Unicode Ver
ရည်မှန်းချက်မဲ့တဲ့ ခြေဦးတည့်ရာ။
ပန်းတိုင်မလိုတဲ့ ခြေလှမ်းတွေဟာ လွတ်လပ်ခြင်းအတောင်ပံတွေလို ပေါ့ပေါ့ပါးပါး။
လက်ဖဝါးပြင်မှာ တင်းကျပ်စွာချည်နှောင်ထားတဲ့ လက်တစ်ဖက်ရဲ့ အနွေးဓာတ်ကလေးဟာတော့ မောင့်ရဲ့အရာအားလုံး။
ဦးဆောင်သူရဲ့ ခြေလှမ်းနဲ့ကျောပြင်ကျယ်ကိုသာ ခပ်တွေတွေငေးနေရင်း ချစ်သူခေါ်ရာနောက် တိတ်တဆိတ်လိုက်သည့် မောင်။
ဘယ်နှမိနစ်ကြာကြာများ ခြေကျင်လျှောက်လာခဲ့သလဲ။
နာရီအပိုင်းအခြားလောက်ကြာသွားတာလည်း ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်ပေမယ့် ဘာမှအရေးမကြီးပါဘူး
ဂျွန်းနဲ့သာရှိနေရင် အချိန်တွေဟာ ရေတွက်နေရလောက်အောင် အရေးမပါဘူး
လမ်းမှ လူအချို့သည်တော့ မောင်တို့နှစ်ယောက် ကို ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်လုပ်နေကြပါ၏
ယောကျာ်းလေးအချင်းချင်း လက်တွဲသွားနေ၍လား
ထင်ချင်ရာသာထင်ကြပါစေ
"ဂျွန်း~"
ခေါ်သံတိုးတိုးမှာ ဂျွန်းက ခြေလှမ်းတို့ကို ရပ်တန့်လိုက်ပြီး အသိမ်မွေ့ဆုံးအကြည့်တစ်စုံနဲ့ လှည့်ကြည့်သည်
"ဟင်? ခြေထောက်ညောင်းနေပြီလား?"
ခေါင်းခါပြသော်ငြား မောင့်ချစ်သူသည် အသဲပိုကာ နဖူးစပ်မှာညိတွယ်နေသည့် ချွေးပေါက်လေးတွေအား နူးနူးညံ့ညံ့ သုတ်ဖယ်ပေးပြီး မောင့် ကို ကလေးတစ်ယောက်ကိုချော့မြူနေသလို ချိုချိုသာသာစကားဆို၏
"ပင်ပန်းနေရောပေါ့..ခဏနားရအောင်နော်"
ပြောရင်းဆိုရင်းနဲ့ သူများအိမ်ပေါက်ဝက လှေကားထစ်မှာ ခပ်တည်တည်ပဲ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်
မောင့် ကိုလည်း နံဘေးလာထိုင်ဖို့ လက်ဟန်အမူအရာနဲ့ ပြနေသေးရဲ့
မောင်သည် ခပ်တိုးတိုး ရယ်လိုက်ပါရင်း ဂျွန်း နံဘေးမှာ ကပ်ထိုင်လိုက်သည်
တဖြူးဖြူးတိုက်ခတ်တဲ့ လေရူးဟာ ကပိုကရိုကျနေတဲ့ ဂျွန်းရဲ့ ငွေရောင်ဆံနွယ်တွေကို ယိမ်းကစေတယ်
YOU ARE READING
𝐧𝐞𝐯𝐞𝐫𝐄𝐍𝐃𝐢𝐧𝐠 (𝐶𝑜𝑚𝑝𝑙𝑒𝑡𝑒𝑑)
Fanfiction𝐼𝑡 𝑠𝑒𝑒𝑚𝑠 𝑠𝑜 𝑝𝑒𝑟𝑓𝑒𝑐𝑡 𝑏𝑢𝑡 𝑒𝑛𝑑𝑒𝑑 𝑠𝑜 𝑠𝑜𝑜𝑛~ .......................................................................... Starting Date : 25.4.2022 Ending Date : 1.9.2022
