath ngunit natatawa pa sya na ikinainis ko.

"What happened yesterday?!"

And yes hindi ko maalala kase naman ang bilis nang mga pangyayare plus stressed pako nung mga oras na yon kaya makakalimutan ko talaga.

"Calm down, you're okay" sarcastic na pagkasabi ni kath. Napakagat naman ako sa labi ng wala sa oras sapagkat alam kong hindi sya seryoso.

Damn!

I shoked my head in disbelief.

"Yung totoo kath? Did i did something that is not on my vocabulary?!"

Naputol naman ang inis ko nang may tumawag at kumatok sa pintuan ko.

"Ma'am breakfast po, pinapatawag na po kayo ng dad nyo sa baba"

Rinig ko naman si dad na isinigaw ang pangalan ko this means na galit sya.

Napahawak naman ako sa phone ko ng mahigpit at naririnig si kath na tumatawa sa kabilang linya.

Kaya naitapon ko ang unan sa pinto.

I immediately run towards the bathroom to fixed myself.

"ano nanaman kase pinagagawa ko?!"

I changed my clothes para makaalis ako agad dahil late nadin ako monday panaman traffic.

Agad nakong bumaba at nasalubong naman ang galit na itsura ni dad.

Napakapit ako sa skirt ko.

"Sit" mahinanong sambit neto alam kong hindi nyalang pinapahalata ang galit nya.

I gave him my smile.

Agad naman akong umupo.

"zorel hindi kana talaga natuto" madali ko itong nilingon at kumuha ng sandwich.

pagkatapos ay umalis na alam kong mali iyon ngunit i have no choice okay.

I immediately run towards the garage.
And i shouted "sorry dad! Ill explain soon!"

Nang nilingon ko naman ito ay kita ko namang mahinahon na ngunit galit padin.

Kinapa ko naman ang skirt ko and wala dito ang keys ko. "Shit i forgot my keys!"

Dali-dali naman akong tumakbo at saktong nakabangga si aling remy.

"Sorry po" papalayo na sana ako nang hinatak ako neto.

"Eto ba hinahanap mo, iha?" Napatingin naman ako at hawak nya nga ang susi ng sasakyan ko.

"The best ka talaga, aling remy!" Sambit ko habang pangiti-ngiti pa saka niyakap si aling remy.

Aling remy is one of my sandalan simula nung nawala si mom. Shes always there for me, i appreciate her so much.

Pagkatapos ng pagtatagpo namin ni aling remy agad ko pinaharurot ang lambo ko papuntang University.