ရှိုင်း ထည်ဝါနှာဖူးလေးကိုနမ်းလိုက်တယ်
"ဉီးဂုဏ်ကျွန်တော့်ကိုချစ်လား"
"အင်း ကိုယ်မင်းကိုချစ်တယ်"
ရှိင်းသူ့ဉီးရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုနမ်းရှိုက်လိုက်တယ်
"ပြွတ်!! ကျွန်တော်လည်းဉီးကိုအရမ်းချစ်တယ်"
"ကိုယ်သိတယ်ကလေးလေး"
ထည်ဝါ မိမိရဲ့နှာဖူးနဲ့ရှိုင်းရဲ့နှာဖူးကိုထိကပ်ပြီးကျီစယ်လာတယ်
"ဒါဆိုဘာလို့ကျွန်တော့်အချစ်ကိုငြင်းပယ်ရတာလည်း"
"ကိုယ်မင်းကိုထိခိုက်မှာနာကျင်မှာမလိုလားလို့"
"ဉီးငြင်းတာကကျွန်တော့်ကိုပို..အွန့်!"
သူ့ကိုရုတ်တရက်လာနမ်းတဲ့ဉီးရဲ့အနမ်းတွေ ရှိုင်းပြန်ပြီးဉီးဆောင်လိုက်တယ်
"ပြွတ်!! ကလေး...လေး ..ခန..ေလးနား"
သူ့ဉီးအသက်ရှုကြပ်နေပြီမှန်းသတိထားမိတာနဲ့အနမ်းတွေကိုလည်တိုင်လေးစီပြောင်းရင်း အားနေတဲ့လက်တွေကပဲစေ့လေးတွေကိုဖိချေနေလိုက်တယ်
"ဉီး ကျွန်တော်ဝင်လာတော့မယ် "
"အင်းးးးအရင်ချဲ့ပေးဉီး ဒါကိုယ့်ရဲ့ frist time "
ရှိုင်းလက်ချောင်းတွေနဲ့အရင်ဆုံးဖြေလျော့ပေးလိုက်တယ်
"အာ့!! ကလေးလေး "
သူ့အတွက်ငြီးရင်း ရမ္မက်ဝေနေတဲ့ဉီးကလှလွန်းတယ်
"ကျွန်တော်ဝင်လာတော့မယ်"
"အင်းးးး"
ရှိုင်းသူ့ဉီးရဲ့တားမြစ်ရာနေရာလေးထဲဖြည်းဖြည်းချင်းတိုးဝင်နေတယ်
"အာ့!! ကလေးလေး ကိုယ်နာတယ် မင်းဟာကအကြီးကြီးဘဲ"
"ခနလေးဘဲသည်းခံ ဉီးဂုဏ် ခနနေရင် ကောင်းသွားလိမ့်မယ်"
"ဟင့်အင်းမရဘူးပြန်ထုတ် အား!!"
ရှိုင်းတစ်ဆုံးဆောင့်ချလိုက်တယ်
"ကောင်စုတ်ကလေးနာတယ်လို့! သူမခံရတိုင်း အာ့! မလှုပ်နဲ့ဉီးလေ အာ့..အာ့!!"
"တောင်းပန်ပါတယ်ဉီး ကျွန်တော်မနက်မှတောင်းပန်တော့မယ်"
ရှိုင်းသူရဲ့၆နှစ်ကျော်ထိန်းသိမ်းလာတဲ့အချစ်တွေကိုဉီးဂုဏ်ပေါ်ဖွင့်ချလိုက်တာမနက်၅နာရီမှအနားပေးတော့တယ်
YOU ARE READING
ငါ့မွေးစားသားကငါ့ကိုချစ်နေတယ် (Complete)
Lãng mạnကျေးဇူးရှင်ရဲ့သားကိုငယ်ငယ်ကတည်းမွေးစားခဲ့ပေမဲ့ မွေးရကျိုးနပ်တဲ့ကောင်စုတ်ကလေးကငါ့ကိုစားဖို့ဘဲချောင်းနေတယ်
