Bratnia Dusza||Minsung ff||

10

     Minęło dość dużo czasu zanim chłopcy wyszli z kawiarni, dużo rozmawiali, śmiali się , miło spędzili ten czas.

-Nie sądzisz że powinniśmy już iść?-spytał Lee.

-Masz rację, ciemno już, musze wracać do domu.

-Sam? żartujesz, nie puszczę cię samego do domu, co jak cię porwą?

-No to chodź ze mną, jak się tak martwisz to możesz przenocować u mnie.-powiedział Han.

-Serio?? mogę?

-Jasne, nie widzę żadnego problemu, moja siostra wraca dopiero za 3 dni więc dom dalej jest pusty.

-Dobrze,  chodźmy już, bo autobus zaraz będzie.-oznajmił Minho.

-Faktycznie.-odpowiedział blondyn. Obaj wzięli swoje rzeczy , wyszli z budynku i ruszyli w stronę przystanku. 

Gdy już dotarli ,usiedli na ławce i czekali.

-Zimno mi w ręce -powiedział Han.

-To załóż rękawiczki.

-Nie mam.

-Tomasz Problem.

-Pokaż dłonie.

-Po co?-spytał Minho.

-No pokaż.

-No dobra już.-Lee pokazał dłonie młodszemu.

-Dalej masz spuchnięte kostki, bolą cię?-spytał Jisung.

-Trochę.

-Zabije tego gnoja przysięgam.

-Spokojnie.

-No jak mam być spokojny jak jakiś chuj pobił cię bez powodu. NO KURDE.

-Było minęło.

-Dla mnie nie, a teraz daj tę ręce z powrotem ,bo masz ciepłe a mi jest zimno.

-PFF, chciałbyś.

-NO PROOOSZEEE.

-Co za to dostanę?

-Kopa w dupę.

-A to nie.

-NO DAJJJ.

-JEZU JUZ DAJE SPOKOJNIE.

-HIHI jak zawsze działa.

-NIE DENERWUJ MNIE.

-O nasz autobus , w końcu.-Wsiedli do autobusu i zajęli swoje ulubione dwuosobowe miejsce.

-Z I M N O- przeliterował Han.

-JEZU NIE WYTRZYMAM.-Zdenerwowany Minho wyciągnął rękę z kieszeni i splótł z blondynem dłonie.

-JUŻ?

-Tak.-powiedział zadowolony Jisung. Jechali tak przez całą drogę i nie obchodziło ich to że każdy na nich patrzył. 

Po troszkę długiej drodze dojechali do mieszkania Hana.

-Ej jaram się bo jeszcze nigdy u ciebie nie byłem.

-O rzeczywiście, ej gdzie ja mam klucze?..

-KURWA NIE DENERWUJ MNIE.

-ALE SERIO SIE PYTAM GDZIE.

-SKĄD JA MAM TO WIEDZIEĆ TO TWOJE KLUCZE.

-JA PIERDOLE NIE MAM ICH.

-CHYBA CIĘ COŚ ZESRAŁO.