Her yer karanlık . Kimse yok . Tek başımayım. Bir silüet gördüm. Ay gibi parlak. Kim olduğunu anlayamadan bir ses duyuyorum. Dalga sesleri ... Silüet bana deniz kabuğu veriyor ardından. "Deniz kabuklarını sever misin Jiminie?" Saçlarımı okşamaya başlıyor. Bu ses çok tanıdık geliyor ama anlayamıyorum. Konuşmak istiyorum fakat olmuyor. "Ben çok severim , bana huzur veriyorlar . Ayrıca baksana senin gibi güzeller. Ya da vazgeçtim hiç bir varlık senin yanında güzel kelimesine layık olamaz." Gülme sesi geliyor. Kalbim çok hızlı çarpıyor. Mutluyum.
"Lütfen beni hatırla Jimin. Ben sensiz çok yalnızım. Etrafımda çok fazla insan var. Ama sen yoksun Meus Sol. Bunun zorluğunu tahmin bile edemezsin.Sensiz geçirdiğim her gün , her saat , her dakika , her saniye ben ölüyorum. Ama sen bunu görmüyorsun. Bunu bize yapma yalvarırım ."
Ağlamak istiyorum denizdeki sudan daha fazla göz yaşına sahibim ama dokemiyorum. Yavaşça silüet ten uzaklaşıyorum. Benim yerime ağlıyor. Ben ... Ben sanki ölüyordum. Baştakinin aksine şimdi her yer aydınlık , ben aydinlatiyorum.
"MEUS SOL!" son duyduğum şey ise ağlayarak bağıran bu güzel Melodi.
•
Ağlayarak uyanmıştım neden veya niçin ağladığima dair ufak bir fikrim bile yoktu. Bileklerim . Yine sızlıyorlardı işte . Rüyamı düşünmek istemedim. Diğerleriyle baş edemezken yeni bir rüya çıkmıştı başıma.
Sonra aklıma Jungkook gelmişti. Taehyungla beni aşağıda beklediklerini düşünerek hazırlanıp dışarı çıktım. Ve sanırım duyamam gereken bir şey duydum.
"Sana hatırlamadığını söylüyorum neden inanmıyorsun?" "Sana inanıyorum ama bana yardımcı olmuyorsun Taehyung. Birlikte hatirlatmamiz gerekiyor . " "Kuralları çiğnedinin farkında mısın peki ?' "Konu Jimin ise kurallar umrumda bile değil ... Ayrıca sen önce kendi sevgilinin yaptıklarını hatırlasana . "
Daha sonra Jungkook beni gördü. Hemen yanlarına gittim . Aralarındaki konuşmadan hiçbir şey anlamamıştım. Kelimeleri zar zor duymuştum fakat birleşimiyorlardi işte.
Kısaca günaydın diyerek yürümeye başlamıştık. Ortam oldukça sessiz ve gergindi. Aralarında hoş olmayan şeylerin varlığı kendini belli ediyordu.
Okula girince gözlerimi kapatıp derince bir nefes aldım. Cidden beni çok germislerdi . Neler olduğunu bir an önce söyleseler çok iyi olacaktı.
Yanımdan gelen kahve kokusuyla gözlerimi açmıştım. Jungkook bana kahve almıştı. Hem de en sevdiğimden.
"Umarım doğru çeşidi bulabilmişimdir." Dedi kendi kahvesini yudumlarken. "Kesinlikle , bu benim favorim . Teşekkürler."
"Rica ederim." Elleriyle sarı saçlarımı okşadı. Sabah yaşanan gerici andan sonra Jungkook bana iyi gelmişti. Her zamanki gibi. Sen bana her zaman iyi geldin Jungkook.
Sınav haftası iyice yaklaştığı için dersi dinlemeye çalışıyordum fakat hiçbir şey anlayamıyordum.
"Istersen sana ders çalıştırabilirim . " Bu fikir Jungkook'tan çıkmıştı. " Derslerin bana yardımcı olabileceğin kadar iyi mi ki?"
"Ben her konuda iyiyim." Dedi kendinden emin tavırla. " Tabii ona ne şüphe." Dedim gülerek. "Komik değildi. Ben cidden her şeyi biliyorum ve her konuda basariliyim." En sonunda pes etmiştim. "Tamam senin dediğin olsun."
Sen gerçekten haklıydın. Ama ikimizin de başarısız olduğu bir konu var. Ve biz bunu en kötü şekilde öğrendik.
Not : kimse 2. Şansı hak etmez . En azından o haketmedi. Ve biz ona 2. Bir şansı çok güzel bir şekilde verdik.
🌑
Öncelikle okuduğunuz için teşekkür ederim 🌼✨ Hatalarim ve yanlış yazdığım yerler varsa şimdiden kusura bakmayın.
10. Bölümde hâlâ tıkanıp kaldım maalesef başlangıcını yaptım (değiştirmez isem rüya ile başlıyacak gene. ) Olaylar tekrar ediyor gibi gozukmesin istediğim için yazamıyorum sanırım . Ayrıca ileriki bölümlerde anlaşılacağı üzere çok fazla olay var , her şey aslında benim düşündüğümden daha karışık geliyor bu da yazmamı zorlaştırıyor.😶
Umarım bir an önce 10. Bölümu de tamamlayabilirim.
Ayrıca bölümleri özellikle kısa yazmaya çalışıyorum. Sıkıcı olmaması adına. Umarım işe yarıyordur.😚╰(⸝⸝⸝´꒳'⸝⸝⸝)╯
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
