BLOOD: Slave of Duty

Let's Make This Official

A/N: Another update, yay! Hopefully, I can do one more tomorrow, otherwise, I will see you on the 12th, that's the earliest

Enjoy reading!

Malungkot na pinapanood ni Ferdinand ang mukha ni Imelda habang pinupunasan niya ang mukha nito

Nakabalik na sila ng palasyo pagkatapos ng halos limang oras nila sa gubat. Madilim pa din kaya tulog pa ang lahat at tanging mga kawal na nagbabantay lang ang gising

'You really hate me that much?'

Nagpipigil na iyak nitong tanong sa natutulog na si Imelda

Maayos na si Imelda. Nakahiga sa pagkalaking kama ni Ferdinand, sa solo nitong kwarto. Nahubadan na din niya at ligtas sa ilalim ng kanyang pula at makapal na kumot

Pagkatapos niyang punasan ay humiga ito sa tabi ni Imelda ng hindi pumasok sa loob ng kumot at saka niya pinagdikit ang kanilang noo

'Sweetheart...'

'Just let me... and I will prove to you my undying love and devotion'

Naiiyak na naman si Ferdinand dahil alam niyang mahihirapan siyang gawin iyon

Ang galit at pagkapoot na nakita niya sa mga mata ni Imelda, at ang mga binitiwan nitong masasakit na salita... alam niyang mahihirapan siyang baguhin iyon

Napanghihinaan na siya ng loob ng bigla niyang naalala ang sinabi sa kanya ng kanyang ina

['Kapag nagkita na kayo, parehas kayong makakaramdam ng kakaibang pagtibok ng puso']

['At sa kahit anong sitwasyon ay hindi niyo matatakasan ang inyong pag-iisang didib, dahil hahatakin kayo ng iyong mga puso at katawan sa isa't-isa']

Kanyang idinilat ang kanyang mga mata at mabuting pinagmasdan ang magandang mukha ni Imelda

'Kanina...'

Hindi na matuloy ni Ferdinand ang kanyang sasabihin dahil muli niyang nakita ang ginawa nila ni Imelda sa kweba... ang pagsunod ng katawan nito sa kanyang mga kamay

Hindi na nga niya iyon napagtuunan ng pansin dahil abala siya sa kanyang pakay na pagpapa-init lang ng katawan nito... pero, ngayon na binabalikan niya ang mga nangyari kanina... bukod sa pangyayari bago niya patulugin si Imelda... ang hinga nito... ang pagsabay ng katawan nito sa paglabas pasok niya ng kanyang tatlong daliri dito... ang pagtigas ng mga utong nito at ang pagliyad nito ng halikan niya ang leeg nito... Lahat iyon... parang pagsunod

Gumihit na ang ngiti sa kanyang mga labi bago niya hinalikan si Imelda sa noo

'Maybe I still have a chance'

at saka siya humiga sa tabi ni Imelda at natulog

.

.

.

Labis na takot ang nararamdaman ng lahat ng alipin na kasalukuyang nakakulong sa iisang selda

Si Abigall ay walang tigil na umiiyak sa sulok habang ang iba naman ay takang-taka sa ikinilos ng Dracula. Kilala nitong mahinahon, subalit iba ang ipinakit nito kanina!

'Parang hindi si Dracula yon'

Sabi ng isang alipin na sinang ayunan naman ng iba pang mga alipin

'Kasalanan mo to e!'

Sigaw ng nakaaway ni Imelda kay Abigall kaya galit itong nilingon ni Abigall

Sobrang galit kaya biglang natakot ang babae... parang handa na itong pumatay!

'Tama na yan'

Saway ng nakatatanda